بين أحضان مغتصبى

البارت السابع والثلاثون

_جرى مراد بسرعه على والدته

انتى كويسه يا ماما

اسما : متخافش ياحبيبى  انا بخير

ساعدها احمد ومراد ونقلوها ل عربيه الإسعاف

احمد : انا هروح معاها وانت خليك مع تبارك شكلها

خايفه اوى

راح مراد ل تبارك واخدها فى حضنه هى وابنه وطمنها

تبارك بدموع: هتبقى كويسه مش كده

=اه ياحبيبتى متقلقيش ان شاء الله حاجه 

  بسيطه

تبارك : وليليان هتعيش ؟؟

مراد: صدقينى مش هتفرق كتير تعالى معايا ياحبيبتى

اطلعى ارتاحى فى اوضتك

= لا لازم اروح اطمن على مامتك

مراد : ماشى هنسيب تيام ولا هناخده

مسكته جامد لالا مش هسيبه هاخده معايا

_________________بقلم ميرا_________________

راح مراد مع تبارك واسيل علشان يطمنوا على اسما

طمنهم الدكتور وقالهم انه مجرد خدش بسيط  فى

كتفها وعملولها

الاسعافات وتقدر تخرج معاهم

تبارك : مش هتطمن على ليليان

مراد بجمود : لا ، النهرده فرح اسلام ومش عاوزين اى

حاجه تبوظه

تبارك : كنت عاوزه اروح اشوف ساره لو محتاجه

مساعده بس اعصابى تعبت

مراد : حبيبتى متخافيش من اى حاجه وانا معاكى

حضنته تبارك بحب ربنا يخليك ليا ياحبيبى

_______ميرا______________________ميرا_____

وصل عامر بيت زينه بعد ما وصله مكالمه من والدتها

بتبلغه انها رجعت من السفر

خبط الباب وفتحت له والدتها ورحبت بيه

خرجت زينه بعد ما عرفتها والدتها بوجوده

زينه : جاى ليه

عامر : اظن العشره اللى بينا تحتم عليكى توضحيلى

ايه  اللى حصل لكل ده

زينه بجمود : انا كرامتى اغلا من اى حاجه انت جيت

عليا كتير فضلت سنين احبك وانت بتتنقل من حضن

واحده للتانيه

وكنت عارف مشاعرى كويس ولا مره قولتلى كلمه

حلوه او اديتنى امل انا بقا عندى ٣٠ سنه وفرص