MASUM HAYAT

31.Bölüm

Yorum ve yıldız atmayı unutmayın lütfen.

Güzel okumalar.

§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§

Hızlı hızlı girdiğimiz yazılımlarla gözümün biri büyük ekrandaydı. Bahar babasının kucağındaydı ve son derece mutlu duruyordu benim miniğim.

Derin nefes alıp masanın üstündeki kahvemden büyük bir yudum aldım.
Şuan askerlerin bulundukları konum sürekli değişiklik gösteriyordu, ne kadar azaltırsak ihtimali o kadar hızlı bulunurdu.

"İstihbarat ekibi gelmiş sahadan az önce"

Masada oturanlardan birinin konuşmasıyla başımı kaldırıp baktım ama yüzünü buruşturan Timur'la kaşlarımı çattım.

Yaralandı mı acaba bir yerde, yoksa yarası mı acıdı. Bilgisayardan ses geldiğinde başımı geri çevirdim.

Klavyede parmaklarımı gezdirirken bu sefer olsun diye dua ediyordum. Bu sırada toplantı odasının sürgülü kapısı açıldı.

"Lan oğlum baktım oraya da, sanki yer yarılmış da içine girmiş gibiler"

İçeri giren galiba dedikleri istihbarat ekibiydi. Garip bir şekilde karşımda oturan bizimkiler birbirlerine bakıyorlardı.
Kızımın anlamsız çıkan kelimeleriyle bir şey duydum bir ses, tanıdık bir ses.

"Bahar"

Hemde çok iyi tanıdığım bir ses, başımı hızla kaldırarak kapıdan yeni geçmiş olan adama baktığımda dehşete düşmüştüm.

Abim vardı, evet evet karşımda abim vardı ve şok içinde kızıma bakıyordu.

"Abi"

Başını benden tarafa çevirdiğinde ağzı açılıp kapandı. Ben ise Üzerindeki siyah üniformaya ve elindeki silaha bakıyordum.

Hassiktir, hayal görüyor olmalıyım.

"Ne! Ne oluyor burda"

Abimin yanında duran kadının konuşmasıyla başımı çevirip ona bakmadım bile. Ne yani abim en başından beri burda mıydı, iş gezisi için İzmir'de değil miydi?

"Bulduk"

Kaan' ın bağırmasıyla başımı bilgisayarak çevirip baktım. Gösterilen konumda gözlerimi gezdirdim. Sınırda bir yerdeydi, ayağa kalktım bulunduğu için.

Masanın etrafında dolaşıp Timur'un kucağından kızımı aldım.

"Hayatım-"

"Seni de paylamamı istemiyorsan sus Timur"

Hemen sustuğunda odadan çıkmak için kapıya yöneldim.

"Hilal!"

Abim seslendiğinde açılan kapının önünde durdum.

"Bence sen de sus askerler bulunsun bir sağ salim o zaman sizi mum yapacağım merak etmeyin"

Odadan çıktım tamamen, abim istihbaratçıydı ve bunu benden gizlemişti. Evlendiğim adamın da tabiki haberi vardı. Abim utanmasa tuvalete gittiğini bile Timur'a haber verecekti.

Ama şuan önemli olan abimin bana yalan söylemiş olmasıydı. Ne yani ben o kadar güvensiz bir insan mıydım?

'ama sende söylemedin'

Ben isteyerek girmedim ki, mecbur kaldım. Ya hapse girecektim ya da istihbarata girip kızımı koruyacaktım.

Bana başka bir seçenek hakkı tanımadılar.
Yıllardır iş gezisi adı altında abim görevlere gidiyormuş demekki. Biz evde rahat rahat uyurken o ölümle burun buruna geliyormuş.