လက်ထပ်ဖို့ လိမ္မာရေးခြားရှိမှုကို အားကိုးပြီးနောက် ချစ်မိသွားတယ် (ဘာသာပြန်)

အပိုင်း ၁၇

Unicode

လက်ထပ်ဖို့ လိမ္မာရေးခြားရှိမှုကို အားကိုးပြီးနောက် ချစ်မိသွားတယ်

အပိုင်း ၁၇

ဆန်လိုပျော့ပြောင်းနေတဲ့ Dr.ကျွမ်းရဲ့ မျက်နှာက အေးခဲသွားပြီး သူ့လက်ထဲက စပျစ်သီးဟာလည်း ချိုမြိန်မှုတွေ ချက်ချင်း ပျောက်ဆုံးသွားသည်။ သူက လက်ကို ရုတ်လိုက်ပြီး ထပ်မယူတော့ပေ။

သူက အစားအစာပျော့တွေတင် စားနေရတာမဟုတ်ဘဲ သူ့ထက် ခြောက်နှစ်ငယ်တဲ့ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားလေးက သူ့အတွက် ချက်ပြုတ်ပေး ဂရုစိုက်ပေးတာကို ခံနေရတာ.... ဒီတော့ ဘယ်သူကကြီးပြီး ဘယ်သူက ငယ်တာလဲ?

“နောက်ဆို ကိုယ့်ကတ်ကိုဘဲ သုံးတော့”

ရန်ရန်က နားမလည်တဲ့ အကြည့်နဲ့ သူ့ကိုကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။ “ဒါပေမယ့် အိမ်မှာက ကျွန်တော်တစ်ယောက်ထဲ ရှိတော့ ကျွန်တော်စားဖို့အတွက်ဘဲ ဝယ်ထားတာလေ။ ဘာလို့ ကောကောရဲ့ ကတ်ကိုသုံးရမှာလဲ?”

“ကိုယ့်ကတ်ကို သုံး” အစာပျော့မစားချင်တဲ့* ငြင်းဆန်မှုက ကျွမ်းရိယွင်ရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ရေးထားသည်။
*အစားပျော့စားတယ်ဆိုတာက မိန်းမထဘီနား ကပ်စားတာလိုမျိုးပါ

ရန်ရန်က သူ့ရဲ့တိုက်ရိုက် ထုတ်လွှင့်မှုကနေ ဝင်ငွေရတဲ့အတွက် ဘယ်လောက်ကုန်ကျလဲဆိုတာကို သူ မစဉ်းစားလိုက်ပေ။ သူ့ကတ်ကိုသာ မသုံးရင် ပြစ်မှုကြူးလွန်မိတော့မလိုမျိုး သူ့ရဲ့ ခါးသက်တဲ့အမူအရာက နည်းနည်း မှားယွင်းနေသည်။

“ကောကောက ကျွန်တော့်ကို ထောက်ပံ့မလို့လား?”

‘ဒုတ် ဒုတ် ဒုတ် ဒုတ်’ ဒါဘယ်သူ့ရဲ့ နှလုံးခုန်သံလဲဆိုတာ မသိပေ။

“ယောက်ျားတွေက အခြားသူရဲ့ ပိုက်ဆံကို မသုံးသင့်ဘူးလို့ မားက ပြောဖူးတယ်” ရန်ရန်က ဖြည်းဖြည်းနဲ့ ညင်ညင်သာသာပြောလိုက်ပြီး သူ့အမေကို ထည့်ပြောတဲ့အချိန်မှာ ပြုံးလိုက်သည်။

“ကိုယ်တို့က လက်ထပ် ပြီးသွားပြီ‌ဆိုတော့ အိမ်ထောင်ဖက်ကို ထောက်ပံ့ရမှာ သဘာဝပဲ”