بين أحضان مغتصبى

البارت الثامن والعشرون

جهزت ساره ولبست فستان سيمبل يبرز قوامها

كانت حفله بسيطه تقتصر على الاهل والأقارب

حضر مراد واحمد وعامر الذى أصر اسلام كثيرا ان

يشاركوه فرحته

خرجت ساره بفستانها الأبيض

اول ماشافها احمد

=ايه ده مش دى الموزه اللى شقطها من البار يا عامر

بصله اسلام باستفهام بار ايه انا مش فاهم حاجه انت

بتتكلم عن ساره؟؟؟؟

احمد بتوتر : هى دى العروسه مش كده

عامر : انت فاهم غلط يا احمد مفيش بينى وبينها

حاجه

اسلام : بس فهمونى براحه

مراد بعصبيه : عاوز تفهم ايه احنا شفناها فى البار

كانت بتشتغل هناك وعامر خدها

فى عربيته ومشى دى كل الحكايه هى دى البنت اللى

هتتجوزها ؟؟؟

قربت ساره منهم وسمعت كلام مراد نزلت دمعه منها

عامر : صح حصل ده بس انا وصلتها بيتها وبس

اخد اسلام نفس طويل خلاص مش وقته الكلام ده

المأذون قاعد مستنى

مراد باعتراض: هتتجوزها وهى كانت مع صحبك انت

اتجننت

عامر بعصبيه : ايه الكلام ده يا مراد قولتلك ساره

انسانه كويسه وانا بعتبرها زى اختى الصغيره وبعدين

انا اللى اخدتها بنفسى علشان تشتغل مع اسلام فى

العياده

اسلام قطع كلامهم انا واثق فى ساره وفى أخلاقها

كويس يلا علشان انت وعامر هتشهدوا ع عقد

الجواز

ابتسمت ساره اللى كانت واقفه وسامعه كلام اسلام