part'lık

oniks

"satır arası yorumlarınızı bekliyorum💖"

keyifli okumalar dilerim🤍

*****

"Defne! Buradayım."

Adının seslenilmesiyle arkasını döndü ve arkadaşının olduğu yöne doğru ilerlemeye başladı kadın. Derin bi nefes aldı, adımları sakin ve kendinden emindi. Tıpkı şu an olmak istediği, eski kendisi gibi.

Birkaç adım daha attıktan sonra arkadaşının olduğu masaya geldi ve ayakta olan arkadaşına sarıldı sıkıca.

"Ay nasıl da özlemişim."

"Bende yaa. Uzun zaman oldu görüşmeyeli."

Birkaç dakikanın ardından sarılmayı sonlandırıp arkadaşından ayrılıp masaya oturdu Defne.

"Eee anlat bakalım nasıl gidiyor hayat? Gerçi sen baya iyi gözüküyorsun."

"İyi diyelim iyi olsun ama önce siparişleri versek mi çok acıktım ben."

"Sen biraz geç gelince ben çoktan her zamankilerden söyledim bile hayatım."

"Ayy harikasın Aslı."

Yaklaşık on dakika sonra önüne gelen yemekler sonrası koyu bi sohbete girmişti iki arkadaş. Uzun zamandır görüşememelerinin acısını çıkarıyorlardı.

Yemeğini sıkıca saran muhabbet eşliğinde bitirmiş, arkadaşının en son başına gelen date anısını dinliyordu Defne. Uzun zaman sonra kendi ilişkisi dışında bi ilişkiye dıştan bakmak garip hissettirdi kendini.

Birine o kadar çok güvenip, benimsemesi sonrasında canı feci halde yandığı için ilişki kavramı bile içten içe canını sıkıyordu.

Bi yandan kendi içinde kalbindeki geçti olarak adlandırdığı sızıyı dindirmeye çalışırken diğer yandan da arkadaşını dinliyormuş gibi yapıyordu. Kafasındaki ve kalbindeki hengame ve enkaz birikiminden dolayı son zamanlarda bu işin ehli olmuştu.

"Sonra Ömer gelip çocuğa bi kafa göz damlasın mı?"

Zikredilen isimle kafasını dalmış olduğu peçetelikten arkadaşına doğru çevirdi.

"Ne? Ne Ömer'i!"

"Ohooo sen dalıp gitmişsin be kızım. Yapma şunu kendine Defne! Daha ne kadar acı çekeceksin? Sadece Ömer dediğim zaman fonksiyon veriyorsun!"

Yaramazlık yaparken ailesine yakalanmış bi çocuk gibi kafasını eğdi Defne. Gözyaşlarının hizaya gelmesi için bi kişinin adını duyması yeterliydi.

"Tamam iyi giden bi ilişkiniz vardı, evet ama bitti artık. Sende bitir bunu yoksa sadece kendine yazık edersin!"

"Kolay değil işte Aslı, öyle hemen sil diyince de silinmiyor ki"

"Evet öyle ama adam seni sildi Defne. Ayrıca üzerinden nerdeyse dört ay geçti hala ona karşı bi şeyler hissediyor olamazsın?"

"Sadece kırgınım Aslı. Evet haklı sebepleri var ama-"

Kadının cümlesini yarıda kesen arkadaşının attığı ufak kahkahaydı. Neşeden uzak tamamen sinirden kaynaklı bi kahkahaydı bu.

"Haklı sebep mi? Sırf annesni kaybetti diye tüm üzüntüsünü ve hıncını senden çıkardı Defne! Bu kadar saf olma!"

Aslı cümlesini bitirdikten sonra gözünden akan birkaç damla yaşı sildi eliyle Defne. Sözde geçti ve gitti olarak adlandırdığı ufak depresyon kelebekleri tekrar kozasından çıkıyor midesine doğru yol alıyordu.