Nyks ★ Gecenin Tanrıçası

★3★

Kendine ilk gelen Thor oldu. Etraftaki karanlık yavaş yavaş dağıldı. Etrafına bakınınca birkaç metre ileride çimlerin üzerinde yatan kız kardeşini gördü. Loki'de ayaklandı. "Nyks?" Thor onu sarsmadan omuzuna dokundu. Kız hareketsiz yatıyordu. Odin yanlarına geldi. Thor Nyks'i kucakladı. Hiç biri konuşmadı.

Nyks kulaklarına dolan bağırış seslerine uyandı. Gözlerini açtı. Bir yatakta yatıyordu. En son ne olduğunu çok iyi hatırlıyordu fakat bir anlam veremiyordu. "ONA ESİR HAYATI YAŞATAMAZSIN!" Loki'nin sesini duyuyordu. Sinirli gibiydi. "O çok tehlikeli!" Odin Loki kadar bağırmıyordu ama o da çok sinirli gibiydi. "O BENİM KARDEŞİM!" Loki'nin bunu demesi Nyks'i mutlu etsede hala kafası karışıktı. "O bir canavar!" Odin'in dediği şey Nyks'in duraksamasına neden oldu.

"O bizim kardeşimiz. Bir canavar değil." Thor ikisinden de sakindi ama o da sınırlı sayılabilirdi. "ONU BU HALE GETİREN SENSİN!" Ayağa kalkmaya çalıştı fakat başaramadı. Başı döndü. "SENİN YÜZÜNDEN İÇİNE KAPANDI! KENDİNİ BİR CANAVAR GİBİ HİSSETTİ. ŞU ANDA BÖYLE OLMASININ BİR SEBEBİ VARSA O DA SENSİN!" Nyks Loki'nin hiç bu kadar sinirli olduğunu duymamıştı.

"O PATLAMAYA HAZIR BİR BOMBA LOKİ! O TILSIMLI ÇIKARTTIĞI AN HEM BİZİ HEM DE HENDİNİ PATLATIR!" Bu sefer Odin de bağırdı. "ONU O TILSIMI TAKMAYA SEN ZORLADIN!" Nyks tekrar ayağa kalkmayı denedi. Tam başarmışken tekrar düştü. "Onun güçlerini eğitebilirirdin! Yok saymak işleri daha kötü yaptı!" Loki'nin lafını Thor devam ettirmişti. Nyks az çok ne olduğunu anlamaya başlamıştı. "Bana karşı çıkıyorsunuz. İkiniz de! Ama bunu yapmak zorundayım. O kız Asgard'ı tehlikeye atıyor." 'O kız' denmesi üzmüştü.

" 'O KIZ' DEDİĞİN KİŞİ SENİN ÖZ KIZIN! ONU BİR HÜCREYE KAPATMAK İSTİYORSUN!" Nyks duyduklarıyla kaşlarını çattı. Eğer Odin bunu istiyorsa yapardı. Buradan gitmeliydi. "Tılsım olmasına rağmen güçlerini kullanabiliyor. Bu imkansız olmalıydı! Anlasana o tehlikeli!" Bunu yapabildiğine kendi de şaşırmıştı. "Ama azalıyor. Oldukça azalıyor." Thor ikna etmeye çalışıyor gibiydi. Nyks yeterince şey öğrendiğini emindi. Bir kağıt aldı.

Sevgili Abilerim;

Beni koruduğunuz için teşekkürler. Ama sanırım babam haklı. Ben sizi riske atamam. Herkesi geçtim siz varsınız. Sanırım, bu yüzden gideceğim. Özür dilerim. Ama gitmek en iyi seçenek gibi duruyor. Sizi çok seviyorum. Gökteki yıldızlar karar. Ama zaten bunu biliyorsunuz.

Uzun lafın kısası; Hoşçakalın. Size son bir kez sarılmayı isterdim ama o zaman beni bırakmazdınız. Ben iyi olacağım. Lütfen siz de olun.

Beni aramayın!

Tekrardan özür dilerim.

-Nyks

Kağıda son bir kez baktı. Yastığın üzerine bıraktı. Dolaptan okunu ve kılıcını aldı. Bunları kullanmak konusunda uzmandı. Kendini koruması gerekirse kolaylıkla yapabilirdi. Bağırış sesleri hala geliyordu. Camı açtı. Kesinlikle çok yüksekti. Ama eğer gücünü kullanabiliyorsa...? Gözlerini kapattı ve camdan atladı. Evet. Atladı. Fakat yere çarpmadı. Yere birkaç santim kala durmuştu. Gözlerini açtı. "Ölmedim... Şaşırtıcı."

Heimdall'ı nasıl yaptığını bilmediği bir şekilde onu Midgard'a göndermesi için ikna etmişti. Onu hipnotize ettiğine emin gibiydi. Bu hoşuna gitmemişti ama zorunda olsa yapardı. Ve bu kesinlikle bir zorunluluktu. İlk defa Midgard'a gidiyordu. Midgardlı'lar ile ilgili sadece kitaplarda okuduğu kadar bilgiye sahipti.

Etrafına bakındı. Oldukça karanlıktı. Gece yarısı olmalıydı. Etrafta hiç insan göremiyordu. Bunu fırsat bilerek biraz inceleme yapmak istedi. Cidden ilginç bir yerdi 'Dünya' denilen gezegen. Şu an tek derdi ise kalacak yeri olmamasıydı.

Evet. Bunu da halletti. Bir ev buldu ve lacivert elbisesi yüzünden garip bakışlara maruz kalarak bir ev almıştı. Tabii sonra da kıyafetler. Ve olmayan düzenini oturttu. "Tek yapmam gereken neden buraya geldiğimi unutmamak. Abimleri korumak için geldim. Ve Asgard'ı. Kendimden korumak için. Bir... Canavardan. Bunu unutmazsam ve kimseye belli etmezsem herkes güvende olur. Tılsımı da çıkartmamalıyım." Kendi kendine konuşuyordu. Bu evde yalnızdı sonuçta.

Kendine bir iş bulmuştu. Evet. Asgard'ın prensesi, Odin'in öz kızı, Gece tanrıçası çalışıyordu. Bir kafede. Garson olarak. Bezen de gece çalışıyordu bir barda. Başka işi yoktu. İnsanlarla konuşmuyordu da. Kimseyle. Onları korumak istiyordu. Tabii bazen güzelliği başına dert oluyordu. Alkollü ya da alkolsüz bazı erkekler ona asılıyorlardı. O ise bunu tamamen görmezden geliyor, bazen onların dilini konuşamıyor gibi yapıyordu. Kısacası hallediyordu. Elbette hallediyordu! O bir savaşçıydı. Hayat savaşcısı.

En azından şimdiye kadar güvende görünüyordu. 'Güvende' kelimesinden kastı ise ok ya da kılıç kullanması gerekmemesiydi. Ona göre gayet iyi gidiyordu. Sıfırdan bir hayata başlamıştı. Özlemler üzerine kurulu bir hayat. Bazen sadece duvara boş boş baktığı bir hayat. Yinede... Bu bir hayat. Yüz yıllar sonra ilk kez özgürdü ve bundan hiç şikayetçi değildi.

Yine işte olduğu bir gün. Aslında 'gece' daha doğru bir kelime. İşini yapıyordu. Bir çift gözü üzerinde hissedebiliyordu. Hisleri kuvvetliydi. Normalde bakmazdı fakat bu sefer bakmak istemişti. Ve gözleri en az kendi gözleri kadar mavi olan gözlerle buluştu. İçinde garip bir his vardı. Yüz yıllardır ilk defa hissettiği bir şeydi bu. Ne olduğunu bilmiyordu.

Adam elini kaldırdı.

Nyks elbette işi gereği oraya gitti.

"Nasıl yardımcı olabilirim?" Dedi resmi bir kibarlıkla. "Bir tane daha bira alabilir miyim?" Nyks başka bir şey demeden bir bira daha alıp adamın önüne koydu. "Sizin gibi güzel bir kadının neden böyle bir yerde çalıştığını anlayamıyorum." Mekan biraz garipti. Bu doğru. "Canım sıkılıyor." Alaya vurnaya karar verdi. "Fazla boş vaktin olmalı." Nyks sadece başıyla onayladı. "Peki adınızı öğrenebilir miyim? Yoksa gizemli bir tanrıça olmaya devam mı edeceksin?" Bu duraksamasına neden oldu.

"Nyks." Dedi en sonunda bunu bilemeyeceğini varsayarak. "Gece Tanrıçası. Çok güzel bir ismin var." Nyks kaşlarını kaldırıp dinlemeye devam etti. "Steve Rogers." Dedi en sonunda kendini tanıtarak adam. "Benim işime dönmem gerekiyor Rogers. Size iyi eğlenceler." Oradan uzaklaştı fakat Steve'in gözlerini hala üzerinde hissedebiliyordu.