Met jou (Mitthy/Bankzitters)

Alleen

Pov Matthy:
Ik doe langzaam mijn ogen open. Ik kijk naast me, zou Milo al wakker zijn? Anders maak ik hem nu wakker. Zodra ik me omdraai besef ik het weer... Oh ja fuck, hij is weg. En ik lig in mijn eigen bed. Niet in die van Milo...

Een golf van verdriet stroomt over me heen. Ik wil gewoon naar Miel toe, mijn Miel. Ik stap met moeite mijn bed uit. Vandaag wordt weer leuk. De hele dag alleen thuis zitten en janken, geweldig. Ik ga aan tafel zitten om te ontbijten. Het voelt niet goed om hier alleen te zitten. Ik wil Milo helpen met eten en daarna samen met hem naar kantoor rijden om daar de hele dag samen te lachen. Tranen vullen weer mijn ogen. Ik mis hem nu al zo erg, fuck...

Pov Milo:
Ik word wakker. Ik ben gewend dat Matthy naast me ligt maar ik lig in een één persoons bed. Ik ben even verward. Oh ja, ik lig in het ziekenhuis, helemaal kut. Ik ga rechtop zitten. Ik heb geen idee wat er vandaag allemaal gaat gebeuren. Geen idee wat er deze week gaat gebeuren. Het enige wat ik weet is dat ik niet kan wachten om Matthy te zien.

"Hallo meneer ter Reegen, hier is uw ontbijt. Kunt u het alstublieft op hebben voor half negen want dan halen we de borden op." Zegt een mannelijke dokter. Oh, ze geven me een half uur. Moet ik gewoon zeggen dat dat niet gaat. Nee, dat durf ik niet. Ik knik en neem het bord aan. "Dankuwel."

Ik zit al vijfentwintig minuten te staren naar mijn nogsteeds volle bord. Dit word helemaal niks, ik kan het niet, niet zonder de hulp van Matthy. Fuck wat mis ik hem. Ik krijg geen hap naar binnen en raak in de stres. Ik gooi het eten maar gewoon in de prullenbak omdat ik geen zin heb in gezeur met dokters. Ik probeer tranen een beetje binnen te houden omdat ik weet dat er zo mensen binnen komen. Ik zit hier nog een week. Hoe de fuck ga ik dat volhouden...

Pov Matthy
Ik heb mijn ontbijt op en lig nu langzaam depressiever te worden terwijl ik breinloos door tiktok scroll op de bank. Bij elke tiktok waar Milo te zien is word ik verdrietig en bij elke tiktok waar wij samen zijn ontstaat er een klein glimlachje. Wel eentje die telkens bijna meteen weg is omdat ik keer op keer besef dat we niks meer dan vrienden zijn.

Voor de rest heb ik echt een emo fyp. Raoul zag dat ooit toevallig, heeft dat gezegt op camera en toen is dat in de bankzitters een beetje een meme geworden. Ik vind het best geinig. Je kan op camera niks persoonlijks of emotioneels zeggen zonder dat het enorm belachelijk word gemaakt en het een meme word. Maar buiten om de camera's word er enorm goed mee omgegaan. Iedereen denkt dat onze vriendschap alleen maar elkaar belachelijk maken is, maar dat valt best mee, het is vooral voor content. We hebben met z'n vijven wel eens emotionele avondjes. Meestal wel dronken maar toch is het fijn. Ik ben blij met deze vrienden, heel blij.

Plotseling hoor ik de deurbel. Huh, er zouden vandaag geen mensen langs komen. Of is het een pakketje? Nee volgensmij ook niet. Ik veeg snel wat tranen weg en loop naar de deur. Ik doe hem open en zie dan twee van mijn beste vrienden. Rob en Koen.

"Hey jongen toch kom hier." Zegt Koen terwijl hij me omhelst. Robbie geeft me daarna ook een knuffel. Ze kijken me beide heel bezorgd aan. Logisch, ik ben aan het janken. "Wat doen jullie nou weer hier?" Vraag ik terwijl ik zo normaal mogelijk probeer te doen. "Gewoon, jou helpen." Zegt Robbie. Ik ben verbaast. Mij helpen? Ik heb geen hulp nodig... Oké laat maar. "Kom binnen."

We zitten met zijn drieën op de bank. Mijn huis is één grote teringzooi terwijl ik hier eigenlijk al een tijdje niet meer woonde. Ik woonde bij Milo. Ik was daarvoor gewoon al niet zo van het opruimen. Was ik te moe voor. Ik ben blij dat hun er even zijn. Anders lag ik de hele dag op de bank.

Pov Robbie:
Koen en ik hadden deze ochtend besloten om bij Matthy langs te gaan. We hadden wel verwacht dat het slecht zou gaan met hem. Daarom was het niet schokkend toen hij huilend de deur open deed. Ik vind het wel zielig, hij is er kapot van.

"Zullen we wat gaan doen? Bowlen ofzo, even iets om je op te vrolijken." Vraagt Koen. Ik probeer niet te lachen. Ik weet dat Koen een hekel heeft aan bowlen. Hij wilt dit dus echt alleen voor Mat. Mat en ik vinden het best leuk. "Klinkt goed!" Zegt Matthy knikkend. Ik kijk Koen aan met een grote grijns op mijn gezicht. Ik vind het wel lief dat hij dit doet voor Matthy. Koen kijkt me ook lachend aan en rolt zijn ogen. Niet echt geïrriteerd, meer voor de grap.

We zitten met zijn drieën in de auto. We hebben besloten even geen video's te maken voor een tijdje. Dat gaat nu gewoon lastig worden zonder Milo en mentaal is het ook kut. We hebben een insta post gedaan waar we het uitleggen. Kijkers gaan er gelukkig goed mee om. We hebben niks gezegd over de trauma en de eetstoornis. Dat gaat de fans niks aan en is privé. Of ja, Milo kan geen toestemming geven nu en ik weet bijna zeker dat hij dit niet wilt vertellen. We hebben daarom op insta gewoon gezegt dat hij in het ziekenhuis ligt omdat het slecht met hem gaat zonder details.

We komen aan bij de bowlingbaan. Matthy heeft heel weinig energie maar hij lijkt een klein beetje op te leven. Ik hoop dat hij even zijn hoofd ergens anders kan zetten nu. Het lijkt aardig te lukken!

Nou leuk.