𝑪𝒍𝒊𝒏𝒊𝒄𝒌

𝟐𝟎

POV JADE:

Vrijdag ochtend, 10.30 uur.

Ik lig op mijn bed. Ik wist vanochtend al dat dit een rot dag ging worden na mijn slechte nacht vannacht. Ik heb vanochtend vlak na het ontbijt uit het niks overgegeven. Ik deed het niet eens expres maar Niall gelooft me niet waardoor hij denkt dat ik weer op het randje van een terugval zit.

Ik sta op uit mijn bed, trek een chill outfit aan en loop mijn kamer uit.

Ik zou eigenlijk al in Niall's kantoor moeten zijn maar eigenlijk wil ik echt niet gaan. Ik heb vanochtend al tegen hem gezegd dat ik me niet lekker voelde en daarom het gesprek wilde verschuiven maar dat vond hij geen goed idee, hij vond het belangrijk dat ik wel kwam en hij wilde een paar dingen met me bespreken zei hij. Ik loop het hele gebouw door naar de kantoren en klop op Niall's deur. 

Hij word open gedaan door Niall. "Hey Jade, waarom ben je zo laat?" Vraagt hij, hij kijkt op zijn horloge en laat me binnen. "Ik voel me niet lekker, dat had ik al gezegd." Zeg ik een beetje geïrriteerd. "Laten we dan maar snel beginnen, dan ben je hopelijk over een half uurtje weer in je kamer." Zegt hij met een glimlach en hij gaat achter zijn computer tegen over mij zitten. De computer staat schuin waardoor ik Niall gewoon kan zien en hij mij maar hij kan ook een beetje mee typen soms. 

Ik moet nog een half uur volhouden hier terwijl ik bijna dood ga van de hoofdpijn. En ik moet morgen weer een gesprek.

"Hoe gaat het de afgelopen week?" Zegt Niall. Ik haal mijn schouders op. "Ik weet niet hoe ik me voel." Zeg ik met een zucht, ik wil weg hier. "Kan je het niet iets beter omschrijven?" Vraagt hij en hij kijkt me geïnteresseerd aan. 

"Niall, jij en ik weten allebei dat deze gesprekken echt geen zin hebben. We kunnen hier beter gewoon mee stoppen, het heeft echt geen nut." Zeg ik met een grote zucht en ik kijk hem nu ook serieus aan. Niall zucht, hij hoort dit vaak de laatste tijd. "Jade, therapie is een proces van leren daarom kost het tijd. We moeten echt nog even volhouden. Kijk hoe ver je al bent gekomen." Zegt hij, we kijken elkaar nogsteeds aan en ik rol mijn ogen. 

"Ik probeer dit al 6 maanden en voel echt geen verschil als hoe ik hier kwam, en die pillen helpen al helemaal niet." Zeg ik, niet boos of zeurderig maar toch hoop ik wel dat hij begrijpt dat ik er helemaal klaar mee ben.

"Ik weet dat dit lastig voor je is, maar we zitten hier nog wel even samen. We kunnen ruzie gaan maken maar dat gaat deze tijd echt niet verbeteren. Ik wil gewoon een rustig gesprek voeren zodat je daarna snel weer in je bed kan liggen en uitzieken." Zegt Niall, ik snap hem maar blijf achter mijn eigen mening staan.

"Is het je gelukt om je pillen in te nemen gister en vanochtend? Ik ben helemaal vergeten om het te controleren." Zegt hij. Ik knik, ik heb geen zin om te praten. "Ik heb een tijdje nagedacht en ik heb besloten dat je je pillen blijft slikken. Ik heb vertrouwen in jou dat de pillen beginnen met werken als je door blijft zetten." Zegt Niall, hij kijkt me recht in mijn ogen aan en glimlacht weer.

Ik had zo erg gehoopt dat ik van deze rot pillen af zou zijn. Niall weet hoe erg ik ze haat maar toch doet hij me dit aan. 

"Heb je trouwens nog steeds last van nachtmerries? De laatste keer weet ik niet eens meer." Vraagt hij. Ik schud mijn hoofd, ookal had ik er vannacht nog 1. "Kijk, positief nieuws." Zegt hij blij. 

"Ik heb nog meer positief nieuws." Zeg ik zachter omdat mijn hoofd echt te veel pijn doet. "Nou?" Zegt Niall. "Ik heb mezelf al 2 dagen geen pijn meer gedaan, maar ik vind het nog wel heel erg lastig en verleidelijk." Zeg ik. Niall fronst zijn wenkbrauwen, alsof hij me niet gelooft. 

Doe ik eindelijk is een keer iets goeds wilt hij me niet geloven, waarom zit ik hier dan?!?!

Ik voel me heel erg ongemakkelijk en de pijn in mijn hoofd word niet minder. 

"Jade, ik ben heel erg blij om dit te horen. Dit is een grote stap in de goede richting." Zegt hij met een glimlach.

❥❥❥

Waarom bestaan toetsweken net voor de vakantie?!?