RUHUN YANMASI +18 (KİTAP OLDU)

11.Bölüm: SEN SÖZÜ

Selam!
Bu bölümü normalde atmayacaktım çünkü sınır dolmamış henüz...
Bende dedim ki bu bölümü atayım ama kısa olsun. Evet 11.bölüm en kısa bölüm olacak.

İyi okumalar!

‼️OY VERMEYİ, TAKİP ETMEYİ VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN‼️

Şüphe. Bir insan herkesten şüphe duyabilir. Ancak annesinden, babasından hatta abisinden şüphe duyması çok yürek burkan bir şey değil mi?

Koray Korkmaz. Abisinden şüphelenen sevgilim. Beni bıçaklatmıştı evet ama ben onun kanından değildim. Yani ondan şüphe etmemde bir sorun yok.  Ama Koray onun kanından! Kanından canından olan kardeşi ondan şüpheleniyor. İşte bu çok ağır.

Benim bir kardeşim olsa ve böyle bir konuda benden şüphelense, kötü hissederdim ve ne yaptığımı sorgulardım. Ancak Asaf Korkmaz bunları yapacak biri değildi.

"Olabilir mi? Yok ya o kadar da ileri gitmez. Gitmez değil mi? Yani öz kardeşine böyle bir oyun oynayacak kadar, babasının evini ateşe verecek kadar da ileri gitmez değil mi? Gitmez değil mi Karaca?" Koray çaresizdi. Koray benim ağzımdan çıkacak tek kelimeyle ya yıkılacak ya da rahatlayacaktı.

"Bilmiyorum" dedim bende çaresiz çıkan sesimle. "Bilmiyorum, Koray"

Koray'ın kafası allak bullak olmuştu. Ne düşüneceğini, neye inanacağını, ne yapacağını şaşırmıştı.

"Yapmaz yaa. Yok yapmaz" Hâlâ umut ediyordu. Bir çocuk kadar umutluydu. Bir çocuk kadar da saf ve masum bakıyordu gözlerime.

                                 🌈

Son iki gündür olay yaşamıyorduk. İki gün geçmişti Asaf Korkmaz'dan şüphelenmemizin üzerinden.

O değildi. Buna emin olmuştuk çünkü o gün bir not daha gelmişti ve notun altında 'K.Y.' yazıyordu. Bu bir isim olabilirdi, lakap olabilirdi ama Asaf değildi. Neden mi? Çünkü onun yazısı olmadığını anladık. Koray ile yazıların benzerliği konusunda tartışmış ve Asaf Korkmaz olmadığını anlamış olmuştuk.

"Koray" dedim koltukta sırtımı onun göğsüne yaslayıp uzanırken.

"Söyle bebeğim" dedi yatıştırıcı sesiyle.

"İki gündür bir şey olmuyor ve sessizlik var. Sence de bu sessizlik tuhaf değil mi? Yani ya bu sessizliği büyük bir kaos yarıp paramparça ederse?"

"Şşt, kızım deme ya. Şu şom ağzını açma be bebeğim. Ne isterdin biri ölsün mü? I ı olmaz" dedi ve saçlarım arasına bir öpücük kondurdu.

"Bilmiyorum," dedim ve derin bir nefes alarak devam ettim "son zamanlarda bir şey olacakmış gibi geliyor ve bu aralar sessizlik hakimdi hayatımızda. Ya sessizlik hakimiyetini kaybederse ve kaoslar, olaylar hakimiyet kazanırsa? Ya yorulup düşersek? Ya yorulup pes edersek?"

"Eğer sessizlik hakimiyetini kaybederse, kaos hakimiyet kazanmadan biz kazanacağız o hakimiyeti. Ayrıca yorulsak bile ben tüm yorgunluğuma rağmen seni bırakmam. Seni herşeyinle kucaklarım ve önümüz bayır da olsa düşmemize izin vermem. Pes etmem, yorgunluk umrumda olmaz. Ama sen yanımda olursan"