You Are Dead But Alive

Kabanata 5:

Refusing Is A Decision

I opened the letter that the teacher had given to me. I was shocked when after I know that I am top 1 in our class.

“Mommy! Daddy! Honors day namin sa next day. Pinatawag kayo ng aming guro. Sana pupunta kayo ano. ”

They looked each other and smiled.

“Congratulations anak. Galingan mo pa. Tingnan ko lang ang schedule ko kung puwede akong mag-out. Gusto ko rin pumunta kaso, depende nalang ha?” Mom said.

“Hindi ko maiwanan ang business ko anak kasi may bago na kaming project e. Sa ibang lugar ’yon gagawin. Siguro sa kabilang kompanya. Anak, sure na hindi ako makakapunta.” Ani Papa. Hindi nalang ako namilit. Naintindihan ko naman sila. Siyempre, puwedeng kukunin ko nalang siguro sa classroom at hindi na ako pupunta sa honors convocation. My teacher will understand me kasi mabait naman siya.

It will be held next day.

In the morning, I woke up and took a bath. Wala na sila Papa dahil pumunta siguro sa trabaho. Pumara na ako ng sasakyan at tumungo sa Paaralan. Haysttt...gano’n parin ang mga ginagawa ko. Tend to sees nothing.

**Classes**

Nagiging normal ang lahat sa akin. Sa tuwing  may sinasagutan sa Math or other subjects na medyo mahirap, hinahanapan ko ito ng paraan. Wala talaga akong cellphone or any gadgets para gamitin upang maghanap sa internet.

I was in the garden, doon ako tumatambay sa tuwing free time. Dala ko ulit ’yong mga assignments. Nature had helped me to answer my assignments. Nakakagaan kasi ng loob sa tuwing nando’n ako. Peaceful and quiescent.

Una kong binuksan ang Math. Bumungad agad ang problems.

“When 3 is raise to 5 is equal to?” Sa unang question palang, naalala ko agad si Mr. President na tumulong sa akin dito. I do it step by step. So, multiply 3 five times: 3x3x3x3x3= 243.  I smiled while watching my paper. Tumayo ako and when I looked ahead, I saw Mark coming towards me.  I turned my gaze away from him. Tumayo ako at lumakad. Parang sinalubong ko lang siya gano’n. When we near each other, I just passed and our hand touches. Hindi ko siya nilingon pa. We’re such bumping each other and...nothing’s more.

Pumunta ako sa canteen at bumili. 

“Bago kaba dito ? Ngayon kasi kita nakita e. Ang ganda mong bata ka.” Wika ng tindera. Ngumisi ako sa kaniya at iniabot ang bayad.

“Hindi ho ako bago. Minsan lang kasi ako lumalabas ng classroom at pumupunta kahit saan.” Paliwanag ko sa kaniya. Ngumisi naman siya sa akin.

Agad akong bumalik at hindi na si Mark ang nakasalubong ko ulit. It was Dave.

“Ipinabigay pala ni Mark sa’yo. Iniiwasan mo raw siya e. Free kaba mamaya? Lalabas tayo isasama natin si Layl---”Pag-abot ni Dave ng aking diary. I smirked.

  “Ayaw ko. Pagod na ako kuya Dave. Kayo nalang. Tsaka papagalitan ako nina Mama kapag malaman ’yon.”Pagputol ko sa kaniya.

Basta, ayaw ko na sa lahat.

A days, at exactly our honors convocation, I was sick and not able to attend. Nagpadala nalang ako ng letter para sa guro namin so that she will be informed. I lay in my bed 2 days.

When I feel not yet better but good, I decided to go school.

Mom and Dad are at the cuisine. I don’t know what they are doing. Lumapit ako sa kanila and gave them a sweet smile.

“Anak, kailangan mong lumipat ng Paaralan. Lilipat din kasi si Daddy mo kasi doon niya ipagpatuloy ang project nila ng kompanya sa Lumiere. Kailangan mong magtransfer. ” Mom said. Hindi pa nga ako nag-enjoy sa Casimere University, lilipat na ulit kami sa ibang lugar?

  “If okay lang sa’yo. Kung ayaw mo, maghire nalang ako ng guard para sa’yo at yaya na mag-aalaga.” Offer pa ni Papa. Ayos naman sa akin kung mag transfer ako. Ayaw ko pa no’n mae-expose ako sa iba’t ibang lugar.

“Wag na siguro pa, nakakaabala na e. Sasama nalang ako sa inyo. ” Wika ko. May maliit kaming bahay sa Lumiere City. Pinagawa ni Papa iyon when I was a child pa. Dito kasi siya nagtatrabaho kaya lumipat kami ni Papa at Mama. They both have beautiful plan for me.

They smiled together matapos akong pumayag sa gusto sometimes, we need to decide whether pipiliin mo ba ’yong gusto mo or gusto nila. It depends on what purpose you have made. Pinili kong sumama kina Papa and never hired someone to be my guardian, it is because it is better to choose my Papa‘s decision.. Yes, kasi if yaya and guardian lang ang mayro’n ka, what if may malaki kang problema like financially and mentally sa’n ka kukuha ng inspiration at pera kung malayo ka sa magulang mo, hindi ba?

That’s why it is necessary to choose a better decisions.

Dahil doon, sinabayan na ako ni Papa na pumunta sa office upang kunin ang card ko. Maaga akong naghanda para sa pagtransfer ko.

Huminto kami sa tapat ng gate at bumungad naman ang mga chismosang estudyante. Unang bumaba si Papa suot pa ang business attire na may tuxedo.

“What the... ” The words I heard at bumaba na rin ako sa kotse. Agad kaming tumungo sa opisina at Iniwan ko na si Papa doon. Pumunta ako sa tapat ng room namin. As I looked at my left side, I found Mark with his classmates staring at me.

“Miahng, ba’t ngayon ka lang? Ayos ka lang ba?” Ngumiti ako kay Layla at niyakap ito.

“I’ll be missing you, Layla. ” I hugged her tight. Parang tutulo luha ko do’n. Akalain mong iiwan mo na ’yon friend mo dahil lilipat ka na ng Paaralan.

She bursts her tears and I feel it.

“Naks girl, ’wag naman overacting diyan, babalikan naman kita e. Magkikita tayo next time.” I said. Layla knows na lilipat na ako. Siyempre, kinuha na ni Papa ang requirements ko.

“Anak, nandiyan ba ang guro mo?” Hindi ko napansin nandito na pala si Papa. “May kukunin lang ako sa kaniya,”  Dad added.

I nodded. Almost of the students going outside just to see my Dad. I don’t know why.

“Is he your dad? What a handsome huy!” Layla teased. Grabe naman, siyempre, doon ako nagmana e.

I looked back at Mark. There is something in his eyes that I couldn’t explain. Iiyak ba siya? Gulat ba? Ewan.

“Ang gwapo,” wika ng mga estudyante sa labas ng room namin at sinilip si Papa.

“Who is he?”

“My ideal man!” Sigaw ng grade 10 girls.

“Fictional character na nagiging totoo. Ikaw na ba iyan Mr. Right?”

Lumabas na si Papa at kinuha ang kamay ko.  “Let’s go.”

While we are passing over the classrooms, I heard some hearsays.

“Papa niya ba iyan? Ang pogi naman. CEO, wow!” Grabe, sa kagwapohan palang ni Papa kinikilig na sila. Pero mas swerte si Mama.

Nakalimutan kong may kukunin pa pala ako sa classroom namin. Nando’n pa pala ang mga gamit ko kaya binalikan ko muna. 

Pinakuha ko kay Layla iyon at dali-daling umalis. I walked fastly when someone hold my right hand.

  “Aalis ka?” A voice seems familiar to me. I nodded because I know it was the bully. When I looked at his eyes, I found sadness. Siyempre may luha akong nakita e.

“Ikaw na nga dahilan ba’t ako palaging masaya e, aalis ka pa. Please...’wag naman sana. ”

“Nak, ba’t ang tagal mo? Kaibigan mo ba?” Papa asked me. Mark come towards Papa’s place .

“Hello sir. May I talk to your daughter? Just a moments.” Tumango naman si Papa sa paki-usap ni Mark sa kaniya.

“Sorry nga pala Miah Dela Veda, I didn’t mean to hurt you using those wor---”

“Those words killing me inside. You’re just fooling me around, Mark Warren. You won’t have to see me anymore. Be kind to others kahit ’wag na sa’kin. ” Bilin ko pa at tumalikod.

“Miahng!” Instead of Lucy, tinawag niya na rin ako sa nickname ko. Ayos naman kahit even at this last day, nakarinig din ako ng magandang salita mula sa kaniya.

Well, goodbye Mr. President.