FISILTI

8.bölüm

6 yıl önce

Aslında biz sadece bu kadar değildik ben Kayra atlas Banu ve fatih 5imiz birbirimizi çok seviyorduk ve kendi başımızın çaresine bakmak için bir şeyler yapmamız gerekiyordu yine bir gün akşam her zaman buluştuğumuz yer yani çocuk parkının yanındaki kömür deposunun yanında buluşmuştuk ve onlara bir süre sonra burdan ayrılıp bir adamın yanında işe gireceğimizi söyledim bu adam uyuşturucu ticareti yapıyordu ve onun verdiği torbaları teslim edeceğimiz bir işti ama o bunu reddetti ve yurtta düşmanımız olan yiğitlerin grubunda olmamız gerektiğini söyledi yiğit benden hoşlanıyordu beni gruba istemişti fakat bunu kabul edemezdim ona böyle bir şey yapmayacağımızı söyledim bu bir ihanetti bir süre sonra yurdu terk etti aramızda en çok bana kızgındı çünkü bu Fikri yürüten bendim.orayı terk etmeden önce yurttaki bize her zaman düşman olan çocuğun yani yiğitin yanında olduğunu öğrendik ama kaçacağını bilmiyorduk o gittiğinde onu her yerde aradık ama bir türlü bulamadık daha sonra ticaret yapmaya başladık ticareti yapan adamın gözüne bir şekilde girmiştim daha sonra işi bize bıraktı bizde böyle büyüdük biz bir çok kez habere fatihi bulmak için çıktık haber alamayınca öldüğünü düşündük...

Bugün
O karşımdaydı ölmemişti değişmemişti öyle özlemiştimki onu kendimi zor tutuyordum
"F-fatih sen ölmemişsin"gözlerimden yaş akıyordu
"Ölmedim ben hep sizleydim sizi hep takip ettim istediğiniz oldu geliştiniz büyüdünüz ama ben sizin yüzünüzden Banudan ayrı kaldım"
"Sen bizi bıraktın fatih biz seni aradık ama bulamadık" bunu söyledikten sonra ona sarılmak için adım attığımda geri adım attı
"Hiç biriniz umrumda değilsiniz banuyu bana vereceksiniz yoksa yediğiniz bokları ortaya dökerim haberiniz olsun"
"Ne?!"
"Duydun herşeyi biliyorum o yüzden kardeşimi bana vereceksiniz!"
Kardeşim beni tehtid ediyordu benden banuyu istiyordu
"Hayır banuyu alamazsın yapma fatih"
"Alırım yarın korumalar onu alamaya gelecek ısrar etmeyin yoksa kötü olur!"
"Bu kadar nefret ettirecek naptık biz sana''
"Bunu siz daha iyi bilirsiniz,şimdi gidebilirsin"
Daha sonra içeri kadir girdi ve yanıma geldi
"Helin hadi gel de gidelim"
İkimiz dışarı çıktık
"Onu nereden tanıyorsun"
"Tanımıyorum bana bir yerden ulaşıp seni buraya çağırmamı istedi"
Uzatmayıp arabay bindim ve son hızla eve sürdüm eve geldiğimde içeri girdim saçım başım dağılmıştı herkes bana baktı ağladığım belli oluyordu
"Konuşmamız gereken bir konu var"
"Sen ağladın mı?" Dedi Kayra
Koltuğa oturup konuşmaya başladım
"Fatih Fatih yaşıyor"
"Ne!?"
Hepsi bana odaklanmıştı
"Şaka mı yapıyorsun Helin"dedi atlas
"Abla abim yaşıyor mu cidden"dedi Banu
"Banuyu yanına istiyor..."
Olayı detaylı bir şekilde anlattıktan sonra hepsi şok olmuştu
"Bizi tehtid mi ediyor yani"dedi Banu
"Napacağız banuyu o adama veremeyiz"dedi Atlas
"Abla ben gidemem hem beni size göstermez"
"O haklı ablacım bunca yıldır senden bizden ayrı"dedim ağlayarak
Atlas ve Kayra sessizdi bunca yıl yokken bi an karşımıza çıkmıştı
"Hayır ben gidemem olmaz!"dedi Banu
"Gideceksin buna mecburuz"dedi Kayra
"Hayır sizden ayrı kalamam abi ben lütfen"gözleri dolmuştu ve hızla odasına çıktı
"Helin..."dedi Atlas
"Daha fazla konuşmak istemiyorum" deyip yukarı çıktım
Kendimi yatağa atıp ağlamaya başladım o bize resmen düşman olmuştu bunu hazmedemiyordum...
Yarın Banu buradan ayrılıyordu büyük ihtimalle Banuyu bize göstermeycekti kafama yastığa koydum ve ağlamaya başladım herşey ters gitmeye başlamıştı bununla kalmayıp her an canımızı daha çok yakacağından emindim çünkü bize karşı çok sinirliydi...

Evet yine bir bölümün daha sonuna geldik sizce Banu abisinin yanında nasıl hissedicekti ablasından ayrı kalabilcekmi ve Fatih daha neler yapacak?
Hoşçakalın 🖤