𝑪𝒍𝒊𝒏𝒊𝒄𝒌

𝟏𝟒

POV JADE

Woensdag middag, 16.00 uur.

"Het gaat over je broer.." Begint hij.

|

"W-wat is er met hem?" Vraag ik bang en ik kijk hem recht in zijn zeeblauwe ogen aan. "Hij is aangereden en ligt nu in het ziekenhuis." Zegt hij en ik zie medelijden in zijn ogen.

"Nee, nee, nee." Fluister ik zacht en ik voel dat ik begin te trillen. "Hooo, rustig aan Jade." Zegt Niall en hij komt naar mijn kant van het bureau, hurkt naast me neer en probeert me rustig te maken. Ik krijg steeds meer zwarte vlekken voor mijn ogen.

Ik voel mijn hartslag flink stijgen en kan mezelf niet meer onder controle houden, ik knipper een paar keer met mijn ogen, zie Niall nog naaste me zitten en dan worden de zwarte vlekken mega groot en ik ga out.

❥
16.15 uur:

Ik open langzaam mijn ogen en knipper een paar keer, dit licht is heel erg fel. "Jade?" Vraagt Niall, ik zie hem naast me zitten. "Ja." Zeg ik met een schorre stem. Ik ga rechtop zitten en kijk om me heen, ik ben nogsteeds in Niall's kantoor. "Hier, wat water." Zegt hij en hij geeft het aan, ik glimlach kort als antwoord en neem een slokje.

"Gaat het weer, 2 paniekaanvallen op een dag is niet niks." Zegt Niall. Ik knik. "Het gaat goed." Zeg ik. "Herinner je je nog wat ik zei over je broer?" Vraagt hij, ik knik. "Mag ik alsjeblieft naar hem toe?" Smeek ik hem. "Ja, we gaan zo. Ik breng je met mijn auto, en haal je om 18.00 uur weer op voor het avondeten." Zegt hij. "Om 6 uur al?" Vraag ik verbaasd. "Wat als het dan nog niet beter met hem gaat, dan zit ik hier maar een beetje." Zeg ik overstuur. "Sorry Jade, ik kan niks anders voor je doen." Zegt hij en hij pakt zijn jas en autosleutels. "We gaan nu samen naar jou kamer voor je jas en dan gaan we naar het ziekenhuis, hoe sneller je opschiet hoe meer tijd je daar hebt." Zegt hij, ik sta meteen op.

We lopen samen in stilte naar mijn kamer, ik kan nogsteeds niet verwerken dat Luke een ongeluk heeft gehad. Wat is er met hem aan de hand, misschien moet hij wel een operatie, ik wil nú naar hem toe.

❥

"We zijn er." Zegt Niall om de stilte te verbreken. Ik antwoord niet en stap uit de auto, we lopen samen door de grote deuren naar binnen, een paar gangen naar links en dan komen we aan bij een soort receptie. "Goedemiddag, weet u waar Luke Wright ligt?" Vraagt Niall. "Familie?" Vraagt de vrouw ongeïnteresseerd en ze kijkt weer terug naar haar computer. "Ja." Zeg ik kort terug. "Kamer 2.28, je moet met deze trappen 2 verdiepingen naar boven." Zegt ze, ze wijst naar de trappen naast haar. 

"Ik neem wel contact op met je ouders als ik er weer ben, succes en wens hem beterschap." Zegt Niall. Ik zet een korte fake glimlach op en loop direct door naar de trappen, 2 verdiepingen omhoog en ik ren de goede kamer in. 

Daar ligt hij, overal bloed, verband en naalden in zijn lijf. De tranen schieten in mijn ogen en ik bevries compleet. Het is vreselijk om je grote broer en beste vriend hier zo te zien liggen. 

Ik kijk om de hoek en zie mijn ouders zitten, meteen loop ik naar mama toe en zodra haar armen om mij heen slaan barst ik in tranen uit.

"Het komt goed lieverd, hij is sterk." Fluistert ze in mijn oor. Ik laat haar los en kijk haar weer aan, ze veegt mijn tranen even weg en geeft me een kus. 

"Waarom hij?" Vraag ik weer met tranen in mijn ogen. "Ik weet het niet lieverd." Zegt mama en ze geeft me weer een knuffel, ik voel nog een paar handen om mijn schouders, papa.

❥❥❥

Volgende week vakantiee!!!!!

22/4/'24