You Are Dead But Alive

KABANATA 3

    
Mr. President Help Me

Maagang pumasok si Papa sa trabaho at si Mama naman ay maaga ring umalis. Pumunta nalang ako sa Paaralan at pagdating ko doon, marami ang nagpila sa daan. Hindi ko alam kung bakit.

“Mark Warren, sino ho ba ang bibigyan niyo ng tissue at gamot? Ba’t ba kasi ang aga mo Pres.” Wika ni Joyce.

  “Ah...Mauna nalang kayo sa loob. Hihintayin ko pa siya rito.” Nagsitalikod naman ang mga estudyante at bumaba sa hagdan. Ang iba nama’y nagnakaw pa ng tingin sa kaniya. Napopogian talaga sila sa bully na ’to. Sarap nga hampasin ng bag e. Kung hindi ko lang siya nirerespeto, nah! Dalawa na sana kami sa guidance ngayon.

Papalapit na ako sa gate. Ilang hakbang nalang at madaanan ko na si Mark. Binilisan ko ang paglakad ko at tinakpan ng papel ang aking mukha upang hindi niya ako mahalata. Baka ako nga hinihintay niya tapos abusuhin ulit. Nasa tapat na niya ako at tamang-tama, hinawakan niya ang aking kamay at tumayo mula sa inuupuan niyang upuan.

  “Miah, I-I am s-sorry. ”

“Stop fooling me around, Mark. You don’t deserve to be an SSG President. Nang-aano ka kahit hindi ka naman inaano. Ano ba kasalanan ko sa’yo ha? Sabihin mo lang kung may galit ka sa akin at ako mismo ang aalis sa lugar na ’to.” Galit kong sigaw sa kaniya. Talagang nadala lang ako ng emosyon. Minsan lang kasi ako bubuhos ng galit. Tssk.

“I promise not to hurt you and stop doing what I did yesterday. Just accept this.” At iniabot niya ang tissue na dala niya tapos gamot. Isang pakete pa ito.  Hindi ko naman talaga tatanggapin ito. Ayaw kong magka-utang ng loob sa kaniya.

Dali-dali akong bumaba sa hagdan at pumunta sa room namin. Umupo ako at binuksan ang aking bag. Kinapkap ko ang aking bulsa kung saan nakalagay ang aking aklat na puno ng tula at prosa. Mahilig kasi talaga akong sumulat lalo na pag may inspiration, motivation, and experience.  Minsan, sinusulat ko rin dito ang mga pinagagawa ni Mark sa akin. Gawin ko itong inspiration at ipapakita kong hindi ako mahina tulad ng iniisip nila. Yes, bata pa lamang ako but I want to know more things about how to conquer challenges and trials in my life. Mas mabuti kasing mahasâ natin ang sarili natin habang bata pa tayo.

Nakamasid ako sa labas when someone called me.

“Miah!” A voice came outside in my room. I stand and went over there.  It was Dave.

“Mark is not feeling well. ” Aniya. I don’t know about what I feel. Mahirap na pag ganito. Baka ma-issue tayo sa Campus. Ayaw kong mangyari iyon.

“Ba’t? Napano siya?”  I asked.

  “Come with me.” Dave said.

Sumunod naman ako sa kaniya at pumunta sa room nila. Magkatabi lang naman talaga kami ng room. Tinungo ko siya at hinawakan ang kaniyang leeg.

“A cold fingers touches my neck?”He said smoothly.

“Okay ka lang?” I asked him. My brows furrowed when he stood up and hold my hands. “Accept this. Take care of yourself.” He said and put the medicine in my hands together with the ID he confiscated yesterday. I also forgot to bring my parents here. Guidance na sana ako because I disobey the rules about eating junk foods.

“Siya pala ’yon.” Bulungan ng mga marites niyang kaklase.

“Ayos lang naman. Maganda naman siya. Hi Miah Dela Veda!” His classmates waves their hands. The smile curved into my cheeks.

“Hi!” I said and went outside and the smile molded in my face.

Bumalik ako sa room at tamang-tama, Math Class na namin. Nando’n na si sir Garcia. Striktong guro namin pero mabait pagdating sa grado. Kapag palagay niyang bagsak ka, hihilain niya iyon. Magco-conduct siya ng group activity at hinihiwalay ang matatalino at ipapasama sa mga hindi masyadong magaling sa Math. Isang check lang ng one half crosswise, 50 points na agad. Ang galing diba?