[Ես Էլենն եմ այսօր իմ ծննդյան տարեդարձն է: Ես դարձա 19-ը տարեկան բայց կարելի է ասել ծերացա կես դարով: Մինչջ կհասնենք իմ կյանքի ամենավատ երեկոներից մեկը...]
*Գիշեր: Անտառով Էլենը վազում էր անձրևի տակ*
-Կարծես թե հետքս կորցրին,-Էլենը թաքնվեց ծառի մոտ
-Գտեք այդ աղջկան,-Լսվեց ձայն
-Ստեղ ա չէր կարող հետու գնալ,-Ասաց մյուս տղամարդը
[Եկեք սկսենք օրը սկզբից]
*Էլենը շարունակեց վազել*
[12 ժամ առաջ:]
-Էլեն ջան ծնունդդ շնորհավոր,-Խանութի վաճառողը տվեց հացով տոպրակը
-Մերսի շատ,-Էլեն
[Հացը ձեռքին աղջիկը գնում էր տուն երբ նրան մոտեցավ փոքրիկ տղա ծաղկեփնջով]
-Սա ձեզ,-Ծաղիկը թողեց ձեռքի մեջ և վազեց
-Սպասի՜ ումի՞ց է,-Նայեց Երեխայի հետևից և տեսավ խաչմերուկի մոտ երիտասարդի:
-Ո՞նց ումից ա, ինչի՞ պարզ չի,-Տղան մոտեցավ
-Հա՜ տանս դինաց հերթ ա,-Էլենը հոգնեց և մոտեցավ ժպտալով
-Ծնունդդ շնորհավոր արևս,-Գոռ
-Գոռ ես մերոնց դեռ չեմ ասել ծաղիկները ետ վերցրու,-Էլեն
-Ոնց թե չես ասել, ես այսօր գալու եմ ձեռքդ խնդրելու,-Գոռ
-Մինչև չգաս չեմ կարող ընդունել Պապային ինչ եմ ասելու,-Էլեն
-Լավ, մինչև վաղը չեն թոռոմի: Սա ընդունի գոնե,-Հանեց գրպանից վզնոց հրեշտակի թևերով
-Սա կպահեմ, երբ գաս մեր տուն կկրեմ,-Էլենը դրեց նվերը գրպանը
-Քեզ սիրելը դա արվեստ ա,-Գոռը ուզում էր համբուրել
-Գոռ մենք փողոցում ենք,-Էլենը հետ գնաց
-Ես գնամ կգրես երբ գաս,-Էլենը ժպատաց և հեռացավ
[Էլենը տան մոտ էր երբ տեսավ դիմացի առանձնատան դիմաց շատ մեքենաներ]
-Մամ ես հարևանների մոտ էլի առիթա թե ծնունդս են նշում,-Էլենը խոհանցում
-Մեծ տղան է Ֆրանսիայից եկել,-Մայր
-Միհրան էր չէ՞ անունը 5 տարի առաջ եմ տեսել վերջին անգամ,-Էլեն
-Քեզ ինչ,Էլեն պանիրը չես բերել,-Մայրը
[Էլենը գնում էր խանութ երբ զանգ եկավ գրպանից հանեց հեռախոսը և վզնոցը գրպանից ընկավ]
-Շատ շատ մերսի մորքուր,-Էլենը ժպտալով խոսում էր երբ զգաց ուսին ինչ-որ մեկի ձեռքը, անսպասելիությունից աղջիկը գցեց ձեռքից ինքնաբերաբար զգվեց հեռախոսի ուղղությամբ և տղամարդը բռնեց նրան, հեռախոսը ընկավ գետնին]
-Կներեք-,Ասաց տղամարդը նայելով Էլենին
-Միհրա՞ն,-Էլենը ասաց Միհրանի գրկում
Առաջին մասի վերջ
-Մենք ծանո՞թ ենք,-Միհարնը ասաց նայելով Էլենի աչքերի մեջ
-Բաց թող,-Էլենը դուրս եկավ տղամարդու գրկից և գետնից վերցրեց հեռախոսը
-Ոչ մենք ծանոթ չենք: Ի՞նչ էիք ուզում,-Էլեն
-Սա կարծես թե ձերն է,-Մեկնեց վզնոցը
-Չեմ էլ նկատել թե ոնց է ընկել գրպանիցս շնորհակալ եմ,-Էլենը ուզում վերցնել,բայց Միհրանը ձեռքը ետ քաշեց
-Դուք չասացիք թե որտեղից գիտեք իմ անունը,-Միհրան
-Ես ձեր դիմացի հարևանն եմ: Կտա՞ք,-Էլեն
-Խնդրեմ,-Միհրանը բացեց բռունցքն Էլենը ուզում էր վերցնել վզնոցը
-Սպասի դու՞ ձյաձ Էմիլի աղջիկն ես,-Միհրան ձեռքը ետ քշեց փակելով բռունցը որի մեջ վզնոցն էր:
-Հա, կտա՞ք իմ վզնոցը,-Էլենը ժպալով բայց մի քիչ դողացող ձայնով ասաց
-Առ-,Տվեց վզնոցը
-Չճանաչեցի քեզ, շատ ես փոխվել,-Միհրան
-Ես գնամ,-Էլենը շփոթվեց և հեռացավ
[Միհրանը բարձրացավ փողոցով վերև թեքվեց աջ և հեսավ իրենց փողոց]
-Էտ ուր տենց դուրս եկար մեքենայից,-Հայկ
-Կարևոր չի եկեք անցնենք տուն,-Նայեց ետ դեպի հարևանի տան կողմ և մտավ առանձնատուն:
[Երեկոյան Գոռը խոսում էր իր ննջարանում Էլենի հետ]
-Էսօր ե՞րբ կգաս,-Էլեն
-Քիչ հետո արդեն պապային ասել եմ,-Գոռ
-Լու՞րջ, բա ի՞նչ ասեց,-Էլեն
[Այդ պահին Գոռի ննջարան ներս եկավ մայրը]
-Հետո կխոսնեք,-Գոռը հեռախոսը դրեց գրպանը չանջատելով հեռախոսը
-Գո՞ռ,-Էլենը չհասկացավ ինչ եղավ
[Ննջարանում]
-հորդ ասածը ճիշտա՞,-Լսվեց մոր ձայնը
-Եթե սիրածս աղջկա մասին ապա այո,-Գոռ
-Չփորձես անգամ գնալ, դու դեռ երեխա ես ինչ ես հասկանում ընտանիք կազմելու վերաբերյալ,-Մայր
-Մամ ես այսօր գնալու եմ իր հոր հետ խոսեմ,-Գոռ
-Գլուխդ պատին ես տալու պատնել գլխովդ հայրդ ասաց ,որ աղքատ են այնպես,որ մտքիցդ հանի Գոռ,-Մայր
-Մամ ես սիրում եմ նրան,-Գոռ
-Սիրել չկա, հայրդ նույնպես դեմ ա:
-Մա'մ,-Գոռ
-Ի՞նչ, այդ աղջիկը մեզնից առավել է: Ես չգիտեմ ովա,բայց հայրդ ասաց ոչ: Ինձ խայտառակ չանես Գոռ,-Մայր
[Էլենը անջատեց հեռախոսը]
-Չի գա,-Էլենը սրբեց արձունքները և տանից դուրս եկավ
-Արի մեր տեղը,-Էլենը նամակ գրեց
[Գոռը դուրս էր գալիս տանից]
-Ու՞ր,-Հայր
-Այդ սատանայի մոտ: Ինքը թքած ունի մեր վրա,-Մայր
-Մամ,-Գոռը բացեց դուռը այնտեղ թիկնապահներն էին կանգնած
-Էն կողմ անցեք,-Գոռ
[Հայրը մոտեցավ և Գոռի ձեռքից վերցրեց հեռախոսը]
-Ոչ մի տեղ էլ չես գնա,-Հայր
-Ես ձեր համար 5 տարեկան լակոտ չեմ,-Գոռ
-Դու կանես այն ինչ ես կասեմ: Հագնվի տեղ ենք գնում,-Հայր
[Էլենը Դիլիջանի լքված ճամբարի բակում էր և սպասում էր Գոռին]
-Գո՜ռ ինչ եղար,-Էլեն
[Դպրոցի բակի մոտ սև մեքենա կանգնեց և միջից մարդիկ դուրս եկան:Էլենը վախեցավ և թաքնվեց: Տեսնելով տղամարդկանց թե ինչպես միջից շպրտեցին մեկին նա ցավից տնքում էր որից հետո երկուսը իջան միջից և կրակեցին վրան]
-Աստված իմ,-Էլենը փակեց աչքերը վախից
-Պետք ա փախնել ստեղից,-Քանի որ, մութ էր դրսում Էլենը անձյան հեռանում էր դեպի շենքի հակառակ կողմը որի ետևում անտառն էր:
-Շնչումա՞,-Ասաց տղամարդկանցից մեկը
-Չեմ կարծում,-Մյուսը հաստատեց ևս մեկ անգամ կրակելով
[Էլենին զանգ եկավ,որը լսվեց շուրջը]
2-րդ մասի վերջ
-Էս ինչ ձայն ա,-Տղամարդիկ խառնվեցին իրար
[Էլենը արագ վազեց դեպի անտառ]
*-Այսօր իմ ծնունդյան օրն է, բայց հնարավոր դառնա վերջինը,-Էլեն*
[Անցում տուն]
-Էլե՜ն ու՞ր ես,-Մայրը զանգում էր անհանգստացած
[Աղջիկը վազեց և մտավ անտառ]
-Անտառով արագ անցնեմ դուրս գամ մարդաշատ հատված,-Էլենը վազեց
-Ու՞ր գնաց,-Տղամարդը գոռում էր
-Անտառա մտել,-Տեսավ դարպասը բաց,որն առանձնացում էր ճամբարը անտառից:
[Սկսվեց անձրև: Անցում Միհրանին նա հոր, պապու հետ աշխատասենյակում էր]
-Էտ տարածքի հարցը լուծեցի՞ր,-Պապը նայեց որդուն
-Հա պապ տղերքը պետք է հարցերը լուծեին,-Ասաց Արսենը
-Պապ ի՞նչ տարածք,-Միհրան
-Միհրան սպասի, զանգի ճշտի գործը ավարտել են թե չէ,-Մուրադ պապ
-Պապ չեն պատասպանում,-Արսեն
[Անտառով Էլենը վազում էր անձրևի տակ]
-Կարծես թե հետքս կորցրին,-Էլենը շնչակտուր թաքնվեց ծառի մոտ
-Գտեք այդ աղջկան,-Լսվեց ձայն
-Ստեղ ա չէր կարող հեռու գնալ,-Ասաց մյուս տղամարդը
-Մի քիչ մնաց այս հատվածնել անցնեմ ու վերջ,-Էլենը ասաց մտքում բայց գլխին զգաց սառը ատրճանակի ծայրը
-Շարժվես կմեռնես,-Ասաց Տղամարդը
-Երե՞ք, ախր բայց ես երկուսին տեսա:Ճիշտ ա մեքենայի վարորդը,-Էլենը մտքում
-Ո՞վ ես,-Տղամարդ
-Ես կապ չունեմ ես սովորական աղջիկ եմ ու պատահական եմ տեսել այդ ամենը: Խնդրում եմ ինձ մի սպանեք,-Էլեն
[Առանձնատնից տղամարդիկ դուրս էին գալիս]
-Զանգի եղբորդ ասա թող ինքնել գա,-Մուրադ Պապ
[Նրանք արդեն պահեստում էին]
-Հիմարներ ինչպե՞ս կարող էիք չտեսնել,որ վկա կա,-Արսեն
-Չենք նկատել կներեք պարոն,-Թիկնապահ
-Եզ,-Մուրադ պապը ապտակեց
[Ներս եկան Գոռը և իր հայրը]
-Պապ ինչ ա եղել,-Ասաց Գոռի հայրը
-Ես քեզ ասել էի նման կերպ լուծել հարցը, հա՞: Հերիք չէ նման տխմար կերպ եք լուծել դեռ վկա են բերել,-Մուրադ Պապ
-Պապ այդ մարդը չէր վաճառում այլ տարբերակ չկար,-Գոռի հայրը ասաց
-Բանի պետք չեք, գոնե թոռներս ձեզ պես անճարակ չլինեն: Բերեք էտ աղջկան,-Մուրադ պապ
[Աշխատակիցները ներս բերեցին Էլենին ձեռքերը կապված և բերանը փակած]
-Էլե՞ն,-Գոռը զարմացավ և նայեց հորը
3-րդ մասի վերջ
