Gecenin Ritmi

7. BÖLÜM

Oy ve yorumlarınızı bekliyorumm
Keyifli okumalarr... 💝💝

Sabah gözlerimi açtığımda içimde farklı bir huzur ve mutluluk vardı. Çok şaşırdığım ve asla beklemediğim bir şekilde, asil rüyama gelmiş ve bir çok konuyu açıklığına kavuşturmuştuk. Her şeyden ayrı, bana kendisine güvenmemi söylemişti. Hatta bu bir söylem değil istek ti, ihtiyaç gibiydi sanki. Lakin ben kolaylıkla güvenen biri asla olmadım. Ona güvenmemi istiyorsa bunun için çabalaması gerekiyordu.

Huzurlu bir iç çekişin ardından, yatakta oturur pozisyona geldim. Bugün olumsuz hiç bir şey düşünmek istemiyordum. Yataktan aşağıya ayaklarımı sarkıttım, tam kalkacakken alarmım çalmaya başladı. Uzanıp alarmımı susturdum. Fark ettiğim ikinci şey ise beni mutlu eden farklı bir detaydı. Bugün resmen alarmsız, uykumu almış bir şekilde zinde uyanmıştım.

Yüzümdeki tebessüm yerini korurken, yavaş adımlarla banyoya doğru adımladım. Bugün okul yoktu kafeye gitmem gerekiyordu. Dünkü olaylardan sonra mental sağlığım bir süre toparlanmaz diye düşünmüştüm ama... Aması işte, çokta düşünmemek gerekiyo sanırım.

Banyodaki işlerimi hızla halledip, giyinmek için dolabımın önüne geçtim. Asker yeşili kargo pantolonum ile beyaz oversize tişörtümü alarak, dolabımın kapaklarını kapatıp hızla giyinmeye başladım. İşim bittiğinde saçlarıma şöyle bir göz attım, taranmaya ihtiyacı vardı ama toplamayı düşünmüyordum. Tuvalet aynasının önüne giderek çekmeceden tarağımı alıp, saçlarımı taramaya başladım.

Telefonumdan bildirim sesi gelince, üni grubundan olduğunu düşünüp umursamadan saçlarımı taramaya devam ettim. Çünkü sabah akşam demeden sürekli grupta mesajlaşıyorlardı. Saçlarımıda hallettikten sonra çekmeceden beyaz soket çoraplarımı alıp, ayakalarıma geçirdim.

Çoraplara karşı aşırı zaafım vardı. Çeşit çeşit, desen desen soket çorap alıp giymeye bayılırdım. Bunları düşünürken aklıma Seda Saya'nın 'çorap bir kültürdür, ben çorap kadınıyım. Sen giyersin giymezsin beni ilgilendirmez' cümleleri gelince kendi kendime kıkırdamaya başladım. Saatimi koluma geçirip, şapkamı ve telefonumu alarak hızla aşağıya indim. Saate baktığımda şu an 08;00 di, buda demek oluyor ki yetişmek için daha bir saatim vardı.

Mutfağa geçip kendime güzel bir ekmek arası yaptım. Bu sırada hala bildirim geliyordu telefonuma. Önemsemeden dolaptan meyve suyumuda çıkartıp kahvaltımı yapmaya başladım.

Karnım doyduktan sonra, telefonuma üst üste bildirimler gelince oflayarak elime aldım. Sessize alıcaktım artık grubu yeter!

Ekranı açtığımda kaşlarım çatıldı. Çünkü gelen mesajlar üni grubuna değilde, bilinmeyen bir numaraya aitti. Merakla mesajlara girip baktım.

-Bilinmeyen numara: Aşağıda bekliyorum, hazırlanıp in! (07;45)

-Bilinmeyen numara: Hadi kızım! Hala uyuyormusun? (07;55)

-Bilinmeyen numara: Bekletilmekten hiç haz etmem. (08;10)

-Bilinmeyen numara: 15 dk içinde çıkmazsan kapınıza veda et.(08;15)

-Bilinmeyen numara: 10 dk. (08;20)

-Bilinmeyen numara: 5 dk. (08;25)

Mesajları okudukça kaşlarım hem hayretle, hemde sinirle kalktı. Öfkeyle profile girdiğimde, sabah sabah beni böyle rahatsız eden hadsizi tanıdım. Asilden başka emir yağdıran birini tanımamıştım daha. Üstelik numaramı nereden bulmuştu bu?

-Bilinmeyen numara: 2 dk.

Ekrana düşen bildirimle hızla mutfaktaki işlerimi halledip, şapkamı alarak kapıya ulaştım. Asilin sağı solu belli olmuyordu. Manyaktı çünkü! Kapıyı kırsa babama hesap veremezdim, zaten yalan söylemeyide beceremiyorum. Ayakkabılarımı giyip kapıyı açmamla, asille kafa kafaya geldik. Kendimi son anda geri çekmeseydim şu an farklı bir pozisyonda olabilirdik.