RUHUN YANMASI +18 (KİTAP OLDU)

7.Bölüm: BÜYÜK GERİ DÖNÜŞLER

Selammm...☺️
Yine ben ve yeni bir bölüm daha😁
Bölüm sonu çok iyi oldu yalnız, hakkımı verin😂
Oy vermeyi ve takip etmeyi unutmayın...❤️
İyi okumalar!

Keyifli okumalar...

Camın arkasında elektroşok uygulanan bir adam vardı. Bu adam benim aldığım nefesti, bu adam benim canımdı. Şimdi canım, cansız kalıyordu. Canım gidiyordu.

"Gitme Koray. Yapamam ben sensiz" dedim kısılan sesimle.

Ve doktor son kez elektroşok verdi...

Makineden sesler düzenli gelmeye başladığında hepimiz derin bir nefes aldık.

Geri gelmişti. Bırakmamıştı beni. Ayırmamıştı bizi.
Benim canım geri gelmişti.

Yüzümde bir gülümseme belirdiğinde doktor alnındaki terleri sildi.

Herkes birbirine sarılırken ben burda öylece durmuş, camın arkasında yatan adamı izliyordum.

O da mı böyle hissetmişti, canımı yanmıştı onunda böyle? Böyle mi korkmuştu o da? Eğer öyleyse nasıl dayanmıştı bu acıya? Bu duygu çok acıtıyorken o bu acıya dayanmış mıydı?

.

Bir saat geçmişti Koray'ın geri dönüşünün üzerinden. Ancak hâlâ uyuyordu, tepki vermiyordu. Çok kan kaybetmiş, öyle dedi doktor. Bu yüzden bu kadar uzun uyuyormuş. Ama uyanacaktı. Ben onun gözlerini görecektim.

"Kuzum, son kez soruyorum. Koray gayet iyi, gel bir elini yüzünü yıkayalım. Toplarlan, bir kendine gel"

"Lalin, bende son kez söylüyorum. Koray bu hastaneden çıkana kadar hiçbir yere gitmiyorum. Bu kadar basit" Lalin pes edip az önce kalktığı yere oturunca ben tekrar Koray'a verdim dikkatimi.

Eğer yanlış görmediysem ya da bu zihnimin bana bir oyunu değilse Koray parmağını kıpırdatıyordu!

"Kıpırdadı! Koray parmağını kıpırdattı!" Diye bağırmamla herkes yanıma, cama geldiler.

"Doktora haber ver Serkan" dedim.

Serkan gittikten sonra gözlerini açtı Koray. Gözlerinin ilk gördüğü şey gözlerim olmuştu. Bir daha o gözlerini kapatmasına izin vermezdim.

Koray hafif bir gülümsemeyle gözlerime bakarken, ben dolu gözlerime rağmen gülümsedim ona.

Doktor gelip içeri girdi ve perdeleri kapattılar. Ben hâlâ camın önünde dururken Lalin elini omzuma koydu. Ben de deliler gibi gülmeye başladım ama aynı anda gözlerimden yaşlar da akıyordu.

"Gitmedi, bırakmadı beni" diyerek hem gülüyor hem ağlıyordum.

Benim hoşlantım aşka dönüşmüştü ve bu şimdi değil daha önceden olmuştu. Ben Koray'ı vurduğumda Koray da beni vurmuştu.

                                🖤🖤🖤

İki gün olmuştu Koray yoğun bakımdan çıkalı. Her saniye yanındaydım. Tuvalete bile Serkan burdayken gidiyordum. Annesi, babası ve abisi olacak herif işleri yüzünden eve geçmişlerdi ve her an onlara haber vermemizi istemişlerdi. Annesi arada gelip gidiyordu ama abisi sadece o gün yanımızda olmuştu. Babası ise umursamıyordu bile.  İyileşir o diyip geçiyordu.