Kara Liste | GxG | HanZeh

İhtilaf

herkese merhabaa 11-ci bölüme geldik :) desteğiniz, yorumlarınız için her birinize çok teşekkür ederim. harikasınız umarım bu bölümü de beğenirsiniz :) iyi geceler

{...}

1 gün sonra

Zehra dün gece yavaş yavaş uyandı. Gözlerini açtığında yatağının yanında kahverengi saçlı bir kız vardı. Hande olduğunu düşündü ve ona seslenmek istedi ama kız onun hareketini hissedince Tuğba olduğu ortaya çıktı. Zehra o zamandan beri hayal kırıklığına uğramıştı. Hande'yi görmek istiyordu ama saatlerdir ekip arkadaşlarından hiçbiri buraya gelmemişti.

Şu anda Doğan ve Tuğba ile birlikte tüm ailesi yatağının etrafını sarmış konuşuyorlardı. Ne dediklerini zar zor dinliyordu. İyi ya da rahat olup olmadığını sorup duruyorlardı ama hiçbiri değildi. Karnında sürekli bir zonklayan ağrı vardı ve rahat edebileceği bir pozisyon bulamıyordu. Ama bunu onlara söylemenin bir faydası yoktu, bu yüzden iyiymiş gibi yapıyordu.

"Artık Zehra iyi olduğuna göre önemli bir şey söylemem gerekiyor," dedi babası aniden. Herkes sustu ve ona döndü. "Sanırım düğün zamanını belirlemenin tam zamanı," dedi Doğan'a gülümseyerek. Doğan da ona gülümsedi. "Ben Haziran diyorum. Temmuz ve Ağustos kadar sıcak olmaz ve hemen ardından balayına çıkabilirsiniz."

Zehra etrafına, onu çevreleyen insanların yüzlerine baktı. Herkes kendinden geçmiş görünüyordu. Doğan bunun iyi bir fikir olduğunu söyleyerek hemen kabul etti. Çok geçmeden Zehra'yı tebrik etmeye bile başladılar, bu durum hakkında ne düşündüğünü sormadan. Kimse bunu isteyip istemediğini sormaya bile tenezzül etmedi. O an artık kendini tutmak istemiyordu. Neredeyse ölmüştü ve hayatında istemediği tek şeyi dinlemek için uyanmak sinir bozucuydu. 

Birden aklına Hande ile Sapanca'da otelde geçirdikleri gece geldi. Hayatını adeta değiştiren bir deneyimdi. Fiziksel eylemin ötesine geçmiş ve aralarındaki duygusal bağa dokunmuştu. O gece Hande'ye duyduğu yakınlık ve şefkat duygularını daha da güçlendirmişti. Hande'yle kurduğu o güven ve duygusal bağı başka hiç kimseyle hissetmemişti.

Ve şimdi bunların hepsi tehlikeye girmişti. Doğan'ın nişanlısı gibi davranmak başka, karısı olmak başka bir şeydi. Evlendikten sonra Hande ile ilişkisi ne olacaktı? Bunu düşünmek bile midesini bulandırıyordu. Artık ne kendine ne de Hande'ye bunu yapamazdı. O anda bir karar verdi. Kendisi için seçmediği bir hayatı yaşamak istemiyordu.

"Ben evlenmek istemiyorum," diye açıkladı birden. Bütün oda sessizliğe gömüldü. Herkes tam bir şok içinde ona baktı.

"Efendim canım?" dedi annesi.

"Ne bu nişanı ne de bu evliliği istemiyorum," diye tekrarladı Zehra. "Özür dilerim baba. Sen de kusura bakma Doğan. Ama her şeyi göze aldım ve ben bunu yapamam."

Kısa ve gergin bir sessizlik yaşandı. Babası tam ağzını açacaktı ve yüz ifadesinden mutlu olmadığı belliydi, ama annesi hemen araya girdi ve onu durdurmak için elini kaldırdı.

"Kız ölümden dönmüş. Bunun zamanı değil şimdi," dedi. Babası kaşlarını çattı ama bir şey demedi. Bu tam da Zehra'nın beklediği şeydi. O bu haldeyken kimse onunla tartışmaya cesaret edemezdi.

O anda içeri Eda girdi. Yanında Simge ve Gizem de vardı. Odadaki gözle görülebilir gerginliği hissedince "Kötü bir zamanda geldik galiba, rahatsız ettiysek bir az sonra gelebiliriz" dedi Eda.

"Rica ederiz efendim ne rahatsızlığı," dedi hemen Zehra'nın annesi. "Siz girin. Biz zaten çıkıyorduk."

Zehra'nın ailesi, Doğan ve Tuğba ile birlikte aceleyle odadan çıktı. Zehra'nın omuzlarından büyük bir yük kalkmıştı. Eda tam zamanında gelip onu bu can sıkıcı durumdan kurtarmıştı.