You Are Dead But Alive

KABANATA 9:

Chinito Is A Gangster

I was busy scrolling at my Facebook account when someone is chatting.

“Are you busy? Bakit hindi mo ako pinuntahan dito at hinayaan mo lang na ma-expired ang contract namin ng Daddy mo ha?” Chinito said on chat. I don’t know kung galit ba siya o nire-remind niya ako. Pero iba ’yong dating ng accent niya, kahit chat ’yon, damang-dama ko na kakaiba e. Galit ba siya?

“How about the 2B money na ipinangako niya sa’kin? Paano na iyon Miah Dela Veda?” My brows furrowed. Hala? May pera palang nakalaan do’n sa nasabing project na gagawin? 2B? Ang laki naman no’n.

“I am sorry, may problema lang ako e,” reply ko sa kaniya. I feel discouragement after niya sinabi sa akin. Naawa ako kay Papa na nilaanan niya pala iyon ng 2B para tapusin. Tapos expired na raw ’yong contract namin. How can I deal with it? Papalayasin talaga ako ni Papa o talagang mananagot ako. Nag-hired pa nga siya ng bodyguard para sa akin e.

It was midnight, I’m still thinking about what would be the consequences of this kind of agreement, may pimermahan nga si Papa do’n. Hindi talaga ako makatulog dahil sa sobrang overthink. Parang gusto ko nalang iburol ang sarili. If I wasn’t accepting this kind of work, hindi sana aabot sa ganito. It seems I was buried under the bodies of catastrophe and don’t know what else I can do for this.

Because of that, I decided to chat George Kindred to make a new agreement that me and him only knows. Imagine, nasa kalagitnaan na ng gabi pero I can’t still put down myself because of this kind of problem. I open my account and chatting Chinito.

“Let’s make a new agreement. Only you and me know this. Give me one week to settle this project,” And luckily, he’s online and still waiting for my reply. Kaya hindi na ako nag-aalinlangan pang e-suggest sa kaniya ang gusto ko. It’s for Dad.

“It’s up to you. As long as we finished it. I need money. St. Cruz, Bldg.4. I need you right away,” he replied.

“Okay, bukas nalang ako pupunta diyan tapos I will sign the new agreement.” Then, I shut my phone down. I off the lights and went to bed. Ayos na, nakahinga na ako ng maayos.

Alam mo ba ’yong tipong gigising ka and then, suddenly, your eyes can’t behave na parang may hahanapin ka, tapos, something na gustong-gusto mong mangyari sa buhay mo but, hindi mangyayari dahil parang may nakabara sa iyong dadaanan.

I prepared all my stuffs at umalis ng bahay. Maaga akong pumunta sa lokasyong binigay ni Chinito. Nang nasa daan pa lang ako, I feel cringe. Parang hindi ata tama ang daan na dinaanan ko. Mahaba-haba ’yong biyahe bago makarating doon. Bale, Anim na oras depende sa takbo ng makina.

Hindi pa nga nakalagpas sa medyo tahimik na lugar, bigla na lamang ako hinarangan ng isang tao na nakasuot ng Ninja outfit. Oo, kasi nakatakip pa nga ’yong mukha niya ng kulay itim na tela. Mata lang ’yong makikita. May hawak siyang baril. Huminto ako at hindi ko na alam kung tatakbo ba ako o mananatili sa kotse. Hindi ako nakagalaw ng ilagay niya ang kaniyang braso sa aking leeg. I noticed something which makes me sense.

“W-who a-are you?” I am shaking but, I noticed that he wore the watch na nakita ko no’ng bata pa ako. Is he the man who took up my book when I was High School ? I am trying to escape but I can’t move. Mahigpit ’yong pagkakahawak niya. I am dying dahil sa sobrang higpit ng pagsakal niya.

“A-ano ba k-kailangan mo ha?” I stuttered. He take off the cover of his face tapos napaiyak ako. Kung bakit nasa ganitong sitwasyon ako, saka naman siya lilitaw.

“Ano ba ginagawa mo rito? Alam mo namang delikado ang lugar na ito e, sa’n ka ba pupunta?” I clinched my fists. I never speak nor releasing even one word.