Améwula | Hyunlix [Omegaverse] ✓

5. Bölüm: "Dizlerinin Üzerine Çök" (m)

⋆｡˚ ❀ * ࿐ ࿔ ˚:⋆ ✧･ﾟ

Jisung'la dertleşerek, sessiz sedasız iki gün geçirdi Felix. Sakindi. Seungmin ve doktor dışında kimse gelmemiş, korkacağı bir olay yaşanmamıştı.

Jisung ona iyi gelmiş, Felix de Jisung'a iyi gelmişti.

Gece yarısı, birden kapı açıldı. Kilitli kapı, sanki kilitli değilmiş gibi öylece açıldığında Felix uykusundan uyandı, korkarak kafasını kaldırdı.

Kapıyı açan adamın gücünün insanı olmadığının farkına vardı. Kilitli bir kapıyı öylece ittirerek açmıştı.

Karşısındaki silüetin Hyunjin olduğunu anladığında, sanki üstlerine karabasan inmiş gibi Jisung'u dürttü.

Jisung da gözlerini zar zor açarak kafasını kaldırdı. Hyunjin'i gördüğünde, zorlanarak da olsa yatağın içinde doğruldu. "Ne oldu?" Diye sordu, sesindeki korkuyu bastırmak için zahmet bile etmeyerek.

Hyunjin, elinde sigarasıyla yavaşça adımlamaya başladı. Karanlıkta pek seçilmese de, elinde tuttuğu zincirin yerde sürtünürken çıkarttığı soğuk metal sesi çok net duyabiliyordu.

Hyunjin sonuna kadar geldi, yatağın Jisung'un tarafında kalan kısmına oturdu.

Felix arkada korkudan inme geçirirken, Jisung ve Hyunjin yüz yüzeydi.

"İyileştin mi?" Diye sordu Hyunjin, sonunda bir tepki vererek. Ama yüzü dümdüz, aynı sesi gibi ifadesizdi.

"Hayır." Dedi Jisung, bakışlarını hiç kaçırmayarak. "Lütfen git hyung... İyi olduğumda... Geleceğim..."

Hyunjin sigarasından bir nefes çekti ama geri vermedi. Sigarasını tuttuğu eliyle Jisung'u ensesinden tuttu, kendisine yaklaştırdı.

Dudakları buluştuğunda, ciğerlerinde sakladığı dumanlı nefesi Jisung'un ağzına üfledi. Burunlarından, dudaklarının arasından hafifçe dumanlar çıktı.

Jisung boğazına kadar yanıyordu. Sigaranın tadını da, kokusunu da sevmiyordu. Ama bozuntuya vermedi, Hyunjin dudaklarına doğru bastırırken geri öpmese de, karşı da koymadı.

Dudakları ayrıldığında, Hyunjin keskin bakışlarını yan tarafta titreyen Felix'e dikti. Bir şey söylemeden başıyla yataktan kalkmasını işaret etti.

Felix'in dizlerinde pek güç yoktu ya, yine de kalktı. Jisung iyi değildi, yapamazdı. Dayanamazdı... Bir şey söylemek için ağzını bile açmadı, çoktan dilini yutmuştu.

Hyunjin, Jisung'u boğazından tuttu. Sigaranın dumanı burnunu yakarken, onu yatağa geri yatırdı. Sigarasını dudağının iki arasına yerleştirdi, elini boşa çıkarttı.

"Hyung lütfen..." Jisung'un sesi öyle silik çıkmıştı ki, kendisi bile duyamamıştı.

Hyunjin de zaten duysa da aldırmayacaktı. İki eliyle zincirleri tuttu, yavaşça Jisung'un bileklerine dolamaya başladı.

Jisung da çaresizce içine içine hıçkırıyordu o esnada.

Sonunda elleri ve ayaklarından yatağa zincirlendiğinde, artık hareket edecek yer yoktu.

Hyunjin tekrardan boğazını tuttu, hafifçe sıktırdı. "Yeterince eğittin mi?"

Jisung'un önce anlamsızca kaşları çatıldı. Ama Hyunjin'in ne demek istediğini anladığında, gözlerini kocaman açtı. "Hyung hayır..."

"Onu kıskanıyordun, değil mi?"

"Hayır, hiç kıskanmıyorum. Onu bu işlere bulaştırmanı istemiyorum. Lütfen... Lütfen dur."