MASUM HAYAT

29.Bölüm

Yorum ve yıldız atmayı unutmayın lütfen.

Güzel okumalar.

************************************************************************

Attığımız imzalarla kalbimde bir ihtilal vardı. Gözlerim teyzesinin kucağında bize bakan kızıma kaydığında tebessüm ettim.

'bende İstanbul Büyükşehir Belediyesi'nin bana verdiği yetkiyle sizi karı-koca ilan ediyorum."

Nikah memuru son sözlerini de söylediğinde bana uzattığı nikah cüzdanını elime aldım. Az önce evlenmiştim ben resmi olarak.

Evet evet evlenmiştim, hemde bana 9 yıldır aşık olan adamla. Ayağa kalktık yavaşça. Timur'dan tarafa döndüm.

Yüzündeki kocaman gülümseme gerçekten çok güzeldi.
Elleri yanaklarımı buldu, sıkıca yüzümü tutarken alnıma dudaklarını bastırdı.

"Şükür, sizi bana nasip eden Allah'ıma binlerce kez şükürler olsun Bahar güzelim"

Gülümsemem genişledi kalbi güzel sevdiğimle.

"İyiki Timur, iyi ki sen"

İyiki beni sevmişti, iyiki vazgeçmemişti.
Vuslatımızın tek sebebi Timur'un pes etmemesiydi aslında.

Yasemin'in yanımıza getirdiği miniğimle kucağıma aldım.
Biz aile olmuştuk dimi, inanması çok zor geliyordu.

Sanki imkansızdı ama gerçek olmuştu.
Bizim olmuştu, mutluluğumuzun kaynağı olmuştu.

Bahar gülerek elini uzattı babasına. Timur yüzündeki hayranlıkla tuttu kızının minik elini.
Mutlu olmayı hak ediyorduk. Mutlu da olacaktık zaten, elimden geleni yapacaktım mutluluğumuz için.

(2 Ay sonra )

Kulağıma dolan ağlama sesiyle hızla yataktan doğruldum. Telaşla kızımın beşiğine yöneldim.

Uykusundan uyanan bebeğim beni görünce ağlaması durdu ama dudaklarını büzerek kollarını havaya kaldırdı.

"Uyanmış mı benim bal kızım"

Kucağıma alıp derince boynuna öpücük kondurdum.
Acıktını belli eder gibi üstümdeki tişörtü çekiştirmeye başladığında yatağa tekrar oturup üstümdeki tişörtü çıkarıp kızıma göğüsümü uzattım.

Emmeye başladığında iç çekerek başımı yatak başlığına yasladım. Timur'la evlenmemizin üstünden 2 ay geçmişti.

En iyisi o gün neler oldu kendiniz öğrenin.

Geldiğimiz mekanla etrafa baktım. Her yer bizim için süslenmişti . Yanımda elimi sıkı sıkıya tutan eşime gülümseyerek baktım.

Biz daha bir kaç saat önce evlenmiştik dimi.  Hala inanamıyordum. Koltuklara oturduğumuzda isteyen alkollü şeyler isterken Timur ikimiz için de portakal suyu istedi.

Ya ben bu adamı sevmeyeyim de kim sevsin değil mi?
Hem baya kalabalıktık, Timur'un ekibi ve arkadaşı olan bir bordo bereli tim vardı.

Zaten nikah şehitlerimizden biri de o timin komutanıydı.
Herkes hemen kaynaşıp sohbet etmeye başladığında gözüm karşımda durgun olan Leyla'ya kaydı.

Az önce son derece mutluydu durup dururken ne oldu ki.
Göz göze geldiğimizde gözümü kırparak hayırdır işareti yaptım ama omuz silkti.

Bu kızda son zamanlarda bir şey vardı ama hadi hayırlısı yakında çıkardı ne de olsa kokusu.

Omzuma başını koymuş elimle oynayan eşimin telefonu çalınca doğruldu.