KARANLIK GECELERIN IZI

9. BÖLÜM; SUSKUN UMUTLAR

Gerçek hayat hikayelerinden uyarlanmıştır!

Bölüm şarkıları;

Ara sıra
Cennet, Ebru Gündeş
Dayanak, Mustafa Ceceli

Oy ve yorum yapmayı unutmayın, efendim(:

"Umutlarım yavaş yavaş sönüyor, gören biri bile yok! Bas bas bağırıyorum, duyanım yok! Kendimi anlatmaya çalışıyorum, hareketlerimden acımı anlayan yok!”

~Azad Karasuk

Gözüme giren güneş ışığıyla esnedim, uyanmak istemediğim için elimi kendime siper edip, tekrar uyumak için kafamı yastığa gömdüm. Biraz öyle bekledikten sonra, uykumun kaçtığını anlayınca, yataktan tepinerek kalktım ve banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım.

Lavabodan çıkıp açık olan pencereye yaklaştım ve gökyüzünün açık mavi ile güneşli haline bakıp hayatımı sorgulamaya başlayacağım sırada karşımdaki evden, odamla karşı karşıya olan odadaki, banyodan yeni çıkan adama gözüm takıldı. Bende uyku mahmuru adamı süzmeye başladım. Başka bir deyişle gözetlemeye.

Geniş omzundaki havluyu çekip saçlarını gelişi güzel kuruttu ve koltuğun üzerine attı. Arkasına dönünce, gözlerimiz birleştiğinde, tek kaşı havaya kalktı ve altında sadece havlu olmasını umursamayip, benim gibi boydan pencereye yaklaştı. Kaslı kollarını pencereye yaslayıp göz kırptı. Işte o an kafamı kırmak istedim çünkü adamı gözetlerken, yakalanmıştım basbaya.

Donmuş bir şekilde ben adama bakıyorken o ise sırıtarak gözlerimin içine bakıyordu. Yalan yok adam hem yapılı hem de yakışıklıydı. Genellikle bu tip adamlar ‘egoist’ olurdu, bu yüzden saçmalamadan, pencereden çıktım ve kapatıp perdeyi çektim.

Ne olmuştu az önce? Adam delirdiğimi düşünmüş müdür acaba? Yani sonuçta adamı gözetleyip, üstüne de bana göz kırpmasına rağmen hâlâ ona bakmıştım ve üstüne üstlük gözlerimi gözlerinden dâhi ayırmamıştım. Herşey bir yana adamın vücudunu baştan aşağı süzmüştüm.

Rezalet, tamamen rezalet!

Gözlerim dolaptaki ayna ile buluşunca ağzım açık kaldı. Kızarmıştı, neden ki? Utanmıştım galiba.

Basbaya utanmıştım.

“Neyse ya” diyip açılmayan konuyu kapattım ve odamı topladım. Dolabın önüne gelince burnumdan nefesimi verip üzerime beyaz iç gösteren bir gömlek ve siyah kumaş pantolon giymek için, çıkarttım.

Siyah göbeğimi gösteren bir crop çıkarttım ve giydim üzerine de iç gösteren gömleğimi, altına da crop ile aynı renk olan kumaş pantolonumu.

Aynadan kendime bakınca ince belime yakışan pantolonumu biraz daha yukarı çektim. Uzun zaman sonra crop giyecektim, özlemiştim.

Artık Kutay’ın ne dediği umrumda değildi, ne yaptığı da keza öyle. Artık kendim için çalışıp çabalayacaktım. Kardeşim, dediğim kişinin bana ihanet etmesini umursamıyordum artık. Çünkü beni tanıyordu, en kısa zamanda artık başka eve taşınacaktım. Artık yabancı kişilerle kalmak istemiyordum. Evet, Eslem artık benim için bir yabancıydı. Bunu, o kendi elleriyle yaptı bize.