Papatya Mı?

Hayatımı Mahveden Adam

Dünya...

İç çekişlerin diyarı.

Herkes bir yerlerde derdiyle boğuşurken kaybediyor kendini. Ruhları çekilmiş bedenler kalıyor geriye. Tutunacak bir dal arıyor  insanoğlu. Bazen yanı başındaki dalı göremeyip çıkmaz sokakalarında kaybediyor kendini. Sahi ne için yaşardı insan? Bunca sıkıntı toprak olup gitmek için mi? Halbukki bir açsa gözlerini tüm yaralarını saracak, gerçekle yüzleşecek.

Onu ondan iyi tanıyan Rabbi bu kadar çok sevip yaratmışken hiç sevdiği, biriciği olan kulunun başına kötü birşey gelmesine izin verirmiydi.

***

Şok içinde komidinin üzerinde duran papatya buketini elime aldım. Papatyaların benim vazgeçilmez aşkım olduğunu bilen tek kişi kuzenim ve teyzemdi. Ne yapacağımı bilmez vaziyette kuzenime seslendim.

"Raboooooo"

"Neeeeeeee"

"Hemen yanıma gel. Koooooşşş."

"Yav ne mikrofon yutmuş gibi bağırıyorsun."

"Bunu kim benim odama bıraktı?"

Şaşkınlık içinde kucağımdaki bukete bakakaldı. Bakışları çiçekle benim aramda mekik dokurken yüzüne yerleştirdiği sırıtışlarla nasıl dalga geçeceğini belli etmişti cadı.

"Kamer sana tirp atacam"

" Niye"

"Sırf adamın burnundan getirmiyim diye söylemedin dimi"

"Ne saçmalıyosun"

"Allah vere sen beni düğününe de çağırmazsın"

"Boş konuşmayı kes. Kim bunu koydu buraya"

"Oooooo Kamer hanım anlaşılan eniştelerimiz çok. Çıkaramadın birden hangisi diye"

Kafasına sağlam bir şekilde geçirirken acı inlemeler bıraktım ona. Bu konularda hassas olduğumu bilmesine rağmen yürek yemiş gibi konuşuyodu.

"Ahhhhhh kafam. Elin balyozmu kızım senin."

"Rabia biraz ciddi olsan ölmezsin korkma"

"Tamam be. Baksana kart falan varmı"

Gözlerimi papatya buketine çevirdiğime paketlemesine zımbalanmış "Kamer Demir'e" yazısından başka birşey yoktu.

Telefonuma düşen bildirim sesiyle gözlerimi buketten çekip telefonumu elime aldım. "Kimmiş" diye soru soran kuzenime bilmiyorum der gibi dudağımı büktüm.

"Oooo yoksa eniştemiz anonim mi?"

Kafasına ikinci darbeyi alan Rabia ağzını fermuar gibi yaparak sustu. Anlamsız birşekilde içimi kaplayan korkuya aldırış etmeden mesajın üstüne tıkladım.

"Bunca zaman sonra hayatımı

mahveden adam hangi yüzle karşıma çıkıyor diyebilirsin. İnan bana

herşey çok değişti, ben çok değiştim.

Bir şans versen bana.

Bunca zaman teker teker kopardığım

papatyamın yapraklarını tohumuyla

yeniden yeşertmeme izin ver."

 

                                                  

Hayatını mahveden baban

İncilerimi boşluğa uğurlarken bir hıçkırık bıraktım geriye. Kalbimde ki sızı yavaş yavaş tüm bedenimi ele geçirirken içimdeki ateş beni yakıp küle çevirmeye gayret ediyordu. Yıllarca enkazında kaldığım geçmişim gün yüzüne çıkmaya çalışırken anın şokuyla başıma giren ağrı yavaş yavaş bilincimin elimden kayıp gitmesine neden oluyordu. En son hatırladığım şey ise kuzenimin acı dolu çığlıklarının kulağıma ilişmesiydi.

______________________________________
Selamunaleyküm hazır gelmişken aşağıdaki minik yıldızı da marlatırmısın💙💙