KAÇIŞ YOK

11.Bölüm

Hayatta bazen herşey istediğimiz gibi olmayabilir. Bunun bilincinde olup üzülüyorda olabiliriz . Üzülmeyin demicem çünkü üzülmekte bir duygu ve ne kadar kötü hissettirsede onuda tatmalıyız ama bunu her gün kendimizi paramparça ederek değilde her gün kendimizi toparlayarak yapmalıyız çünkü hayat devam ediyor ne kadar ağır şeyler yaşasakta yaşamasakta.

Arabada kazaya sebep olan bendim Karan belki kolunu benim önüme atmasaydı kolu kırık olmayacaktı ama o zamanda ben ciddi hasarlar alabilirdim çünkü kemerimi takmamıştım , herşeyin suçlusu kendim gibi hissederken şimdi yok olmak istiyordum , birde onu orada bırakmamı saymıyorum .

Kaza sonrası:

Ağaca çarptıktan sonra , arabanın sürati hızlı olduğu için fena şekilde ön kaporta gitmişti. Uyandığımda ilk bütün kemiklerim kırılmış hissediyordum sonra Karan' a baktım . Kafası direksiyona yaslı ve kolu benim tarafımda ters dönmüştü, o an anlamamıştım çünkü sadece kafasındaki kan dikkatimi çekiyordu. Arabanın önünden dumanlar çıkarken o an sadece arabadan çıktım ama çıkarken çok zorlandım çünkü bütün bedenim sanki kamyon taşıyor gibiydi.

O an  belki düşünmemem gereken şeyi düşündüm , ya kaçıcaktım ya da bana o kadar şey yapıldıktan sonra ona yardım edicektim. Lanet olsun ki herşeye rağmen onu orada bırakamadım . Onun tarafına gittim ve kapısını açtım.

- Ka- ran dedim sesim titrek çıkmıştı , derin bir nefes alıp nefes alıp almadığına baktım, gözlerimi kapattım ve rahatça nefesimi verdim. Arabanın önündeki duman artarken onun kafasını kontrollü bir şekilde kaldırıp koltualtlarından tuttum ve o an kolunun döndüğünü o zaman anladım , çığlık atmak istiyor atamıyordum , ağlamak istiyor ağlayamıyordum , bu nasıl olmuştu nasıl bana hiçbir şey  olmamıştı bir kol cidden beni böyle ayakta mı tutuyordu. Bunları bi kenara bırakıp  onu zorda olsa yerde sürükleyerek arabadan uzaklaştırdım ve cebinden telefonu çıkardım , acil aramalar kısmına girip 112 aradım .

- Alo çayırmerkezine yakın ormanlık alanda kaza yaptık , lütfen acil ambulans gönderir misiniz. Dedim telaşlı sesimle

- hanımefendi öncelikle sakin olun ve kaç kişi olduğunuzu söyleyin. Dediğinde hızlıca ,

- 2 kişiyiz bende birşey yok ama arabayı süren kişinin yüzü kanıyor ve kolu ..... kolu kırık dedim, gözlerim dolmuştu

- biz ambulans gönderiyoruz efendim şimdi sizden sakin olmanızı ve yaralının nabzına bakmanızı istiyorum dediğinde elimi şah damarının oraya koyup ,

- atıyor ama yavaş atıyor lütfen çabuk gelin dedim .

- siz ilk yardım yaptınız mı dediğinde, gözlerim sadece yerde uzanan Karandaydı.

- onu arabadan çıkardım , dikkatlice çıkarmaya çalıştım ama yanlış birşey yapmışta olabilirim, çıkarmasaydım araba alevlenebilirdi.dedim ve hıçkırdım , gözlerimden yaş akmayaa çoktan başlamıştı.

- sizden şuan sadece sakinliğini korumanızı istiyorum lütfen dediğinde gözlerimi kapattım ve derin nefes alıp verdim.

- ambulans 5 dakikaya orda olacaktır ama şimdi kapatmam gerekiyor ondan önce iyi olduğunuz dan emin olmam gerek , dediğinde

- iyim ben dedikten sonra kapattım ve yere çöküp ona baktım.

Bizi ölüme sürükleyen bendim ,onun ölmesini bir yandan ben istedim ama şimdi onu kurtarmaya çalışıyordum. Ben naptığımı çözemiyordum.

- Karan lütfen aç gözünü , ben yemin ederim böyle düşünmedim , ben siktir olup giderim diye düşünüyordum. dedim ve yüzümü dizlerime kapatıp hıçkırarak ağlamaya başladım.