KARANLIK GECELERIN IZI

3.BÖLÜM; ARES KARA

Gerçek hayat hikâyelerinden uyarlanmıştır!

Oy ve yorum yapmayı unutmayın, efendim.

Bölüm şarkıları;
Feryat
Dayanak

İyi okumalar, bebişlerrr

“Aradan çok zaman geçti; herkes büyüdü lakin ben hâlâ, çocukmuşum gibi hissediyorum”

~Ares Kara

Bazen duygularımız, karman çorman olur. Öyle ki neyi sevip sevmediğimizi bile, tam olarak emin olmayız.

Aşık oldum mu? Emin değilim. Evet onu istiyorum ama ne olarak? Beni sadece bir Piskolog olarak görmesi canımı yaktı ve hâlâ yakıyorda.

Aşık olmuş. Hemde bi’ başkasına.

Seviyor muyum? Sevmiyor muyum? Bu soruyu hep kendime sordum. Cevabını ise daha içimden kabul etmemişken dışardan nasıl söylerim.

Açıkçası onun duygularından da emin değildim. Beni papatya gibi; bir sevip bir sevmiyordu. Çok karışık duygular içindeydi sanki.

Bazen ise yorulduğumuzu hissederiz öyle ki nefes almak bile bizim için bir savaş olur. Yorgunluk sadece fiziken mi olur? Öyleyse ruhumuzun yorgunluğuna ne ad verilir?

Hayat sorulardan ibarettir. Tanrı bizi hayata yalnızca acı çekmemiz için mi gönderdi?

Bazı duygular vardır; içten içe sizi yer bitirir yetmez küle çevirir. Sizi hiç olmadığınız kadar hem yaşatır hemde öldürür.

Okumam gereken dosyalar bitince  masadan kalktım. Yatağa girip telefonu elime aldım ve alarmı kurduktan sonra düşünmeye devam ettim.

Psikolog olunca; insan, biraz daha sorumluluk sahibi oluyor ve kendi acıları artık ona bir iğne acısı gibi geliyor. Benim ailem olmasa bile arkadaşlarım var lakin bazı insanların ne ailesi ne de arkadaşı var hatta dilsiz olup derdini kimseye anlatmayanlar…

Tanrı, insanlara taşıyabileceği kadar sorumluluk verirmiş. Benim sorumluluğum bana yetip de artıyor ama acılarım…

Bir kız düşünün ne annesi ne babası ne de ailesi var. Bu en büyük sorumluluk değil de nedir? Aile sevgisi görmeden büyüdüm. Kız arkadaşlarımin babasını annesini görünce “Tanrım ben çok mu çirkinim de annem ve babam beni terk etti?’ diyordum.

Zamanla büyüdüm. Fiziken. Içimde hâlâ bir çocuk var. Eğlenmek; babasıyla dışarı çıkmak, annesi ile kız gecesi yapmak, abisi ile tartışmak…

Çok istiyordum… Hâlâ da istiyorum bir ailem olmasını. Belki de bir aile sevgisi görmedim, diye ona olan güvenimi aşk sanıyorumdur. Belki de öyle.

Bunları düşünerek uyudum.

Sabah uyanınca saate baktım 06.45 saate çok önem veren bir insanımdır. Dakikim, erken giderim ama geç gitmem.

Yataktan kalkıp banyoya gittim, işlerimi bitirince dolabın önüne gelip mavi kot pantolon ve mavi kalın askılı bir crop giydim.