Metehan uzaklara dalmış düşünüp duruyordu güneşin doğuşunu izlerken.
Biran da aklına Abdullah geldi gülmeye başladı.
"Kıza kavuştu bizi unuttu hayirsiz" diye mırıldandı.
Aslında Metehan onun adına çok mutluydu sevdiğine kavuşmuş sıcacık yuvasını kurmuştu Abdullah .
Bütün olanlardan habersiz Metehan doyasıya eşiyle vakit geçiriyordu çünkü ayrı düşeceklerini hissediyordu.
Öpmelere koklamalara doyamiyordu sonunda balayı da bitmişti eve geleli 1 hafta olmuştu bile.
Abdullah işe gidiyor ama bir türlü akşamı edemiyordu öğle aralarında bile eve gelip gidiyordu.
Abdullahın içinde karısına karşı nedenini bilmediği bir hasret vardı. ona bakarken onu severken hep hüzünleniyor du gözleri doluyordu.
Şüheda onun bu durumundan çok endişeliydi ne yapsa ne etse kocasının içini rahatlatamiyordu.
En sonunda şüheda metehani aramaya karar verdi.
Aradı ve "Abdullah iyi değil garip davranıyor ne bileyim sanki sanki ölecekmiş gibi herseye herkese veda eder gibi davranıyor" dedi.
Bunun üzerine Metehan yıllık iznini kullanmanın vakti geldiğini anladı.
Metehan kısa zaman içinde mersine geldi
Abdullaha sürpriz yapmak için şühedayla anlaştı.
Abdullah evde şühedanin yeni tanıştığı komşuları ve eşini gelecek diye bekliyordu.
Kapı çaldı Abdullah kapıyı açtı karşısında Metehan duruyordu "naber komşu" dedi metehan .
Abdullah durdu durdu durdu ve gözlerinden yaşlar akmaya başladı tutamadı kendini hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı.
Yüzünü kapattı dizlerinin üstüne çöktü. Metehan Abdullaha sarıldı onun da gözlerinden yaşlar akıyordu nedenini bilmesede ağlıyordu.
Bir süre sonra Abdullah sakinleşti güzel bir akşam yemeği yediler.
Abdullah sofrayı toplamaya yardım etti ardından çayı ve ikramliklari hazırladı dinlendirdi karısını Abdullah çay hazırlarken bulaşıkları metehana yıkatti.
Kıyamiyordu karısına üstüne titriyordu ne istese yapıyor hep ev işlerine yardım ediyordu.
Keyifli keyifli çaylarını içerken şakalaşmaya başladı Abdullah ve metahan.
şakanın dozu o kadar kaçtı ki güreşmeye başladılar yenersin yenemezsin diye iddiaya bile girdiler ve en sonunda metehan yendi.
Abdullah canı gönülden el işlemesi doğal taşlardan yapılmış tesbihini hediye etti metehana.
Metehan mahcup oldu ama bir yandan da arkadaşına ait bir şeyi olduğu için sevinçliydi.
Ölene kadar saklayacaktı bu tesbihi.
Çaylar içildi sohbetler yapıldı en sonunda konu abdullahin sorununa geldi.
Metehan "Abdullah"dedi "ne hissedersen hisset hatta emin ol bil yarın öleceğini ama bu gününü zehir etme hem kendine hem sevdiklerine. baksana yengeme yorulmuş endişeli ve korkmuş bırak yarını artık"dedi
Bunun gibi epeyce süslü laf etti Metehan o güne kadar kimseyi dinlemeyen Abdullah durdu düşündü ve "haklısın" dedi.
Abdullah ve şühedanin düğünlerinin üstünden tam 3 ay geçmişti.
