က်န္းေဟာင့္သူ႔ကိုေရွာင္ေနတာသူဖြင့္ေျပာၿပီးတဲ့ညကတည္းကဆိုရင္တပတ္ေလာက္ရွိေနၿပီ။ သူဖြင့္ေျပာၿပီးတဲ့မနက္ေရာက္ေတာ့က်န္းေဟာင့္ကိုမေစာင့္ပဲတကၠသိုလ္လာလိုက္မိပါတယ္ သို႔ေသာ္က်န္းေဟာင့္ကေတာ့မလာခဲ့ ညေနအေဆာင္ျပန္ေရာက္ေတာ့လည္းက်န္းေဟာင့္ကအေဆာက္မွာမရွိ။ အေဆာင္မႉးကိုေမးၾကည့္ေတာ့အေဆာင္မွာမေနေတာ့ဘူးတဲ့ေလ။
တကၠသိုလ္မွာေတြ့ဖို့ကလည္းစာေမးပြဲနီးေနၿပီမလို့အတန္းပိုတက္ရတာနဲ့ေမဂ်ာတူေပမယ့္အခန္းမတူရတာနဲ့သူ့မွာက်န္းေဟာင့္ကိုသြားေတြ့ဖို့အခ်ိန္ေတာင္မရွိေပ။ က်န္းေဟာင့္ကဘာပဲလုပ္လုပ္ရစ္ခီနဲ႔ထယ္ရယ္ကိုအၿမဲေျပာတတ္ေတာ့သူတို႔ကို "ေဟာင့္ေကာဘယ္မွာေနတာလဲ" ေမးေတာ့ရလာတဲ႕အေျဖက "မသိဘူး" ဆိုတာခ်ည္းသာ။ သူ႔ေကာင္ေလးျဖစ္မွပဲသူ႔ကိုလုပ္ခဲ့တာအတြက္အတိုးခ်နမ္းပစ္ပါအံုးမယ္ေလ။
"ဘာ! ဟာအိုေဟ်ာင္းက Omega.."
အလန္႔တၾကားနဲ႔ေျပာလာတဲ့ကင္မ္ဂယူဘင္း။
"တိုးတိုးပါဟ"
"ဆိုေတာ့မင္းကဟာအိုေဟ်ာင္း Omega ဆိုတာသိတဲ့ေန႔မွာပဲဖြင့္ေျပာလိုက္တာေပါ့"
"အင္း"
"ငတံုး! မင္းအဲ့လိုအေျခေနႀကီးမွာသြားဖြင့္ေျပာလို႔ေရွာင္ခံရတာနည္းေတာင္နည္းေသးတယ္"
"ဘာကိုငတံုးလဲ အခ်စ္႐ူးေလးျဖစ္ေနတာကြ ၿပီးေတာ့ဘာကိုေရွာင္ေနတာလဲ အဲ့တာကိုေရွာင္တယ္လို႔မေခၚဘူးငါ့ကိုအေျဖေပးဖို႔အခ်ိန္ယူေနတာဟီးဟီး ငါသိေနတယ္ေဟာင့္ေကာလဲငါ့လိုပဲရင္ခုန္သံထပ္တူက်ေနတယ္ဆိုတာ"
"ဟားဟား ငေပါမင္းကိုင္ထားတာညာဘက္ရင္ဘတ္ႀကီး"
ရင္ခုန္သံထပ္တူက်တယ္ဆိုၿပီးမ်က္ႏွာကအခ်စ္မႊန္မႊန္ေနတဲ့ပံုစံေလးနဲ႔လက္ကညာဘက္ရင္ဘတ္ကိုကိုင္ထားတဲ့ဟန္ဘင္ကိုၾကည့္ၿပီးဂယူဘင္းေအာ္ရီမိတယ္။ သူ႔ကိုငတံုးလို႔ငေပါလို႔ေျပာရင္လဲမႀကိဳက္လုပ္ေနတာေတြကငေပါလို႔မထင္စရာတကြက္မွကိုမရွိတာ။
အခုလဲသူကိုင္ထားတာညာဘက္ရင္ဘတ္လို႔ေျပာလိုက္တာႏွင့္ဘယ္ဘက္ရင္ဘတ္ကိုအျမန္ေျပာင္းၿပီးရင္ခုန္သံထပ္တူက်တယ္လုပ္ေနတာ။ ဒီလိုသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရထားတာလဲတစ္ေန႔တစ္မ်ိဳးမ႐ိုးရပါဘူးေလ။
