Moda Tasarımcıları

4.Bölüm-Ev

Yazardan
Oyları verip okumaya başlayalım. Umarım beğenirsiniz. İyi okumalar dilerim.⭐

Başaktan
Kuzey arabasıyla beni kendi evine getirmişti. İş çıkış saatlerine denk geldiğimiz için trafik yoğundu. Bu sebeple eve varmamız uzun sürmüştü. Oldukça acıkmıştım fakat elimden gelen bir şey yoktu. Araba yavaşlamıştı. Anladığım kadarıyla evin yakınındayız.

K: Geldik hanımefendi. Bu karşınızdaki egoist beyin evinin önünde bulunmaktayız.

B: Kuzey, neden şuan böyle yaptığını bilmiyorum ama bildiğim bir şey var. O da çok acıktım.

K: Eve çıkınca yemek yapıcam merak etme Başak.

B: Vay be. Demek yemek yapmayı bilince insanın böyle bir özgüveni oluyor.

K: Aslında bu özgüvenden ziyade gurur gibi fakat bu gururu yalnızca yemek yapmayı bilmeyenlere karşı sahipiz.

B: Bak sen. Demek öyle. Anladığım kadarıyla beni küçümsüyorsun.

K: Sayılır.

B: Açıkçası ben senin yerinde olsam bende kendimi küçümserdim.

K: Başak ve kendini küçümsemek. İnsan bazen kendi kulaklarıyla duyduğu şeye inanası gelmiyor.

B: Ben bile dediğime inanmak istemiyorum ama gerçek böyle. Bir de artık ne zaman yemek yiycez?

K: Oldu bile. Yalnızca son dokunuşları ekliyorum.

B: Görende resim yapıyor sanar.

K: Başak senin açlığın kafana vurdu herhalde. Neyse artık seni daha fazla aç bırakmayım yoksa senin kafan iyice çorba olucak.

B: Efendim? Pardon ama niye kafama laf ediyorsun sen?

K: Başak yemekleri koyuyorum.

B: Zaferrrrr!!!

K: Başak yemekle oynamak yerine yesen mi?

B: Bu niye bu kadar güzel kokuyor? Yoksa ben bu kokuya dayanamayıp içeyim diye içine zehir mi kattın?

K: Başak sen iyi misin?

B: Kötü mü duruyorum?

K: Başak sen cidden içmiş gibi konuşuyorsun. Yemekten önce bir ilaç tarzı gıda içiyor muydun?

B: Sanane Kuzeycik?

K: Başak sen cidden iyi değilsin. Hemen çorbanı iç.

B: Yok! İçmiycem Kuzeycik.

K: Başak telefonun nerede?

B: Çantamda Kuzeyciğim.

K: Arkadaşlarından birini arayacağım. Yoksa sana ne olduğunu öğrenemem. Umarım kendine gelince kızmazsın.