ထမင္းစားခ်ိန္က်န္းေဟာင့္ကန္းတင္းကိုသြားေတာ့အကုန္လံုးကသူ႔ကိုၾကည့္၍တီးတိုးေျပာဆိုေနၾကသည္။ဘာေၾကာင့္လဲေတာ့က်န္းေဟာင့္မသိေပ။ကန္းတင္းနားေရာက္ေတာ့ရစ္ခီနဲ႔ထယ္ရယ္ကသူတို႔နားလာထိုင္ဖို႔လက္ရမ္းျပသည္။ က်န္းေဟာင့္ဝင္ထိုင္လိုက္ေတာ့ရစ္ခီကႏႈတ္ခမ္းရြဲ႕ၿပီးေျပာလာသည္။
"လူဆိုးေပါက္စေလးနဲ႔က်န္းေဟာင့္တို႔ကေတာ့နာမည္ႀကီးေနၿပီေဟ့"
က်န္းေဟာင့္နားမလည္သလိုနဲ႔ၾကည့္ေတာ့ရစ္ခီကဆက္ေျပာလာသည္။
"မင္းနဲ႔ေဆာင္းဟန္ဘင္နမ္းေနတဲ့ပံုေက်ာင္းသားgroupမွာနာမည္ႀကီးေနၿပီေလ"
"ေအာ္..အင္း...ဘာ!"
"အမေလး လန္႔လိုက္တာ အဟြတ္ အဟြတ္"
ထယ္ရယ္မွာက်န္းေဟာင့္ေအာ္သံေၾကာင့္စားေနတဲ့ထမင္းေတာင္သီးသြားေတာ့သည္။
က်န္းေဟာင့္ကိုလမ္းတစ္ေလ်ွာက္လံုးလူေတြဘာေၾကာင့္ၾကည့္ေနလဲဆိုတာခုမွပဲသေဘာေပါက္သြားေတာ့သည္။
ပိုၿပီးနာမည္ႀကီးသြားတာကဟန္ဘင္ကပ်ိဳတိုင္းႀကိဳက္တဲ့ႏွင္းဆီခိုင္ေက်ာင္းရဲ႕လူဆိုးေလးျဖစ္သလိုက်န္းေဟာင့္ကလဲေက်ာင္းရဲ႕အဆင့္၁လူေခ်ာေလးျဖစ္လို႔ျဖစ္သည္။
က်န္းေဟာင့္ဖုန္းကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မ်က္ႏွာကခရမ္းခ်ဥ္သီးသဖြယ္နီရဲသြားေတာ့သည္။သူကဟန္ဘင္နမ္းေနတာကိုမ်က္လံုးေလးမွိတ္ၿပီးရပ္ေနတဲ့ပံု။
ဓာတ္ပံု႐ိုက္တာေတာ္လြန္းလို႔ က်န္းေဟာင့္ဓာတ္ပံု႐ိုက္တဲ့သူကို သူေတာင္မသိလိုက္ပဲစိတ္ထဲကခ်ီးက်ဴးမိသြားသည္။
"ဒါကိုဘယ္သူတင္လိုက္တာလဲ"
"အခုထိေတာ့ မသိေသးဘူး"ရစ္ခီက်န္းေဟာင့္အေမးကိုေျဖလာသည္။
"ဟူးးးးးး~"
.
.
.
.
.
.
.
.
"မင္းလုပ္ခိုင္းတာငါလုပ္ေပးၿပီးၿပီေနာ္ အမဲသားကင္ဝယ္ေကြၽးဖို႔ျပင္ထား"
"ေအးပါကြာ ငါ့သူငယ္ခ်င္းဂယူဂယူေလးကေတာ္လိုက္တာ"
"ေအာ့ ဘာကိုဂယူဂယူလဲ နားယားတယ္ေဆာင္းဟန္ဘင္ေရ"
