Vivian'ın Koşulları

29

Bütün bir günü yatakta geçirmenin etkisi olağanüstüydü. Vivian'ın durumu ertesi gün belirgin bir şekilde iyileşti. Baş ağrısı geçti ve boğazındaki dikenli his de azaldı.

Kahvaltı yerken Vivian, dün gece geç saatlerde onu ziyaret eden Roger'ı hatırladı. Unuttuğu, çok uzakta hissettiği bir şey, bir rüya gibi aniden aklına geldi. Bu nedenle çorba yerken kendini hasta hissetti ve ağırca öksürdü. Şuan ki yüzünün dün hasta yatarken ki yüzünden daha kırmızı olduğunu hissetti.

Hamel, durumu soğuktan henüz tam olarak iyileşmediği olarak yorumladı ve ilacını getirdi.

"Gerçekten iyi misin? Bugün de ara vermeye ne dersin?"

Hamel'in endişesine rağmen Vivian elini salladı. Vivian'ın görevi çatlakları ortadan kaldırmaktı ve çatlaklar ne zaman ortaya çıkacakları asla bilinmeyen bir fenomendi. Sürekli denetime ihtiyacı olan bir kuş değildi.

En önemlisi, şuan Hamel çok endişeleniyordu.

"Şimdi gerçekten iyiyim. Ben çocuk değilim."

Ona küçük bir çocuk gibi bakan Hamel'i dürttü. Vivian ona verdiği ceketi giydi. Odasından çıkan Vivian, birinci kata inen merdivenlerde Roger'la karşılaştı.

"İyi misin?"

Vivian'ın dört beş adım sonra durarak sordu. Attıkları adımlar arasında net bir fark olmasına rağmen göz hizalarının neden aynı olduğunu bilmiyordu.

"Evet ... Dün gece için teşekkür ederim."

Aslında Vivian biraz tedirgindi. Uyumadan hemen önce ona bir şey söylemiş olabileceğini düşündü. Ne yazık ki, ne olduğunu hatırlayamadı.

'Ne dedim ben? Garip bir şey mi söyledim? Rüyalar hakkında konuşmuş olabilir miyim? ...'

Vivian, rüyalarının hikayesini istemeden gündeme getirmiş olabileceğinden endişeliydi. Roger endişeli kalbini bilse de bilmese de sakince ona ondan bir şey teklif etti.

"Bu."

Vivian, ona verdiklerini alırken şaşkın gözlerle ona baktı. Elini dolduran ağır şey bir kındı.

"Bir kılıç .....?"

"Kullanmayı öğrendiğine göre, sana uygun bir silahının olması güzel olur diye düşündüm."

Vivian, ona gerçekten bir kılıç hediye ettiğini fark ettiğinde ağzını açtı. Farkında olmadan kolu tuttu ve kılıcı çıkardı. Bıçağın kılıfını kazıma sesi duyuldu ve parlak gümüş bir bıçak belirdi.

"Büyü ile güçlendirildiğinden, hayvanlara bile zarar verebilir."

"Büyü mü?"

"Evet. Tüm Şövalyelerimizin kılıçları sihirli bir şekilde güçlendirilmiştir."

Vivian, önünde sihirli bir şekilde güçlendirildiği söylenen kılıcı tuttu ve onu yakından gözlemledi. Bakışlarını indirdiğinde kılıcın sapı gözüne çarptı. Görünüşe göre, gördüğü diğer kılıçlardan farklı olduğu için yapımına ekstra dikkat edilmişti.

Bir ağaç gövdesi, sanki kendisi ve sergilediği yetenek için özel olarak yapılmış gibi, kılıç sapın etrafına sarılarak ustaca kazınmıştı.

"Bunu ne zaman yaptın?...."

Vivian, onun aklına bile gelmeyen yeteneği karşısında şaşkına döndü.

Kılıcı almak onun için kolaydı. Tek yapması gereken bir silah dükkanı bulup satın almaktı.

Ancak bunun üzerine büyüyü güçlendirmek kolay bir iş değildi. Bunun nedeni, büyünün bu çağda asil ve nadir bir güç olmasıdır. Tıpkı Vivian'ın ruh sanatı gibi. Sihirbazların sayısı az olduğundan ve sihir bu kadar gizemli bir güç olduğundan, bir sihirbaz bulmak oldukça zor olmuş olmalıydı. Vivian, böyle bir çabayla yapılmış olması gereken bir kılıcın aniden önünde belirmesine şaşırmaktan kendini alamadı.