Het is absoluut stil. Geen vogel, geen bij,...??? Geen enkele bij terwijl het hier vol met verzorgde bloemen staat? De poort van het kasteel is van zwaar hout, dat was al van ver te zien.
Henry reed de auto door de open poort en parkeerde naast een fontijn voor die poort. Er was water in de fontijnkom maar de sproeier deed niet naar waar hij vernoemd is. De vijver was uitermate proper.
"Jullie twee blijven zitten" mompelde Henry tegen de twee jongedames. Anna vond het best, Emily sliep.
Thomas nam de leren zak der verdoemnis die heel de tijd op zijn schoot had gelegen mee toen hij met zijn vader naar de poort ging. De kerklokken sloegen in de verte twaalf uur 's middags. Henry bleef staan, luisterde aandachtig naar, knikte met zijn hoofd en liep toen verder naar de poort.
De houten deur was de in de originele staat afgaande van de barsten die er in het hout waren. De poort was echter onkruid vrij en recent geschilderd of in ieder geval vernist. De scharnieren waren vernieuwd maar hadden nog steeds een schitterend krul patroon. De schaduw van twee waterspuwers lagen als slapende honden aan de deur. Aan beide deuren was een zware metalen ring bevestigd.
Daar er geen zichtbare bel aanwezig was nam Henry de ring vast en sloeg een drietal keer. Nadat de laatste echo van de bastoon was weggestorven deed hij een stap achteruit. Thomas stond ongeduldig naast hem en liet de tas tegen zijn been opbotsen wat een vreemde metalen melodie opleverde.
De deur werd opengetrokken. Het ging moeiteloos en zonder enig geluid. De streep licht die flauwtjes verscheen joeg de schaduwen van de waterspuwers weg. Thomas en zijn vader staarden naar de vrouw die opendeed.
Een absolute schoonheid had de deur open gedaan voor hen. Ze droeg een donkerblauwe zeemeerminnenjurk. De mouwen evenals het volledige bovendeel van de jurk waren nauwaansluitend. Ze had een niet te diepe uitsnijding die haar schouders mooi deden uitkomen. Ze had lang donkerbruin haar dat ze in een losse vlecht om haar rechterschouder droeg. Ze had een gezonde blos en zo'n mooie warme ogen. Haar lippen waren zo rood als de jassen van The Queen's Guard en haar ogen schitterden harder dan de kleine ziveren oorhangertjes die ze droeg. Haar schoenen waren verstopt onder haar verblindend mooie jurk. Haar wimpers en wenkbrouwen waren koolzwart.
Henry, die de sterkste ziel en geest van hen vier had reageerde het eerst. In voorzichtig Engels vroeg hij beleefd of dit het Tomashenko kasteel was.
Haar gezicht klaarde op en zo leek ze nog mooier.
"Wees welkom" zei ze in smetteloos Engels "ik zie dat uw gezellen nog in de auto wachten. Neen, zo kan dat niet. Roep ze maar want ik nodig u allen uit. Heeft u bagage?"
Henry bevestigde dat er bagage was en de vrouw in de deuropening riep twee knechten. Samen liepen ze naar de auto.
"Emily, sta op we kunnen."
Ze richtte haar hoofd op en geeuwde. Slaperig keek ze in het rond tot ze het gezicht van Anna zag. Ze duwde het portier open en stapte uit. De koffer werd opengedaan en ook Anna was intussen uitgestapt.
De bagage werd in de gang gezet.
"Wees mijn gast, we zullen zo naar de bibliotheek gaan want die is verwarmt. Komt u van ver?"
In de bibliotheek was het effectief veel warmer. De vrouw zag dat Thomas nog steeds de leren tas omklemd had. Zijn knokkels waren er wit door getrokken. Met een zoete lach vroeg ze of ze de tas mocht. Thomas was betoverd door de lach maar wou hem eigenlijk niet loslaten. Schichtig keek hij naar zijn vader. Henry knikte dat hij de tas kon afgeven. De vrouw nam hem aan en liep ermee naar de gang met een verwrongen en gemene grijns.
Wat later kwam ze de bibliotheek weer in. "Mijn besten" zei ze zoet "wat brengt u hier naar het Slot van de Dertien Torens." Henry wantrouwde het dat ze over het kasteel sprak in haar volkse naam en niet in de naam van het edel geslacht dat normaal gezien hier zou moeten wonen of gewoond zou moeten hebben.
JE LEEST
Engel uit De Hel (HERSCHREVEN)
Horror"Ze kuste hem. Dood envoudig kuste ze hem. Thomas dacht dat hij zou sterven. Hij wilde zijn hoofd alle kanten opdraaien om van haar af te komen maar de kus was lang en pijnlijk. Eindelijk loste ze de greep van haar lippen. Ze liet haar hoofd in haar...
