(Love and War Serisinin 2. Kitabı)
Kuni, kader bu sefer yüzümüze güldü. Bize 2. bir şans verdi.
Sevgilim...
Sana söz veriyorum bu sefer o acı dolu hayatı yaşamana izin vermeyeceğim. Seni, yuvamı koruyacağım.
Çiftler: KazuScara, XiaoVen, ZhongChi, E...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
─── ⋆⋅☆⋅⋆ ── 🌄🍁☂️🌌 ── ⋆⋅☆⋅⋆ ───
Kazuha'nın Anlatımıyla
Yukarı nasıl çıktım bilmiyorum. Tek yaptığım bütün odak Kuni'ye döndüğü zaman onu elinden kavrayıp onlardan uzaklaştırmak olmuştu.
Merdivenlerden çıkarken bağırmaya devam ediyorlardı ama duymazlıktan geldim. Kuni'nin tutuğum eli tirtir titriyordu. Korkmuştu. Şu an ilk önceliğim onu sakinleştirmekti. O şu an herşeyden daha önemliydi.
Hızlıca yaklaşık 1 aydır adım atmadığım odama girdim. Daha güneş doğmadığı için oda fazlası ile karanlıktı. Neyse ki eşyalar seçilebiliyordu o yüzden ışığı açma ihtiyacı duymadım.
Kapıyı kapatıp elimde ki valizi kapının yanında ki duvara yasladım. Daha fazla oyalanmadan da hemen Kuni'ye döndüm.
Elimi sıkıca tutuyordu. Başını yere eğmişti. Bakmaya doyamadığım çivit mavisi gözleri ise yeri izliyordu.
"Kuni?"
Boşta olan elimle nazikçe çenesini tuttum ve bana bakmasını sağladım. Adını seslenmemle oda gözlerini hemen bana çevirmişti. Birbirinin tamamen zıt rengine sahip gözlerimiz buluşmuştu. O çivit mavisi gözleriyle benim sonbahar kırmızısı gözlerime dokunuyordu şimdi.
Aramızda anlaşmalı kısa bir sessizlik oldu. Onun gözlerine bakmak beni rahatlatıyordu. Gözlerinde ki duygu ışıltılarından da korkusunun hafiflediğini anlayabiliyordum.
"Canın acıyor mu?"
Kuni boşta ki elini yavaşça yanağıma götürdü. Aynı yavaşlıklta baş parmağı ile yanağımı oksadı. Bende bunu fırsat bilerekten yanağımı tamamen onun avucuna yasladım.
O diyene kadar çoktan Xiao'un bana yumruk attığını unutmuştum. Onun mavi gözlerine o kadar odaklanmıştım ki bir anlığına herşeyi, tüm kargaşayı unutmuştum aslında.
"Hayır, sen yanımdayken acımıyor."
Elimi çenesinden çektim ve bu sefer yanağımda ki elinin üstüne koydum. Minik bir hareketle avuç içini dudaklarımın üstüne götürdüm ve minik bir buse kondurdum. Sonra da elini yanağıma geri koydum.
"Ben bu kadar tepki vereceklerini tahmin etmemiştim. Yani sana kızsalar bile o yeşillinin sana vurması gerekmiyordu."
Kuni'nin Xiao'dan yeşilli diye bahsetmesi komiğime gitmişti. Kahka atmamıştım ama dudaklarımdan gülme ile karışık bir 'Tch' sesi çıkmıştı. Yüzümde de minik bir gülümseme oluşmuştu.
"Esas bana yumruk atmasaydı şaşırırdım. Hatta sadece onun yumruk atması garibime gitti. Ben Heizou'nun da yumruk atıp Venti'nin de tokat atmasını bekliyordum."
