Kanlı Beden

12.Bölüm

Bir süredir o şekilde gitmeye devam ettik ama taşlı,düzgün olmayan bir yola geçtiğimizde sarsılmaya başlamıştık.

Gözüm hâlâ kapalıydı.Ve nereye gidiceğimizi bilmiyordum.Süprizi düşünmeye çalışıyordum ama aklıma pek birşey gelmiyordu.Ama biraz tırsmıştım.Sonuçta Zeren benimm o halimi gördüğü halde neden süpriz yapsın ki?Hem süprizi o mu yapmıştı?

Sarsılmalar bittiğinde arabanın durduğunu anladım.Kübra'nın taksiciye parayı verdiğini düşünerek araba kapısının açma kulpunu hareket ettirdim.Kapı açıldıktan sonra ayağımı yere bastırdığımda çimenliğe basıyor gibiydim.Hayır.Gibi değil.Gerçekten çimenliğe basıyordum.

Kübra'nın arkamdan geldiğini duydum.Birkaç adım ileri gittiğimde arkamda kalan arabanın uzaklaştığını fark ettim.Tırsmaya başlamıştım.

"Dur,yardım edeyim."dediğinde yanıma geldi."Biraz ileriye gittiğimizde beklemen gerekiyor."dediğinde "Neden?"dedim."Süpriz dedim ya"dedi.Artık bir süprizin olduğundan tereddüt ediyodum."Süpriz yapıp yapmadığından şüpheliyim"dedim dürüstçe.Adımları yavaşladı durur gibi oldu sonra -eski hızı olmasada-yürümeye başladı.

"Sürpriz işte,tadını kaçırma"dediğinde bişey demeden yürümeye devam ettim.

Uğultu sesleri vardı soğuk hava yüzüme çarpıyordu.Biraz üşümüştüm ama belli etmedim,belli etmek istemedim.Çalılıkların bazılar fazla uzundu, bazıları kısaydı.Uzun olanlar dizlerime kadar,kısa olanlar ise ayakkabımın boyunu geçmiyordu.

Yorulmuştum."Daha var mı?"dediğimde "Otur"dedi.Nereye oturcaktım ki?

"Nereye"diye sorduğumumda beni itekleterek bir sandalyeye oturttu."Açıyım mı?"dedim siyah bez parçasını kastederek."Biraz daha bekler misin?"demesine sinirlenmiştim.Belli etmedim."Tamam bekliyorum." dedim."Ben hemen gelicem burdan sakın ayrılma ve gözünü açma."dedi hızlıca ve uzaklaştığını çimen seslerinden işittim.

Beklemeye başladım.

15 dakika sonra

Canım sıkılmıştı.Gözümü açmak istiyodum ama beni uyarmıştı.Ne yapıcağımı bilmiyordum.Kaç dakika geçtiğini bilmiyorum ama gözümü açmak istiyorum artık!

Daha fazla bekliyemdim ve gözümü açmak için elim gözüme yaklaştırırken bir el benim elimi tutarak durdurdu.Kimdi ki? Kübra mıydı?

"Sen kimsin" dedim ama hiç bi ses çıkmamaıştı.Gözümü açmak için diğer elimi kullanıcağım sırada boynuma sert bi cisim çarptığı için bayılmıştım.Kimdi bilmiyorum ama birşeylerin ters gittiğini hissediyordum.

Zeren

Gözlerimi açtığımda karşımda Poyraz vardı.Gözleri açıktı.Elleri bağlanıyordu.Hayır bağlanmıyordu bildiğimiz kördüğüm yapılıyordu.Karşımdaydı ve ben hiç birşey yapamıyordum.Karşımdaydı, hareketsizdi.Karşımdaydı,savunmasızdı.Karşımdaydı,bayılmıştı.Bunu arada kısık seslerle nefes alışverişini duyduğum için diyordum.

Ve ben Bir sandalyeye bağlıydım.Hiç birşey yapamaıyordum.Hareketsizdim.Savunmasızdım.Ağızımı kapatmışlardı;Konuşamıyordum.Az önce uyanmıştım.Bunu birkaç dakika önce boynumdaki acı verici bir ağrıyla uyandığım için diyordum.

Evet bunların hepsini Aybüke ve Kübra yapmıştı.İnanmak istemediğim bir gerçekti.Arkadaşlarım bir katildi.Ve ben bir katilin yakınıydım.

Aybüke bana doğru yaklaştığında geri çekile bildiğim kadar çekilmiştim.Çünkü elinde önceki kamp zamanlarından kalma unutulmuş bir bıçak vardı.Ve bıçağı bana doğrultuyordu.O bıçağı önceki kamp gezimizde ben getirmiştim ve unuttuğum için ormanda kalmıştı.

"Korkuyor musun?"dedi ve güldü."Korkmana gerek yok.Ne de olsa şimdi ölmiyeceksin"dedi sinsice gülerek."Ama bunu birkaç dakika sonra için söyleyemem tabi"dediğinde bıçağı boynuma yaslamıştı.Ve gitgide bastırmaya başladı.Nasıl kurtulucaktım?!

"Noluyo lan burda?"diyen Poyraz'ın sesiyle Aybüke bıçağı çektiğinde rahat bir nefes alabilmiştim.

"Noluyo lan?"dedi Poyraz.Sandalyeden-iplerden-kurtulmaya çalıştı ama başaramadı."Neden bir sandalyeye bağlıyım?Neden bunu yapıyorsunuz?NEDEN?"diye şiddetli bir sesle konuşmaya başladı.

Kübra, Aybüke'nin elindeki bıçağı alıp Poyraz'ın boğazına bıçağı yasladığında Poyraz sustu.Kübra bıçağı mavi renkli eskimiş pantolonunun kenarına sıkıştırdı.

Kübra"Zevkten"diyerek Poyraz'ın sorusunu cevapladı."Ben vakit kaybetmekten pek hoşlanan biri değilim."dedi."Ve bu yüzden birinizi seçmem gerek vakit kaybetmeden"diyerek cümlesini tamamladı Aybüke.

Hayır..

Birimizi seçicekti.Ve seçilen kişi ölücekti.Ölen kişi kim olucaktı bilmiyordum ama Poyraz'ın ya da benim ölmemi istemiyordum.

"Yazı Tura oynıcaksınız"dedi Kübra."Kaybeden ölecek"derin bir nefes verdikten sonra"Ve diğer kişi onun ölümünü izliyecek"dediğinde kanım donmuştu.Her iki ihtimal de berbattı.

Hayır bu yaşanmamalı..

"Zeren sen Tura'sın"hayır."Sende Yazı"dedi Poyraz'ı kastederek Kübra.Eğer tura gelirse Poyraz ölücekti ya da yazı gelirse ben ölücektim.

Zar zor nefes alıyordum.Çok gerilmiştim.Birimiz ölücekti..ve diğer kişiyse onu izliyecek olması beni korkutuyordu.Bir insanın ölümünü izlemekten hep korkmuşumdur.Tabi bunlar korku filmleri sayesinde oldu ama konumuz bu değil.

Kübra o pantolonunun cebinden bir bozuk para çıkardı.Hepimiz sessizdik.Konuşamıyorduk ağzımızın açık olmasına rağmen.

Ağzımız açıktı ama kapatan bizdik aslında.

Yanaklarımda ıslaklık fark ettiğimde ise çoktan ağladığımı fark etmiştim ve göz yaşlaeım devam ediyordu.Durmuyordu.Durduramıyordum.

Önceden benim gözyaşlarımı silerken şimdi sebebi oluyordu.

Belki başka evrende iyiyizdir.Belki..

Paraya uzun uzun baktı ve bakmaya devam etti.Aybüke"Hadi vakit kaybetmeden yap şunu"dediğinde hıçkırmıştım.Ağlamalarım yetmezmiş gibi hıçkırmaya başlamıştım.

"Emin misin?"dedi Kübra."Hiç olmadığım kadar."dedi Aybüke.Kafam zonklarcasına ağrımaya başlamıştı.Napmalıyım?

Hayır..

"3"dedi Kübra."2"gözlerimi kapatıp sessizce ağlamaya devam ettim"Bi-"derken Poyraz Kübra'nın sözünü keserek"Parayı atma"dediğinde gözlerimi açıp ona baktım."Bu şans işlerini sevmiyorum lütfen açık bir şekilde söylüyorum ben öleyim ama Zeren ölmesin"dedi.

Sesi kısık çıkıyordu,başını eğmişti ve bana bakamıyordu.O da ağlamıştı.Her ikimizde ağlamıştık ama o daha fazla ağlamıştı.Bir dakika o az önce ne demişti?!

...

Evet arkadaşlar bu bölümde bitti.Evet çok uzun bi aradan sonra yazdığım için sizden özür diliyorum o yüzden bu bölüm bi tık uzun oldu.Birdaha ki bölümlerde görüşürüzzzz;))