LEGENDA AKI ZUHRII

"URANG AKALAN"

Urang caritakeun Ki Zuhrii jeung Mang Suta anu geus baralik ti sumur tua , Mang Darmita jeung mang Kasmi teu ngarilu deui maranehna geus balik kaimahna masing-masing.
Ki Zuhrii jeung mang suta sup weh abus kajarero imah , Ceu Darsih anu geus nunungguan maranehna titatadi langsung nanyakeun kumaha cenah pak kapanggih ubar jang budak teh karunya tatadi can sadar keneh wae!
Teu kaburu di tembalan ku ki Zuhrii teh , Da mang Suta kaburu nyambungan Engke weh nyi ngomongkeun nu kitu mah geus rarereuh karunya atuh si bapa karek tepi teh cape"eun keneh! Anggur ge gera sayagikeun sangu pan si bapa teh jeng akang can dalahar ti tadi keneh!
Ceu Darsih gancang indit weh kadapur teu lila geus mawa boboko sangu jeng laukna .

Ki Zuhrii nu memang sarua geus lapar jeung mang suta bareng di sadiakeun boboko sangu teh gancang maranehna ngaralas , ceu Darsih ge sarua can dahar tatadi teh da ngagugulung wae budakna geus kitu mah dalahar weh jalma nu tiluan teh.

Geus beres dahar pek narinyuh kopi , ki zuhrii muka wadah bakona terus nyomot bako pek di gelengkeun ku pahpir jadi weh salinting terus di sundut , mang suta ge pipilueun Da kabita bako menang mawa ki zuhrii mah sok ngarenah rasana teh.

Peledug ting ngarebul anu arudud bako hasepna nebak kamamana !
Geus ududna hurung mah karek daek cacarita Ki Zuhrii teh ongkoh geus dinu kaayaan lengit cape na.

Ki Zuhrii ngabejakeun ka mang suta jeung ka Darsih nyaeta budak teh aya anu bogoheun tapi lain ti alam manusia tapi ti alam jin,salila ieu manehna teh bobogohan jeung anu ngarana nyai sufa, nyai sufa teh nyaeta budak hiji-hijina raja jin nu matak mawa deui lelembutan Asep teh lain pakara gampang!
Teu di cokot deui lelembutan namah percuma rek di ubaran kumaha oge moal sadar-sadar da lelembutanna geus di cokot jauh diditu di negara jin dek di kawinkeun jeung nyai sufa tea nu artina kudu gancang-gancang di bawa deui lelembutanna lamun telat saeutik maranehna geus kawin Asep teh moal bisa balik deui kadieu ka alam manusia eta nu matak ngajadikeun aki titatadi ngahuleng wae teh loba pikiran kudu gancang nyalametkeun Asep teh ,bari di campuran ku ngaheheh seuri!.

Ngadenge beja kitu ti ki zuhrii teh duanana kolotna ngajenghok pada-pada rewas komo Darsih mah nu jadi indungna geus cirambayan deui bae.
Mang suta nu jadi bapa oge bingung campur hariwang sok sieun kajadian nyaan budakna teh teu bisa balik deui. da kalah kukumaha ge pada nyaaheun pisan kasufri nujadi budak hiji-hijina, kumaha atuh pa nulunganna budak teh? ucap Mang Suta moal kudu manggil jalma pinter wae mah , Darsih oge ngahaminan saluyueun kanu jadi salakina .Enya Pak aya diditu Ki Wali cenah mah urang Ci jahe nurutkeun beja manehna teh jago pisan ngubaran nu gering kumaha wae ge burung calageur deui.

Tapi Ki Zuhrii kalah nyarek tong tong di panggil cenah, percuma moal sanggupeun manehna anu model kieu mah , serahkeun ka aki we ku Aki ke di ihtiaran satekah polah kumaha carana sangkan Asep bisa di bawa deui.

Nya , sukur atuh pa ari kitumah ceuk Darsih!

Kojengkang Ki Zuhrii tinu diukna pamit dek ka cai heula ceunah dek mawa wudhu teras solat hajat dek ngenta pitulung sangkan di babarikeun sagala pamaksadannana kunu kawasa.
Ki zuhrii samemeh indit manehna pesen menta hiji kamar kosong anu moal kaganggu , saberes solat manehna dek langsung tapa ceunah bari tinggalkeun Asep sena ngagoler di gigireunna tong di ganggu deui.

Geus pesen kitu mah ki zuhrii teh sok atuh langsung di garugu kumang Suta jeung Darsih di beresihan si kamar teh sena lalowong ngarah ki zuhrii tapa na lewih husu , sabat beberesih mang suta ngobrolkeun jasana Darmita jeung Kasmi anu kudu di buruhan cenah karunya geus kapake tanaga na ngagarotong sufri ti sumur tua kadieu sajauh-jauh terus kaditu-kadieu nganter manehna jeung ki Zuhrii bere we saratus ewang mah itung-itung buruh cape cokot heula duit anu na tabungan teh, Ceu Darsih pek nangtung terus nyokot duitna tabungan terus di bikeun ka salakina .
Mang Suta harita keneh langsung indit deui dek mikeun buruh keur Darmita jeung Kasmi !

Bersambung di cerita yang akan datang !
Karya penulis : Winaya-winaya