Günler su gibi akıp geçmiş artık vuslat vakti gelmişti.
Şüheda ve Abdullahın düğünü vardı.
Metehan 3 gün önce gelmiş hazırlıklara yardım ediyordu.
Abdullahın evi yeni mobilyalarla döşenmiş düğün salonu tutulmuş güzel bir tatil ayarlanmıştı.
Balayı tatili metehandan hediyeydi Abdullah ve şühedaya.
Çok masrafa girmişti Abdullah yetemedigi yerde Metehan yetişmişti Abdullaha.
Abdullah sadıcı yapmıştı metehanı bütün arkadaşları sitem etmişti abdullaha.
Masal gibi bir kır dügünüyle evlendi şüheda ve Abdullah çok güzel geçmişti düğün.
Abdullah ve metehan düğünde öyle bir zeybek oynamışlardıkı herkes hayran kalmıştı.
Karşı karşıya iki yiğit hiç yıkılmayacak gibi sanki sanki hep var olacaklarmış gibi dimdik ve heybetli oynamışlardı...
Görenler imrenerek bakmışlardı abdullahın annesi nazar değecek diye korkarken babası gururla oğlunu izlemişti.
Hersey çok güzeldi masallardaki gibi mutluydu herkes.
Düğünün hemen ardından balayı için nevsehire gittiler.
Metehan da Mersinde tek kalmıştı ama gitmek istemiyordu aklında tek bir isim vardı Umay...
Umayı görmeden gitmek istemiyordu Metehan.
Bir delilik yaptı ve umayın evine ziyarete gitti Metehan.
Bir paket tatlı elinde çaldı kapılarını.
Müberra hanım açtı kapıyı.
Metehan: kusura bakmayın rahatsız ediyorum ama Umay iyimi onu görmeye geldim dedi.
Müberra hanım yılların verdiği tecrübe ile anladı hemen Metahanin niye geldiğini.
Temiz çocuktu Metehan her halinden belliydi ses etmedi aldı içeri metehanı.
"Bekle" dedi "bir bakayım müsaitmi Umay"
Salonda beklerken metehan "kafayı yemişsin oğlum sen delimisin ne işin var burada" diye içinden geçiriyor geldiğine bin pişman olmuş utancından yanakları al al olmuştu.
Bir süre sonra Müberra hanım geldi ve koridorun sonundaki oda gecebilirsin dedi.
Metehan şaşırmıştı hep beraber salonda oturacaklarini düşünmüştü.
Utana sıkıla kalktı odaya yöneldi.
Bu sırada salonda tek kalan Müberra hanım gülerek daldı geçmişe.
Ne günlerdi Halit beyle neler yaşamışlardı.
Kızının mutlu olmasını istiyordu.
Metehani sevmişti. zaten dobra bir insandı kızına iyi bakacagindan şüphesi yoktu.
özü sözü bir insandı Metehan.
Böyle insanlardan korkulmazdi.
Onların sevgili olmasını istiyordu.
Bu yüzden yanliz bırakmıştı onları.
Umayın normal hayata dönmesi için elinden geleni yapacaktı.
Artık daha bilinçli bir anneydi Müberra hanım.
Normalde olsa metahani kovar bir ton laf ederdi ama kızının evlilik yaşı gelmiş geçiyor hastalığı yüzünden kimse onu istemiyordu.
Bu sebepler eklenince mecbur aldı metehanı içeri tam gönlüne göre bir damat adayıydı bu fırsatı kaçıramazdı Müberrahanım.
Metehan odanın kapısını çaldı "buyrun" dedi kibarca Umay.
Metehan odaya girdi kapıyıda açık bıraktı. Umay bilgisayar sandalyesini gösterdi "otur lütfen" dedi.
Müberra hanım salonda oturduğu yerden dinliyordu onları.
Kapıyı açık bırakması Müberra hanımın pek bir hoşuna gitmiş "edepli düşünceli çocuk" diye mırıldanmıştı Müberra hanım.
Metehan sandalyeye oturdu sesizce.
Umaya baktı oldukça toparlamıştı yüzüne bile can renk gelmişti.
Daha aklı başında konuşuyordu Umay.
Umay: sizi birdaha görmem sanıyordum esas görev yerinize gittiğinizi duydum dedi.
Umay Ağzından laf kacirmisti bu sebeple utandı.
Umay bir arkadaşı vasıtasıyla metehanin nereye gittiğini öğrenmişti Metehanı araştırmıştı.
