Akrep

NEFRET

Atakan'ın Anlatımıyla

"Eda, eda iyi misin abicim?"
"Eda! Birtanem uyan birşey yok seni bırakır- mıyız biz..."
"Doktor Atakan Adal acile bekleniyorsunuz. Doktor Atakan Adal acile bekleniyorsunuz."
"Anne kafasını vurmadı korkmayın, birazdan uyanır"dedim
"Tamam oğlum git sen"hızla koşarak acile
indim.

"Mehmet!"mehmet bir hastayla ilgileniyordu.
"Atakan 17 yaşında kadın. Başına darbe almış bide kafasını yere vurdu. Bilinci kapalı."geriye çekildi. Ve gördüğüm kişi beni şoka uğrattı.
"İzem"
"Atakan hadi!" Cüneyt onu itince kafasını mı vurmuş? Hassiktir!
Az önce kız kardeşimiz olduğunu öğrendiğim kız bizim yüzümüzden zarar görmüştü. Cüneyt yaktım çıranı!!
"Tamam ııı, bilinç kapalı. BT çekin. Beyin kanaması var mı bakalım. Tansiyon?"
"14/5"
"Nabız?"
"50"
"Satürasyon?"
"76"
"Atakan ne yapmaya çalışıyorsun birşey yap yada çekil ben müdahale edeyim."hareketsiz kaldığımı görünce beni kenara çekti ve kendi müdahale etmeye başladı. İki dakika sonra BT'ye götürülüşünü izledim. Ve sarsak adımlarla odam çıktım. Eda uyanmıştı ve bizimkilerle kavga ediyordu.
"Ben gidicem diyorum ya bırak"
"Lan delirtme beni nereye gideceksin"
"Kartlarımı iptal etmeyin yeter, umarım birdaha görüşmeyiz..."o anın siniriyle bağırdım.
"Ne saçmalıyorsun lan sen"bütün gözler bana döndü.
"Ulan o kız düşmüş kafasını vurmuş, beyin kanaması geçiriyor olabilir sen gidicem diyorsun."ve annemin çığlığı
"Nee!!"
"Ne güzel işte sayemde kurtulursunuz."dedi kibirli bir sesle
"Siktir git seni gözüm görmesin."diye bağırdım. Annem gözyaşları içinde koluma sarıldı.
"Atakan evladım iyi mi, kim yapmış"sinirle Cüneyt'e döndüm.
"Oğlun İzem'i ittirmiş kız da kafasını dışardaki masaya çarpmış. Her yer kan olmuş"deyince
Cüneyt'in gözleri büyüdü.
"Sa-saçmalama, sadece düştü"
"Gördün mü lan gördün mü şerefsiz herif"bora Cüneyt'i yakasından tuttuğu gibi sağlam bir yumruk attı.
"LAN SEN NASIL İTERSİN KIZI"
"Oğlum iyi mi peki nesi var?"dedi babam korkuyla
"Baba beyin kanaması geçiriyor olabilir. Bilinci kapalı" ve annemin şiddetlenen ağlamaları, bora abimin ve babamın koşarak acile inmesi, Sinan'ın ise anlık şokla yerinden kıpırdayamaması.
"Ulan aptal mutlu musun şimdi, o kıza birşey olsa mutlu olacak mısın? Eda gibi bir paragöz yüzünden sizin hakaretlerinize rağmen ses çıkarmayıp gitti o kız. Mutlu musun lan!"tam suratının ortasına yumruk atıcaktım ama kıyamadım. Yavaşça elimi ağaşı indirdim.
"Siktir git Cüneyt gözüm görmesin seni. O kıza birşey olsun o zaman kork benden. Bora abimin eline bırakmam ben öldürürüm seni duydun mu lan"yakalarını bırakınca dizlerinin üstüne çöktü. Bende acile kardeşimin durumunu öğrenmeye indim.

İzem'in Anlatımıyla

Başımda hissettiğim keskin acıyla inledim. Kulaklarım uğulduyordu. Etrafımdaki sesler bana bir azap gibi geliyordu.
Gözlerimi açmaya çalıştım ama ışık rahatsız ettiği için açamadım.
"Işık"
"Işık mı? Atakan ışık diyor."dedi bir kadın sesi
"Hemen kapatıyorum abicim"yavaş yavaş gözlerimi açtım. Karşımda Adal ailesinin olduğunu az çok seçebiliyordum. Kalkmaya çalıştım. Atakan beni tuttu.
"İzem napıyorsun yatsana" elimi hemen çektim
"Dokunma!"kadın ağlamaya başladı
"Abicim yapma böyle-"
"Mehmeti çağır"hepsinin kaşları çatıldı.
"Mehmet?"
"Doktor Mehmet'i çağır"dedim sesimi hafif yükselterek. Dışarı çıktı 2 dakika sonra Mehmet önde Atakan arkada odaya girdiler.
"Abi"
"Abim, söyle"dedi Mehmet. Bora her an adamın yüzünü dağıtacakmış gibi yumruğunu sıkıyordu.
"Eve"
"Biraz daha kalsaydın"
"Abi, eve"
"Peki ben gidip işlemleri halledeyim, gelince çıkarız"
"Geç kalma"
"20 dakikaya buradayım sonra çıkalım."kafa salladım. Tam arkasını dönmüş gidiyordu ki üzerimde hissettiğim bakışlara dayanamadım.
"Abi, gitsinler"bora sertçe yutkundu. Kadının ağlamaları iyice şiddetlendi.
"Atakan, hadi abi çıkın"Mehmet'i yakalarından tuttu.
"Lan sen kimsin çıkın diyorsun. Seni öldürürüm."diye bağırdı.
"Yeteerrrr çık dışarı" bağırmamla bana döndü. Mehmeti bırakıp dışarı çıktı peşindende diğer aile bireyleri. Anneleri hariç.
"Bugün bizim evimizde kal, lütfen annecim."
"Bakın hanımefendi-"
"Lütfen kızım iyileş ondan sonra gidersin"
"Hayır"hıçkırarak ağlamaya başladı. Ne sulu göz bir kadın. Benim annem olduğuna emin miyiz? Ben kolay kolay ağlamam da
"Abi, yardım et kalkıcam"Mehmet hemen yanıma geldi ayakkabılarımı giydirdi. Ve ayağa kalkmama yardım etti.
"Gidemezsin, 18 yaşından küçüksün polisle mi almaya gelelim illaki."dedi içeri giren bora yüzsüzce demek kapıdan bizi dinlemiş pislik
"Elinizden geleni ardınıza koymayın. Yerimi bulabilirsiniz aldırırsınız."
Yere ayak bastığım gibi sendeledim.
"İzemcik ben sandalye getireyim hemen bekle"
"Gerek yok-"
"Başın döner İzem" Mehmet abi söyleyince mecbur kabul ettim. Hemen dışarı çıktı kısa bir süre sonra tekerlekli sandalyeyle geri döndü ve beni oturttu. Sonra sürmeye başladı.
Hızlıca hastaneden çıktık. Ama peşimizde araba vardı. Tam tahmin ettiğim gibi pislik herif bizi takip ettiriyor.
"Abi müsait bir yere çeksene arabayı"kafa salladı ve arabayı emniyet şeridine çekti.
Hızla arabadan indim o da indi, sürücü koltuğuna geçmeden önce arkamızda güya saklanan arabaya orta parmak çektim ve hızla araca binip gazladım. Aptallar bide takip ediyorlar.
"İzem dikkat et abicim"
"Tamam tamam direk eve geçmeyeceğim zaten haberin olsun biraz dolaşalım"
"Anladım ben seni tamam. İzimizi kaybetsin geçeriz."
"Mehmet bulamaz dimi?"diye sordum tedirginlikle
"Yok kızım nasıl bulsun"rahat bir nefes aldım ve arkamızdaki hödüğe izimizi kaybettirdikten sonra depoya geçtik.