pov Robbie
ik zit nog steeds te huilen bij matthy. wat moet ik zonder hem? hoe heb ik dit de vorige keer overleeft? hoe heeft hij het de vorige keer gedaan? waarom was raoul zo boos? waarom had hij niet eens een klein beetje medelijden? waarom gebeurt dit? wat kan ik doen om het te stoppen? kan ik het wel stoppen? zijn alle vragen die door mijn hoofd gaan en op allemaal heb ik geen antwoord maar wel voor sommige een oplossing, ik heb besloten om matthy te gaan helpen tot het gesprek en dan te vragen of het kan dat ik hem ga helpen en als hij dan 1 week clean is dat hij dan niet naar de jeugd zorg moet. ik kan alleen maar hopen en dat ga ik ook doen.
ik hoor de deur open gaan en ik kijk om ik zie raoul staan en ik denk gelijk wat nu weer? gaat hij weer boos doen? maar nee hoor hij zegt "hey eh ik wou mijn excuses nog even aanbieden dat ik zo ontzettend boos was" ik knik en kijk weer weg "kan je matt wakker maken?" "hoezo?" "ik wil ook mijn excuses aanbieden tegenover hem." "kan nie hij slaapt net." "oh oké" en hij loopt weg. ik denk oke ik ga nu een briefje schrijven aan matthy wat ik wil gaan doen en alle vragen die nu door mijn hoofd heen gaan. Op het briefje staat
hey matt,
ik wil je graag helpen dus ik dacht wat nou als we nu proberen om aftebouwen met snijden en medicijnen te nemen tegen paniek aanvallen kunnen we misschien vragen of je bijvoorbeeld 1 x in de week een check krijgt in plaats van naar dat stomme gesloten jeugdzorg want ik denk dat bij je vrienden zijn beter helpt dan allemaal nieuwe mensen en ons maar 1x in de maand zien. ik hoop dat jij ook zo denkt en dat we er samen aan kunnen werken.
groetjes je beste vriend Robbie :)
ik leg het op zijn nachtkasje naast zijn bed en loop zijn kamer uit, loop naar de keuken en pak wat lekkers. ik ga op de bank zitten en ben gewoon een beetje op mijn telefoon aan het kijken dan komt koen binnen en ik zeg gewoon netjes "hoi" maar kijk niet op omdat ik dan bang ben dat hij ziet dat ik gehuild heb. hij komt naar me toe en zegt "gaat het" sh*t hij heeft het gezien snel antwoord ik "oh ja hoor gaat prima" "nee dat gaat het niet, ik ben niet blind. Dus waar zit je mee?" "eh ik vind het gewoon kut dat Raoul zo boos doet. Ik bedoel het is niet echt fijn om het mee te maken en er al vanaf je 13e er van af te weten dat hij gewoon weer terug kan vallen en dat je beste vriend weer ineens 2 jaar in de gesloten jeugdzorg zit en je hem maar 1 keer per maand ziet en soms niet eens omdat zijn ouders natuurlijk ook op bezoek gingen. Dus ik snap het niet helemaal want ik leef nu al 5 jaar met dat in mijn achterhoofd en dat is niet bepaald fijn snap je?" "ja eh wow, oké dit wist ik allemaal nog niet" "nee dat wist dus nog niemand behalve Matthy en jij nu. ik wil het wel tegen de andere vertellen maar ik weet gewoon niet of ik Raoul nog kan vertrouwen, hij stond midden in de nacht te schreeuwen tegen Matthy en duwde hem tegen de muur en dan bedoel ik niet een klein duwtje nee hij deed echt alsof hij hem wilde laten stikken ofzo. Dat is toch niet normaal" "nee dat is inderdaad niet normaal, maar hij heeft volgens mij echt spijt en hij besefte het pas toen ik tegen hem zij dat dit niet de bedoeling is en dat ik ook niet zo boos ga worden" zegt hij, ik knik en kijk weer op mijn telefoon en hij loopt weg "eh koen" "ja" "ik heb een idee hoe we Matt kunnen helpen" zeg ik een beetje twijfel achtig "en dat is?" "nou als we er nou voor zorgen dat hij minder paniekaanvallen krijgt en hij niet vaak medicatie neemt dan gaat hij afbouwen en hoeft hij misschien niet naar de gesloten jeugdzorg omdat hij daar toen heel veel trauma's van gekregen heeft en het duurde toen heel erg lang om het allemaal te verwerken en hij heeft zelfs nu ook weer zulk soort momenten, bijvoorbeeld als hij out gaat dan krijgt hij alle beelden weer terug van de jeugdzorg dat was 3 jaar geleden elke keer toen hij ging slapen en daardoor sliep hij niet meer en dat kan hij niet nog een keer hebben." dat laatste zeg ik er gewoon achteraan maar op het moment dat ik het heb gezegd heb ik er al gelijk weer spijt van dat hoefde hij niet te weten dat was ons geheim en niet die van hem, ik zucht en kijk weg nu moet ik aan matt vertellen dat ik het tegen koen heb vertelt. koen zegt iets maar het komt bij mij niet binnen ik denk alleen aan hoe ik het nu tegen matthy moet gaan uitleggen. ik begin een beetje in paniek te raken omdat ik zo veel scenario's aan het bedenken ben over hoe hij gaat reageren, ik voel dat mijn ademhaling stijgt en steeds maar sneller gaat ik voel dat er steeds meer lucht uit mijn longen gaat, het enige wat ik nu kan doen ik naar matthy hij weet mij altijd te kalmeren dus ik sta op loop naar matthy's kamer
Als ik daar aankom probeer ik hem wakker te maken. En het lukt gelukkigpov Matthy
Ik word wakker van iemand die mij door elkaar heen schud. Ik zie Rob staan helemaal in paniek, hij ademt heel kort en snel. Oke matt je moet nu heel snel handelen dus gewoon doen wat je altijd deed. Na een tijdje is hij gekalmeerd en ik vraag wat er aan de hand was. Hij kijk mij aan met een soort gezicht van het spijt me ik heb iets verkeerd gedaan. En ik denk gelijk wat heb je geflikt, zonder dat ik het door heb heb ik het ook gezegd.
JE LEEST
is hij oké?
Fiksi PenggemarSanne is verpleegster in het ziekenhuis. Op haar vrije middag gaat ze even een rondje hartlopen en ziet ze een groepje jongens om hulp roepen. Zie ziet dat er iets mis is er licht en jongen op de grond met een enorme wond op zijn hooft en een andere...