(Love and War Serisinin 2. Kitabı)
Kuni, kader bu sefer yüzümüze güldü. Bize 2. bir şans verdi.
Sevgilim...
Sana söz veriyorum bu sefer o acı dolu hayatı yaşamana izin vermeyeceğim. Seni, yuvamı koruyacağım.
Çiftler: KazuScara, XiaoVen, ZhongChi, E...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
─── ⋆⋅☆⋅⋆ ── 🌄🍁☂️🌌 ── ⋆⋅☆⋅⋆ ───
Kazuha'nın Anlatımıyla
"O zaman kadehimizi Kuni'nin tekrar yürüyebilmesine kaldırıyoruz! Shogun tatlım sende meyve suyunu kaldır bakim."
"Miko o daha 12 yaşında."
"Ay Ei alt tarafı içinde vişne suyu bulunan bir kadeh kaldırıyor. Ne var bunda?"
Miko elinde ki kadehi yukarı doğru tutarken kucağına Shogun'u aldı. Shogun'un elinde de kadehe doldurulmuş vişne suyu vardı.
"Hadi kızım bak kadehini havaya kaldıracaksın ve kaldırırkende 'Abimin tekrar yürüyebilmesine' diyeceksin tamam mı?"
Shogun heyecanlı bir şekilde başını salladı. Kuni ve bende bu olanları kıkırdayarak izliyorduk. Miko, Shogun'a kadeh kaldırtmaya çalısıyor, Ei'de onlara kızıyordu.
"Tamam bu sefer kadehleri kaldırıyoruz... Boş boş konuşma yapıp sizi bekletmeyeceğim. O yüzden... Kuni'nin tekrar yürüyebilmesine!"
"Kuni'nin tekrar yürüyebilmesine!"
Dördümüzde de içinde şarap bulunan kadehlerimizi havaya kaldırdık. Shogun'da vişne suyunu uzatmaya çalıştı. Tokuştururken şarkıya camların birbirine çarpma sesi karıştı.
Dün akşam bir mucize olmuştu. Kuni hiç yardım almadan bütün bir koridor boyunca yürüyebilmişti. Sonradan Kokomi artık başardığını ve tekerlekli sandalye ye ihtiyaç duymadığını söylemişti. O an evde oluşan kahka ve mutluluk çığlıklarını size anlatamam.
Miko ağlamaya başlayıp Ei'ye sarılmıştı ama dudaklarından mutluluk nidaları dökülmeye devam etmişti. Ei ise gülerek eşine sarılmıştı. İlk defa Ei'nin gözlerinin dolduğunda şahit olmuştum ki bir daha şahit olacağımı sanmıyorum. Shogun ise kahka atarak evde koşturmuş, koltukların üstünde zıplamıştı. Kuni ise benim boynuma atlamıştı. O anın heyecanıyla onu biraz etrafımda döndürmüştüm. Sonra ikimizde kızarıp geri çekilmiştik. Şimdi ise Kuni'nin tekrar yürüyebilmesinin şerefine kendi aramızda minik bir parti veriyorduk.
Bugün, düne göre daha güzel bir gün olmak üzereydi. Çünkü bugün o gündü, ikimizin kavuşacağı gün...
O gece, Kuni ile film izlediğim gece uyumuyordum. Herşeyi duymuştum. Kuni'nin bana olan duygularını fark etmesini, Miko'nin ona öğüt vermesini, yanıma yattığında bana sevgilim diye hitap etmesini... Hepsini duymuştum. Bir kelimesini bile kaçırmamıştım.
Kuni benim uyanık olduğuma dair tereddüt etmeden duygularını anlatırken ben kalp kirizi geçirmiştim. Kalp atışlarımı her hücremde hissetmiştim. O an gözlerimi açıp Kuni'ye sarılmamak için çok zor tutmuştum kendimi. Neyse ki tutmuştum ama beni en çok zorlayan, yanağımı öptüğü andı. O zaman neredeyse içimde ki savaşı kaybedecektim.
