[Արմանը հյուրանոցում սափրվում էր և զանգում Կարինեին]
.
-Այ տղա, ինչի՞ ես video զանգել,-Կարինե
-Քեզ էլ բարև,-Արման
-Բարև Արման, ի՞նչ ա եղել, ի տարբերություն քեզ ես աշխատում եմ, ոչ թե քո պես ճանապարհորդում-Կարինե
-Կառուշ պարի՜, գտել եմ,-Արման
-Ի՞նչ,-Կարինեն զարմացավ
-Շիկ Շան շոկ: Գտել եմ, կարող ես Լիկայի համար տորթ պատվիրել որովհետև վերջը մոտ ա,-Արման
-Պատմի ամեն ինչ,-Կարինե
[Անցում Միհրանին գործակալությունում]
-Ոչինչ չկա, չենք կարող իմանալ թե ով ա ուղարկել,-Հայկ
-Հա բայց մեկը բերե՞լ ա չէ,-Միհրան
-Ամենայն հավանականությամբ ֆեյք առաքիչ ա եղել, տվել են ձեռքը բերել ա մի երկու կոպեկի դիմաց,-Հայկ
-Ես կգժվեմ,-Միհրան
[Անցում Կարինեի աշխատասենյակ]
-Դեմիենին ասա, որ պետք չի շտապ գալ, ես փայլուն գաղափար ունեմ ինչպես պետք ա Լիկային ճանապարհենք այս տնից,-Կարինե
-Միայն չասես, ընկերության խնջույքը,-Արման
-Այո, վերջին անգամ թող զգա իրեն երջանիկ,-Կարինե
[Երեկոյան Միհրանը եկավ Էլենի տուն]
-Որոշեցի տեղափոխվեմ ձեր տուն մինչև գնանք Երևան,-Էլենը ճամպրուկով
-Էլ արժի ո՞ր,-Միհրան
-Այսի՞նքն,-Էլեն
-Դե պապին, Լիկան ու անգամ Կարինեն հաստատ կփչացնեն մեր հարաբերությունները: Արի մենք ոչ մեկի չասենք, թող մտածեն դեռ տարաձայնություններ ունենք,-Միհրան
-Հա ո՞ր,-Էլենը երկմտելով
-Հա կյանքս, թող աչքով չտան,-Միհրանը ժպտալով գրկեց Էլենին և փոխեց դեմքի արտահայտությունը:
-Ոնց կուզես,-Էլեն
[Մեկ շաբաթ անց, առանձնատանը: Կարոն քայլում էր առաջ դեպի լոգարանը, որի հատակը արյան մեջ էր]
-Այստեղ մարդ չի կարող ողջ մնալ,-Կարոն մոտեցավ և ստուգեց զարկերակը
-Ես ճիշտ էի,-Կարոն ետ քայլ արեց
[Զանգ եկավ Կարոյին]
-Լսում եմ Արման,-Կարո
-Կարինեն ուշքի ա եկել,-Արման
-Պարզ ա,-Կարո
-Իսկ ի՞նքը,-Արման
-Չէ, մահացել ա,-Կարո
[Մեկ շաբաթ առաջ, երեկոյան: Արմանը եկել էր Մսյե Դեմիենի խնջույքին]
