Engel uit De Hel (HERSCHREVEN)

32) Tomashenko kasteel. 's Avonds

Het kasteel was nog steeds in duisternis gehuld en het slechte weer had de hele dag aangehouden. Omdat het avond eten om de een of andere reden niet naar de kamer mocht komen moest de familie dan maar naar de eetzaal. Ze schenen rond met hun sterke zaklampen om gevaar te kunnen spotten. De gang met gewelfd plafond was een goede plaats voor een valstrik. Geen van hen hoorde het gesnuif boven hen.

Een zwaar gehijg verklapte waar een mysterieus iets was. Het sprong van het ene gewelf naar het andere. Boven de deur bleef het zitten terwijl de stinkende damp uit zijn neusgaten kwam.

Het eten smaakten hen niet. Er was geen moeite voor gedaan en het zag er niet uit. Het meeste ervan was koud en kleurloos. Thomas viel in slaap achter zijn bord en Anna had buikklachten. Ook Henry voelde zich niet best en Emily proefde het verschil tussen wat ze at niet meer. De deur bleef onheilspellend klapperen door de tocht. Er klonk een bel.
De hele familie keek op en zag hoe alle aanwezigen halsoverkop de zaal uitvluchten. Er klonk een luid gebrul en een waar monster sprong van boven de deur naar beneden en belande met een zware klap op de grond. Met zijn klauwen zocht het monster grip op de grond. Het was een creatuur uit de hel dat kon niet anders.

Het zwarte wezen liep met grote sprongen op hen af. Hij sprong op de tafel en sloeg wild alle schalen van de tafel af. Het was een hels gekletter. Het duivelse wezen zocht zijn slachtoffer uit. Schichtig met ogen die gekleurd waren tussen hels geel en bloedrood keek hij de familie af. Toen had hij zijn slachtoffer gevonden.

Henry daagde achteruit. Anna greep zijn arm. Het monster sprong van de tafel, liep op Henry af en met een grote sprong belande het beest op zijn rug. Zijn klauwen waren in zijn schouders geplant zodat het wezen zijn evenwicht kon bewaren op de rug van Henry. Het monster woog ontzettend zwaar. Zijn benen konden het gewicht niet meer aan.
Anna probeerde het monster weg te houden door het van Henry af te trekken. Het monster was echter gloeiend heet.
Henry's gezicht trok rood en zijn ogen draaiden weg. Zijn enkels en knieën bezweken onder het gewicht en hij viel op zijn knieën.

Voor het eerst was het Thomas die de bevrijding bracht. Hij moest de hele tijd de Bijbel meedragen en dat bedacht hij zich plots. Hij begon te lezen. Wat het was wist hij niet maar hij begon gewoon te lezen. Het monster schreeuwde het uit en het leek te twijfelen over zijn volgende zet.

Op de rug van Henry blijven zitten en zijn opdracht uitvoeren of zijn eigen vel redden en de toorn van zijn meesters trotseren. Hij koos voor het laatste.

Hij sprong naar de muur en klom omhoog. Toen hij bij een ruit kwam sloeg hij die kapot en vluchtte hij zo naar buiten. Henry voelde zich vreselijk na deze ervaring dat zijn gewrichten zwaar op de proef gesteld had.

"Wat was dat?" hijgde hij.
Niemand kon antwoorden. Voor het monster zelf zou er nog een harde tijd aankomen...