"ေဟာင့္ ေဟာင့္ေကာ မဟုတ္မွ..."
"ဟန္..ဟန္ဘင္ ေကာ ေကာကိုဟိုထဲကေဆးဗူးယူေပး"
တစ္ကိုယ္လံုးေခြၽးေတြအျပည့္လက္ေတြကလည္းတုန္ေနလ်က္အေရွ႕ကအံဆြဲကိုက်န္းေဟာင့္လက္ညိဳးထိုးျပသည္။ ဟန္ဘင္လဲေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔အံဆြဲထဲကေဆးဗူးကိုေျပးယူၿပီး က်န္းေဟာင့္လက္ထဲထည့္ေပးလိုက္ေတာ့ေဆးေသာက္ၿပီးဘယ္ေလာက္မွမၾကာအိပ္ေပ်ာ္သြားေလသည္။
ဟန္ဘင္အိပ္ရာထဲမွာႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့က်န္းေဟာင့္နံေဘးနားမွာဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီးအေတာ္ၾကာေအာင္ေငးၾကည့္ေနမိ၍အေတြးခန္းေတြဝင္ေနမိသည္။ 'ေဟာင့္ေကာက Omega လား? Omega ဆိုရင္ဘာလို႔ Beta ဆိုၿပီးလိမ္ေျပာရတာလဲ'
.
.
.
.
.
ဂယူဘင္းနဲ႔ယူဂ်င္း စားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာဒိတ္ေနၾကတာျဖစ္သည္။
"ကေလးဘာစားမလဲ"
"ထမင္းသုပ္နဲ႔ေရညႇိဟင္းခ်ိဳ"
"အြန္း..ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုထမင္းသုပ္နဲ႔ေရညႇိဟင္းခ်ိဳ ၿပီးေတာ့ ေတာ့ပိုကီေပးပါ"
"ဟုတ္ကဲ့"
ခဏၾကာေတာ့သူတို႔မွာထားတာေတြေရာက္လာခဲ့သည္။
"ေကာင္းေကာင္းသံုးေဆာင္ပါရွင့္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်"
"ကိုကို႔ကေလးေလး ေက်ာင္းမွာစာလိုက္ႏိုင္ရဲ႕လား"
"ေမးလိုက္ပံုကလူကိုအထင္ေသးတာလား ကင္မ္ဂယူဘင္း!"
"ဟားဟား မဟုတ္ပါဘူး ကိုကို႔ကေလးေလးစာေတာ္တာ ကိုကိုသိတာေပါ့လို႔"
ဂယူဘင္းမွာစကားအမွားမပါေအာင္ပီျပင္ေျပာရေတာ့သည္။ ဟန္ယူဂ်င္းေလာက္ရစ္ၿပီးေကာက္ႏိုင္တာဟန္ယူဂ်င္းပဲရွိမယ္ထင္တယ္ ပိတ္ရက္ေလးေတြရမွဒိတ္ရတာကိုသူမ်ားအတြဲေတြလိုခ်စ္ၾကည္ႏူးခ်င္လို႔လဲမရ အားေနရက္ရန္ေတြ႔ဖို႔ႀကီးပဲ အဲ့ဒါေလးကိုပဲသူကလည္းၿမိဳခ်မတတ္ေအာင္ခ်စ္ေနရတာေလ
"စားၿပီးၿပီလား သြားၾကမယ္"
"အင္းကိုကိုပိုက္ဆံရွင္းအံုးမယ္"
