Engel uit De Hel (HERSCHREVEN)

41) Door de ogen van Maryka.

Maryka droeg een stapeltje propere witte handdoeken op een zilveren schaal door de gang. Bovenop het stapeltje lagen kleine shampoo flesjes die je ook in hotels vind. Ze liep door de gang boven. Het verschil met de gang beneden is dat hier blauwe ramen waren en beneden witte. Nog een opmerkelijk verschil was dat de deur in de gang beneden opengebroken was en een raam boven stuk geslagen was door Henry.

Schaduwen klauwden naar haar voeten. Maryka had een vermoeden. Ze wist goed genoeg dat de familie helpen een gevaar was voor haar maar de dood leek haar een snelle weg om hieruit te kunnen. Ze duwde de schaal op de vensterbank en zakte op haar knieën met haar rug naar de muur gericht. Omdat haar tong lam was gelegd sprak ze in gedachten. Ze wist dat de gravin of al haar vervloekte hulpen het konden horen.

"Uw wil is wet en daar ontsnap ik niet aan. Ik ga vrijwillig mee met uw dienaar uit de hel."

Een helse lach galmde door de gangen. Maryka wist dat het snel zou gaan nu ze zich overgaf. De gravin had nu vrij spel op haar.
Ze had gesproken met zo'n zuiver hart en met zo'n verlichte geest dat de Osschaert zonder enig geluid uit de schaduw sprong en grommend als een hond voor haar bleef staan. Hij voelde de puurheid en hij walgde ervan. Hij gromde diep en draaide zijn hoofd wild rond. Hij zette een trage stap en keek haar weer aan. Dan twee stappen en keek dan weer. Daar maakte ze uit op dat ze moest volgen.

Met kleine pasjes en haar handen gevouwen volgde ze met neergelaten hoofd en blik de demon. De gangen die anders zo heet waren hadden geen indruk meer op haar. Ze was al dood. Geestelijk was ze dood en haar lichaam zou nu ook snel de muren van het kasteel verlaten. Voor het eerst in acht maanden. Wat een ironie.

De schaduwen op de grond bleven naar haar grijpen om haar onmiddellijk de vlammen van de hel in te trekken maar de Osschaert gromde ze weg. Zijn statige lichaam joeg de meeste zo al weg maar bij sommigen was het grommen niet genoeg en moest hij een bruuske beweging maken. Als een zalige liep Maryka achter het.

Ze liep naar DAT deel van het kasteel waar ze nooit kwam, niet mocht komen en nooit had willen komen.

De dertiende toren.

De Osschaert duwde een deur open. Erachter lag een trap. De drukkende warmte vloog hen tegemoet. Maryka ademde in en liep rustig de Osschaert achterna. De trappen waren smal en kronkelden naar beneden. Een nieuwe deur. De demon opende deze ook. Er kwamen verschillende geuren Maryka tegemoet. Het eerste wat ze rook was een geur die veel kelders hebben. Als aarde. De tweede geur was vochtig hout. Als laatste stonk het rot en oud. Toen de deur ver genoeg geopend was kwamen er schaduwen naar buiten die door toortsen waren buiten gejaagd. De Osschaert was al binnen. Zonder een spoor van angst volgde ze. Ze schrok niet van wat te zien kreeg. Ze wist toch dat ze ooit dood zou moeten gaan. De muren hingen vol met toortsen die verschillende grote vochtplekken lieten zien. Ze zag schimmels en zelfs paddenstoelen. Er waren grote glasramen maar er viel absoluut geen licht door waardoor de ruiten een zwarte indruk kregen. De vloer was van steen. Tussen de tegels in waren kanaaltjes en de vloer liep schuin naar beneden. Ze snapte het al. Als er bloed vloeide kon het wegvloeien in de groeven. Het bloed werd geleid naar de grond, afval putten of gewoon een put of de slotgracht. Kastelen rond de Karpaten hebben echter zelden een slotgracht. Kastelen werden aangelegd in de Karpaten zelf of zoals dit kasteel op een berg heuvel het landschap.

"Welkom Maryka" grijnsde de gravin. Maryka was er al achter gekomen dat gravin namen enkel zei als ze je dood wou. Ze stond in het midden van de zaal. Haar linkerhand hing sleep langs haar lichaam. In haar rechterhand hield ze een toorts die ze op schouder hoogte hield. De toorts gaf een fel licht dat donkere schaduwen op het gezicht van de gravin wierp en die haar nog gevaarlijker deden lijken.

Verdoofd stapte ze naar binnen. Alles wat ze deed deed ze uit vrije wil dus tovermacht had geen enkele uitwerking op haar. Met een klap sloeg de deur achter haar dicht. De Osschaert verdween in de schaduw en liet zo ook niets meer van zich horen. "Eindelijk alleen" grijnsde de gravin "laten we eens als twee volwassen vrouwen praten."

De gravin was geen echte vrouw dus ze loog dat ze zwart zag. Ook het praten zou ze vast niet doen. Dat zijn andere manieren voor. Maryka voelde haar tong echter steviger en vleziger worden. In haar keel gebeurde iets en toen er langs haar mond in ademde kwam er geluid uit. Een schor, hees geluid na een stilzwijgen van acht maand. De iris in de ogen van de gravin waren vreemd. Ze voerde die betovering dus ter plekke uit.

"Vertel eens beste Maryka, jij bent wat ongehoorzaam geweest is het niet?"
"Feeks" was het eerste dat ze mompelde. "Tss net je spraak terugkrijgen en dan zo'n taal. In mijn kasteel? Neen zo niet. Maryka luister eens. Die familie. Dat zijn mensen die geloven in tovenarij."
Maryka verafschuwde haar verhaal. "En toveren doe je zeker niet?"

"Neen, alles wat ik doe is met mijn ziel. Toveren doen heksen en die bestaan niet. Stop dus maar met proberen." Verklaarde de gravin. Maryka kreeg een grijnslachje op haar gezicht. Het irriteerde de gravin mateloos.

"Ik heb genoeg van je Maryka. Ik zal voldoening halen uit dat zielige leven van je als ik hier klaar met je ben." Het weerhield Maryka niet nodig steeds bot uit hoek komen. "Je bent bang. Zwak! Daarom dat je zo groots probeert doen. Middeleeuwse martel tuigen? Werkelijk? Laag."

Helse stilte

De ogen van gravin werden wit. Ze belde haar handen tot vuisten en haar knokkels werden wit doordat al bloed werd geknepen. Was het een stripverhaal geweest kon de stoom uit haar oren zien vliegen. De fakkel die de gravin vasthield was opeens verdwenen en strekte hart alleen naast haar lichaam en richtte haar hoofd op, de witte ogen naar boven gericht.

Het volgende ogenblik richtte de gravin het armen naar Maryka. De dienster werd van de grond getilt en vloog met hoge snelheid door kamer en zware klap vloog ze tegen iets groots en zwaars.

----------------------
Woow dit duurde zo lang om te schrijven. Druk druk druk. Hoofdstuk 41 op mijn verjaardag kunnen afmaken;)

Stem als je mijn hoofdstukken leuk vind en lees zeker verder. Hoofdstuk 41 al maar mijn hoofdstukken zijn redelijk kort. Kijk dus zeker uit naar meer!!!!!
Xxxxx