ရွှေရင်အေး
အပိုင်း (၂၇)
#ရွှေရင်အေး
03071210
"ကလျာ..."
"ဟင့်...ကေ တောင်းပန်ပါတယ်...ကျော့်ကို ပစ်ထားမိတယ်...နေမကောင်း ဖြစ်နေချိန်မှာ ထားသွားမိတယ်...ကေ တောင်းပန်ပါတယ်..."
"ကျော် သိပါတယ်...ကလျာ က ပစ်ထားတက်တဲ့ လူမဟုတ်ပါဘူး...အကြောင်းကြောင်းကြောင့် ပြန်မလာနိုင်တာလည်းသိပါတယ်...ကလျာက စိတ်ဆိုးရင်တောင် ဥပက္ခာပြုနိုင်တဲ့ စိတ်မျိုး မရှိဘူးလေ....စိတ်ပူနေခဲ့မယ် ဆိုတာလည်း သိပါတယ်ဗျ...မငိုနဲ့တော့နော်...ကျော် နားလည်ပါတယ်ဗျ....ကလျာ့က အပြစ်မရှိပါဘူး..ကျော်ကသာ စိတ်လိုက်မာန်ပါ လုပ်မိလို့ ခုလို ပြဿနာတွေ ဖြစ်လာရတာပါ..."
"........"
ကေ့ ပါးပေါ်က မျက်ရည်တွေကို လက်မနဲ့ တို့ဖယ်သုတ်ပေးရင်း နားလည်ကြောင်း ပြောနေတော့ ပို၍ စိတ်မကောင်းဖြစ်ရပါသည်။
"ကျော့် ကို တစ်ခုကူညီပါလား...ကလျာ..."
"ဟင်...ဟုတ်..."
"ကျော်...ရေချိုးချင်တယ်...တစ်ကိုယ်လုံး ချွေးတွေနဲ့ စေးကပ်နေသလိုပဲ...ရေမချိုး ဖြစ်တာ ဆယ်ရက်ကျော်ပြီ ထင်တယ်....အဟင်း..အပုတ်နံ့တောင် ထွက်နေပြီ ထင်ပါတယ်ဗျာ...ကလျာ အနံ့ရနေလားဟင်...."
ကေ မျက်ရည်တွေကို လက်ဖျားလေးနဲ့ ပွတ်ဆွဲသုတ်လိုက်ကာ ခေါင်းရမ်းပြလိုက်မိသည်။
"ခဏနော်...ကေ ရေဖြည့် လိုက်ဦးမယ်..."
ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး ရေကန်ကို ရေဖြည့်ထားရင်း ကေ သက်ပြင်းဖွဖွ ချလိုက်မိသည်။
ကေ သာ အိမ်မှာ ဆက်နေရင် သူဘယ်အချိန်ထိ ခုလို နေမလဲ မသိဘူး..။
တာဝန်ဝတ္တရားတွေ ပျက်ကွက်ခဲ့တာမို့ အကောင်းဆုံး ပြုစုပေးဖို့ ကေ့မှာ တာဝန်ရှိနေသည်..။
ဝမ်းနည်းစိတ်မကောင်းစရာတွေကို မတွေးတော့ပဲ ရေကန်ကို ရေဖြည့်ပြီး ဆပ်ပြာထည့်ထားခဲ့လိုက်သည်။
"ရပါပြီ...ကျော်..."
ကေ ပြောရင်း အနားကို သွားလိုက်ကာ လက်မောင်းကိုဖွဖွ တွဲကိုင်ပေးမိသည်။
YOU ARE READING
ရွှေရင်အေး
Random"နောက်ကျောက ဓားမထိုးနဲ့ အရမ်းရွံ့တယ်...အရမ်းမုန်းတယ်...ခင်ဗျားက ရုပ်လေးလှသလောက် စိတ်ဓာတ်က ရွံစရာကောင်းလွန်းတယ်...' "ဘာ..ဘာဖြစ်လို့လဲ..." ကေ နားမလည်သော်လည်း သူ့ဆီက ကြားရတဲ့ စကားလုံးတွေကြောင့် မျက်ရည်က ချက်ချင်းပြည့်အိလာသည်။ လူကြီးတွေ စီစဉ်ပေးတဲ့ အိမ်...
