"Ölen bir kuş, uçmayı unutmamayı öğretti bana Bora Kuşu. Öyle ya, kuş ölür, sen uçuşu hatırla."
***
Altımdaki sandalyeyi çeken bir adamın ruhunun ilmeğine asılan arsız bir çocuktu ruhum. Tüm kan...
Efendim bölümde yakınlaşma var, yakınlaşma sahnelerinden sorumluluk almıyorumm :)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
One Of The Girls-The Weeknd,Jennie,Lily Rose Depp
O Yar Gelir-Aynur Haşhaş
(şarkıların alaka seviyesi ahahahah)
*
"Evet, Annabel ve Su, ikinizi de ortaya alayım." Sertaç Bey'in sesi, gergin sessizliği böldüğünde Bora'nın şaşkın suratı şimdi sinirle kasılmıştı. Şaşkın ama aynı zamanda sinirliydi.
Gözlerim hâlâ onun üzerindeyken Annabel denen kızın çemberin ortasına çıktığını fark ettim.
Sertaç beyin bana doğru adımladığını hissettiğimde istemsizce ayağa kalktım. Gözlerimi yavaşça Bora'dan çektiğimde çemberin ortasına, o kızın tam karşısına dikelmiştim. Sertaç bey ikimizin arasına girip kısa bir anlığına ikimizi de süzdü.
"Su, sen, Annabel'i temsil edeceksin. Sen, Annabel Lee'sin." Uyarıcı ses kulaklarıma dolduğunda sırtımda karıncaların gezindiğini hissettim. Bu, tedirginlikle yutkunmama sebep olmuştu.
"Kapat gözlerini Su. Unutma, sen Annabel Lee'sin. Onu hisset." Bora'nın bakışları sırtımdaydı. O kadar sert bakıyordu ki gözlerinde bir lazer olsa, sırtımda koca delikler açabilirdi.
Gözlerimi kırpıştırarak karşımdaki kızı son bir kez süzdüm. Tedirgindi. Parmakları ensesinde geziyordu, gözü sürekli arkamdaki Bora'ya kayıyor ama hemen sonrasında başka yerlere bakıyordu.
Kaşlarım yine ve yine kendiliğinden çatılırken gözlerimi yavaşça kapattım.
Ben Annabel Lee'yim.
Derin bir nefes aldım.
Ben Annabel Lee'yim.
Kulağıma gelen ani çınlama ve bedenimin sertçe yere çarpma hissiyle hızla kollarımı kendime sardım.
Ben Annabel Lee'yim.
"Ne hissediyorsun Annabel? Sana ne oluyor?" Sertaç beyin sesi, gittikçe artan çınlamanın arasına karıştığında bir adım geriledim.
Burnuma kan kokusu geldi. Vücudumda sızlayan kesikler vardı, derin bir karanlığın içinde çığlık atmaya çalışıyordum ama ağzımdaki bez yüzünden ses çıkaramıyordum.
"Y-yaralarım var," dedim güçlükle ve tırnaklarımı koluma batırdım. "Başım çok acıyor..Başımın kanadığını h-hissediyorum." Ellerim ayaklarım hatta ağzım bağlıydı. Vücudum sallanırken gözlerim, içinde bulunduğum karanlıktan bir kaçış arıyordu.
