بين أحضان مغتصبى

البارت الخامس والعشرون

وبسرعه اخد شفايفها بين شفايفه فى قبله مثيره 

استمرت بعض الوقت

حس هو  لاول مره بتجاوبها  معاه شدها ليه اكتر

وايده امتدت بجرأه لمؤخ*رتها  الممتلئه  ليعتصرها

فاقت من تخدرها بقربه وبسرعه  بعدته عنها

ضحك مراد وحس ان قلبه ارتاح  بقربها ورضا غروره

انها عوزاه زى ماهو عاوزها

تبارك بتوتر : متقربش منى تانى  بالطريقه دى

مراد:  ليه ما انتى كنتى مبسوطه

تبارك بتوتر وكدب:  بالعكس بقرف من قربك بتمنى

قرب اى راجل تانى غيرك يلمسنى وانت لاء

قعد ببرود  وحط رجل على رجل  :  يلا  اجهزى

علشان ترجعى معايا على الفيلا

تبارك بتحدى : لاء يا مراد مش هرجع

قام وقرب منها  مكانك مش هنا بالذات بعد ما اعلنتى

لكل الناس انك مراتى ميصحش تقعدى هنا الناس

هتقول عليكى ايه

تبارك : مش هرجع معاك انا عاوز اطلق 

ضحك مراد بصوت عالى : مش قبل ما نصفى

الحساب اللى بينا 

تبارك : انا ادامك اهو اقتلنى لو ده هيريحك

مراد : للاسف موتك مش هيريحنى بالعكس  جهزى

نفسك

علشان ترجعى معايا  وبسرعه

ربعت تبارك ايدها :  لا مش هرجع

__________________بقلمى ميرا_______________

اتعصب اسلام لما شاف مراد  وهو فى حضن  تبارك

وشاف

استسلامها بين ايديه اتأكد من حبها ليه وكان دمه

بيغلى وحس بوجع فى قلبه

سمع صوت بكاء تيام شاله بسرعه من على سريره

وفضل يلف بيه كل الغرفه وفضل  يلاعبه لحد ماهدى

وسكت

_______________ميرا___ ______________

مراد   : الصوت ده فين ؟؟؟؟

تبارك بتوتر  : ده ده صوت ابن الجيران

قرب مراد من الاوضه وفتح الباب واتصدم لما شاف

اسلام شايل طفل صغير وبيلاعبه

مراد : مين  الطفل ده ؟؟؟