Shakespeare Cinayeti

4.BÖLÜM: YENİ KURBAN

       
Sizin dans için hafif ayakkabılarınız var;
Benimse ruhum kurşun gibi ağır,
Kımıldayamıyorum, mıhlıyım sanki yere.
-Romeo ve Juilet-

Şamdandaki mumun titrek ışığı, kulaklarımıza çalınan piyona sesi ve loş ışıkla beraber cama yansıyan yüzlerimiz. Her şey tam ve kusursuz. Tek kusur acıyla atan kalplerimiz, kötülüklerle çalkalanan ruhumuz. Yüzümdeki zoraki tebessüm ve tebessümümün sahteliğini kanıtlayan buğulanan gözlerim.

"Vera?" Kayra'nın bana seslenişiyle irkilerek bakışlarımı geldiğimizden beri doğru düzgün dokunmayıp tırtıkladığım tabağımdan kaldırdım. "Bir şey mi dedin Kayra?

"Yemeğini beğenmediğiysen eğer başka bir şey de söyleyebiliriz diyordum. Hiç dokunmadın." Şarap dolu kadehimden bir yudum alarak Kayra'ya odaklandım. "Gerçekten hiç gerek yok." Bugünlerde iştahım yok sadece. Hem burayı da çok sevdim, romantik bir atmosferi var."

Kayra gülümseyip "Beğeneceğini biliyordum." Derken kadeh tokuşturduk ve ben de bu sırada gözyaşlarımı içime akıtarak mutlu olmaya, yasıma ara vermeye çalıştım ama Nilüfer'i ve evimde bulduğum kitabı aklımdan bir türlü çıkaramıyordum.

"Kayra, sen hiç Romeo ve Juilet piyesini okudun mu?" Sanki dünyanının en tuhaf sorusunu sormuşum gibi şaşırdı. Dudakları düz bir çizgi halini aldı ve tekrardan kadehine uzandı.
"Yıllar önce okumuştum sanırım. Neden sordun ki bunu şimdi?" Omuz silktim, nedenini ben bile bilmiyordum. Öylece ağzımdan çıkmıştı. Bedenen burda olsam ruhen ve zihnen geçmişteydim. Anda kalmak çok zordu benim için belki de unutamamanın lanetiydi bu. Bir şeyleri zihnimden silebilsem daha rahat yaşayabilirdim ama bu mümkün değildi ve ben zihnimin içinde dönen binlerce senaryoyla yaşamak zorundaydım.

"Öylesine sordum. Aklıma geldi birden. Beğenmiş miydin kitabı?"

"Yazarı dışında pek bir şey hatırlamıyorum açıkçası." Derken gülümsediğinde kusursuz yüz hatları daha da ortaya çıktı.

"William Shakespeare." diye mırıldanım yanıtı üzerine. "Kitap kavuşamayan iki aşığı anlatıyor. Juilet Romeo'nun can bulduğu dudaklarını öperek can veriyor... Romantik bir kitap yani."
"Evet, şimdi hatırladım. Bunlar iki düşman ailenin çocuğuydu öyle değil mi?" Başımı salladım.
"Aynen öyle."
"Sence niye Shakespeare, ve yazarın onca eseri arasından niye Romeo ve Juilet? Bir nedeni olmalı. Hayatta hiç bir şey öylesine olmaz." Kayra sorumla düşünceli bir şekilde ellerini birleştirerek çenesine dayadı.
"Bilemiyorum. Hiç böyle düşünmemiştim ama bu davaya bakanlar eminim ki bu noktalara dikkat etmiştir. Travmatik bir şey olabilir." Dalga geçercesine güldüm bu cevaba.

"Bir insanını Shakespeare ile ne gibi bir travması olabilir ki? Dünyaca ünlü bir şair sadece."
"Dediğim gibi işin ehli olanlar daha iyi bilir benimki bir tahmin ama olası bir ihtimal ne manyaklar var değil mi?" Kadehime uzandığımda başımı salladım. "Haklısın. Çeşit çeşit insan var."

Ağzımda kekremsi tat bırakan kırmızı şarabı boğazımdan aşağı yuvarladığımda konuşacak konu kalmamış gibiydi. Ne konuşacaktık ki zaten? Biz aynı acıda birleşmiş iki yabancıydık sadece. Ben niye bu yemeği kabul edip buraya gelmiştim, o niye beni yemeğe çıkarmak istemişti? Bilmiyordum.

İstanbul'u ayaklar altına seren bu yerde ikimiz de dışarıyı izlemeye dalmışken aklıma evden çıkarken çantama attığım, evime nereden geldiğini bilmediğim kitap geldi. Çıkarıp masanın üzerine koyarak Kayra'ya ittim. Dikkatini çekmiş olmalıyım ki yemeğini bırakıp kitaba yöneldi.

"Bu nedir?" Seslice üzerindeki yazıyı okudu. Bakışlarında merak vardı. "Roma ve Juilet... Bu senin için neden bu kadar önemli Vera?"
"Ben... Önemi değil aslında. Ben bu kitabı evde buldum. Gece yarısı, nereden geldiğini bilmiyorum."
"Dalga geçiyorsun benimle değil mi?" Birden hiddetlendim. Dalga geçecek ne vardı bunda?
"Hayır tabiiki. Ben gayet ciddiyim. Evimde bulduğum bu kitabın nereden geldiğini, kimin getirdiğini bilmiyorum." Yüzü ciddi bi ifadeye bürününce merakla kitabı incelemeye başladı.
"Epey eskiymiş. Sayfaları sararmış..."
"Evet, eski. İçinden de eski bir fotoğrafım çıktı."
Kitabı yüzünden çekip bakışlarını bana yöneltti. Hâlâ inanmıyor gibiydi.