Yorum ve yıldız atmayı unutmayın lütfen.
Güzel okumalar.
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
Sessizce beşiğinde uyuyan kızımı izledim. Gün geçtikçe büyüyordu, minicikti ama daha.
Galiba asla gözümde büyümeyecekti hep küçük kalacaktı.
Annem bize her zaman, siz hala benim gözümde bebeksiniz derken bunu kast ediyormuş.
Anne olunca anlarmış insan gerçekten.
Hayatında onun saçının teline zarar geldiğinde senin daha fazla canının acıdığında anlıyordu insan işte.
Ne kadar tüm gece uyutmasa sürekli ağlasa da her haliyle kabulümdü o.
Evet kanımdan değildi, ama canımdandı. Kardeşim dediğim kadından bana kalan tek şeydi.
Eşlem gitmişti ama bana öyle güzel bir hediye vermişti ki dünyalarla değişmezdim galiba.
Anne olmuştum ben, ömrü hayatımda asla hayalini bile kurmamışken minicik bir bebeğin annesiydim.
Ama bebeğimin canı acıyordu, acısını kalbimin en derinlerinde hissediyordum. Nefesimi kesmeye yetiyordu.
Dedemin ablası diye sesimi çıkaramadığım kadın yüzünden hem de.
Benim bebeğimin canı ne kadardı zaten. Daha kemikleri sudan ibaretken yapılan hak mıydı?
O kadını acımadan öldürmek istiyordum ama babaannemin susturmasıyla da sesimi çıkaramıyordum.
Dedemin ablası dışından ailesinden kimse hayatta değildi. Haklıydı aslında babaannem, dedemin kalbi hassasken bunu diyemezdim.
Dedem dayanamazdı, ki ablasıyla bile konuşmayı keserdi biliyordum.
O yüzden sessiz kalmıştım, tabi Leyla diyecekken annesinden yediği terlikle o da diyememişti.
Abim öğrendiği an ortalığı ayağa kaldırmıştı nasıl böyle bir şey olur diye. Onu zar zor sakinleştirmişlerdi, annemgil sakinleştirmeye çalışıyor Leyla daha da gaza getiriyor. Değişik bir ortamdı.
Ama anladığım bir şey varsa o da benim bal kızıma ağlamak hiç yakışmıyordu.
O hep bana gülsün, abime kaşlarını çatıp baksın. Ama yeterki ağlamasın, o ağladığı her saniye ben kahroluyordum.
Kapım sessizce çalınıp açıldığında başımı çevirip kim geldi diye baktığımda abimi gördüm.
"Git yemek ye ben beklerim cadının başında hadi güzelim"
Sabahtan beri bir şey yemediğim ve sütüm olması gerektiği için başımı sallayıp ayağa kalktım.
Abim kalktığım yatak kenarına otururken ben odadan çıkıp mutfağa ilerledim.
Yengemgil de bizdeydi, zaten genelde hep bizdelerdi. Eskiden dönüşümlüydü ama artık bahar olduğu için onlar geliyordu hep.
"Hoşgeldiniz"
"Hoşbulduk güzel kızım"
Yengeme gülümseyip sandalyeyi çekip oturdum.
"Benim biricik tontiş cadı yiğenim nasıl oldu kanka"
Leyla'ya baktım yorgunca, zaten bizim evde yatıp kalkıyordu sanki haberi yokmuş gibi, bir saat önce bizde değilmiş gibi sorması yok mu?
"Hâlâ uyandığında ağlıyor, haliyle canı acıyor. Ne yapacağımı bilmiyorum artık istesem de gözüme gram uyku girmiyor"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MASUM HAYAT
Teen FictionAbimin arkadaşından hoşlanırken hayatın bana neler getireceğini bilemedim. Hata yaptığımı fark ettiğimde ise farklı bir şehire gittim Üniversite için, dönme vaktim geldiğinde bir terslik vardı. Tek başıma ayrıldığım İstanbula yanımda masum bir bebek...
