RUHUN YANMASI +18 (KİTAP OLDU)

14.Bölüm(FİNAL): SAYFALARDA KALAN İKİ KARAKTER

Selamm..
Bu bölüm final bölümümüz. Bu yüzden oy vermeden geçmeyin noğlarr❤️

OY VERMEYİ YORUM YAPMAYI VE TAKİP ETMEYİ UNUTMAYIN ŞEKERLER💋

İnsan en güvendiklerinden alırmış en büyük darbeleri. Aslında insanın en sevdiği, en güvendiği kişi ufacık bir şey yapsa dağ altında kalmış gibi hissediyordu insan.

Ozan ve Berat. Yıllardır süren arkadaşlığım, kardeşim dediklerim. Hem annemin, hem kardeşimin, Koray'ın babası, abisi ve kardeşinin katilleri.

Biz katili ararken katil aslında dibimizdeymiş. Biz katilin kim olduğunu düşünürken katil en güvendiklerimizmiş.

Biz katil var sanırken en güvendiğimiz iki kişi katildi. Katil yoktu, katiller vardı.

Katiller bizim en yakınımızdı ve en yakınımızdakileri öldürmüşlerdi. Katiller sevdiklerimiz ile beraber ruhunuzu da yakmışlardı ve öldürmüşlerdi...

"Şaka değil mi? Bu sadece bir şaka değil mi?" Sayıklarcasına konuşuyordum. Arkamı dönüp yüzlerine bakmaya cesaretim yoktu. Seslerinden kim olduklarını anladığım için yüzlerine bakarak gerçekle daha ağır bir şekilde yüzleşmek istemiyordum.

Gür bir kahkaha sesi duyduk. Kahkaha sesi deponun duvarlarına çarparak yankı yaparken canım yandı.  En güvendiklerimin katil çıkması canımı yaktı. Hem Berat Lalin'i nasıl öldürmüştü? Ozan buna nasıl göz yummuştu? Nasıl göz yumabilmişti?

Kahkahalar kesildikten sonra katil konuştu.

"Maalesef Karaca Karasoy, şaka değil. Gerçekler bunlar."

Yavaşça döndüm onlara doğru. Yüzlerini gördüğüm an sendeledim ancak Koray dirseğimin üzerinden tutarak düşmemi engelledi. Berat ve Ozan ise alayla güldüler benim bu halime.

"Minik Karaca şok oldu," Ozan'ın sesiydi bu. Ama benim çocukluk arkadaşım Ozan'ın sesi değildi. Katil Ozan'ın sesiydi.

"Neden" diye bir fısıltı çıktı dudaklarımın arasından. "Neden yaptınız bunu? Siz neden... neden yaptınız bunu?" Gözlerim doluydu. Her an akacak gibi doluydu. Koray'ın kolumu tutan eli gevşedi ve dirseğimi bırakarak, elini kolumda sürükleyerek elime indirdii elini. Eli elimi tuttuğu anda gözümden bir damla yaz süzülerek aktı.

Berat'a döndüm ve dolu gözlerimle onun o duygusuz gözlerine baktım.

"Lalin.. Lalin'e nasıl yaptın? Hani seviyordun? Hani ona bir şey olsa dünyaları yakardın? Onu kendin öldürdün, neden kılını bile kıpırdatmıyorsun? Hastanede ameliyathanenin önünde Lalin'in ölüm haberi verildiğinde ağlıyordun? Kahrolmuştun? Yalan mıydı? Oyun muydu yoksa?"

"Tabiki de oyundu. Evet Lalin'e baştan aşıktım, seviyordum ancak o çok ilgi istiyordu. Ben ona o ilgiyi vermekten başta ne kadar zevk alsam da sonradan çok sıkıcı olmaya başladı. İlgiyi azaltınca da ayrılmak istedi, bende öldürme kararı aldım. Bu kadar," dediğinde kalbimin kezzap ile yok edildiğini hissettim. Lalin yani benim kardeşim dediğim kadın, bir ruh hastasından ayrılmak istediği için öldürülmüştü ve bu işte en yakın arkadaşımız da vardı.

"En başından beri siz miydiniz lan? Bizimle oyun oynayan, sevdiklerimizi çalan siz miydiniz lan?!" Koray bağırarak konuşurken Ozan ve Berat kahkaha attılar. Hemen ardından Ozan konuşmak için araya girdi.