Améwula | Hyunlix [Omegaverse] ✓

2. Bölüm: Hayat İnsanı

⋆｡˚ ❀ * ࿐ ࿔ ˚:⋆ ✧･ﾟ

Sonunda Felix ve Jisung, karşılıklı odada oturmuş laflıyorlardı. "Ben de liseyi bitiremedim." Dedi Jisung, görünen zayıf göbeğine ya da çekici bakışlarına ters, yumuşak bir sesle. "Omega olduğum ortaya çıkınca yurttan attılar beni."

"Ailen?"

"Açıkçası, bir piç olduğuma eminim çilek kafa." Bunu canı yanarak değil, kahkaha atarak söylemiş olması Felix'i şaşırtmıştı. Jisung umursamayarak devam etti. "Çünkü öyle diyorlar, anlarsın ya. Buraya düşen ya piçtir, ya da bir piçi olacaktır."

"Burası... Neresi?"

"Hah, çok başındasın sen daha... Peki öyleyse anlatayım. Burası bir gece kulübü."

"Gece kulübü mü?"

"Aynen. Seni satın alan adamın sahip olduğu bir sürü kulüpten yalnızca bir tanesi. Ama ana üs burası, anlarsın ya."

"Sen..."

"Ben... Hyung birkaç yıl önce elimden tutup çıkartmasaydı şimdiye birilerinin alkol masasına meze olmuş olurdum."

"Peki şimdi ne iş yapıyorsun?"

"Dans ediyorum." Jisung boyalı tırnaklarına baktı.

"Dans mı?"

"Tabi. İçi geçmiş morukları, zengin ama aptal insanları tatmin etmek için sahneye çıkıyor, tüm seksiliğimle dans ediyorum. Yalnızca sahneye fırlatılan paralarla bir araba alabilirim."

"Bu kadar mı?"

"Eh..." Jisung saçının bir tutamını kulağının arkasına atarak sırıttı. "Bazen daha iyi paralar teklif edildiğinde, bu kadarla kalmıyorum. Ama seçme şansım olduğu için, hayatımın en güzel zamanlarını geçiriyorum burada. Okumak falan yalan cidden."

"Bir hayat insanısın yani?"

"Pekala, yaşın küçük diye doğrudan söylemeyecektim. Ama düzeltmeliyim, seçme şansı olan bir hayat insanıyım." Biraz yaklaştı, elini Felix'in dizine koydu. "Ne kadar nadide bir parçasın Felix. Başta zor geleceğini biliyorum, ama bir kere alışsan bir oda dolusu adamı parmağının ucunda çevirebilirsin."

"Bunu istiyor muyum?"

"Yavaş başla. Yavaş yavaş açıl. Burası öyle bir dünya ki ne zevklerin, ne de paranın bir sonu yok."

"Para... Öyleyse bay Hwang'a borcumu ödeyebilir miyim? Beni satın almak için çok para vermiş..."

Jisung gülümsedi, Felix'in kulağına eğildi. "Gözlerinle görmek ister misin?"

✧

Felix ve Jisung, o akşam için hazırlandılar.

Hyunjin'in dinlenmesi ve kafasını dinlemesi için yalnız bıraktığı Felix, birkaç saat sonra Jisung'un yanında, onun gibi giyinmiş bir şekilde asansörden iniyorlardı.

Jisung sırıttı. "Tahmin ettiğimden daha çok yakıştı. Sen cidden farklı bir şeysin çilek."

"Teşekkürler hyung." Felix kızardığında, Jisung bir kahkaha patlattı.

"Hah, bak tam olarak bundan bahsediyordum. Kızardığında, yüzündeki çillerle aynı bir çileğe benziyorsun, çilli çilek!"

"Çilli ben..."

Felix kendi kendine gülümsedi, bir yandan da yavaşça yüzü düştü, gözleri buğulamandı. "Aşağıda beni hiç yalnız bırakma, olur mu hyung?"