"İçte tutulan gözyaşları, akıtılanlardan daha acıtıcıdır..."
~Stefan Zweig
🍀🍃
6.BÖLÜM
YARANDA VE YANINDA
Bölüm Şarkısı; MaNga - Cevapsız Sorular
Kalben - Yara
Adamlar - Zombi
...
MİSLİNA'NIN TÜRKİYE'YE GELDİĞİ İLK GECE...
Bazı yaralar vardır. Acıtır, kanar, kanar, kabuk tutar. Sonra bir anı gelir akla, bir şarkı çalar. Bi renk saklı kabuğundan çıkar. Ve o yarayı kanatır. Ve artık can yakar. Sarmak isterler onu aslında kanamakta olan insanlar. Ama yara hırçındır. Herkesi kan kırmızıya bulamakta ise kararlıdır. Bundan sonra yapacakları tek şey birlikte kanamaktır... Sarp yaralarını unutturan tek insanı kaybetmişti. Çocukluk hatası yüzünden masum bir canı almıştı.
O gündü Sarp'ın cehennemi. Haberlerde gösterilirken cehennem diye nitelendirilen patlama onun gerçekten cehennemiydi.
O cehennemde ki cezası ise yıllar boyunca süren vicdan azabıydı...
Ama sonra birşey oldu. Biri girdi Sarp'ın hayatına, bir kadın. Güzel bir kadın. Geçmiş kokulu bir kadın. Büyümüş hali gibiydi onun. Adı bile aynıydı... Kafayı yediğini düşünmüştü ilk başta. Ama o kadın hayal olamayacak kadar yakındaydı.
Babası.
Yaklaşık bir haftadır aklında dönen soruların tek cevabı Rasim Alazar'dı.
Hedefine giderken adımlarını sert ve kararlı bir şekilde atıyordu Sarp. İçindeki öfke ve karmaşaya engel olamıyordu. Mislina'nın evine gittiğinden beri içi içini yiyordu. O adam hesap vermek zorundaydı. Bütün hayatını katil olmakla suçlanarak geçirmişken bu da neyin nesiydi? Girdiği sokaktaki evler azalmıştı. Hedefinde ki malikaneye ulaştığında içinde hiçbir duygu yoktu. Burası onun eviydi.
Peki ev bir insanın düşmanı olabilir miydi?
Sarp kendi evine düşmandı, Sarp evinin içindeki insana düşmandı...
Büyük demir kapıyı iterek içeri girdiğinde bahçede ki görevliler gördüklerine inanamamışlardı. Zira uzun süre önce bir hışımla giden patronlarını görmeyi beklemiyorlardı.
Görevlilerden bir tanesi "Sarp bey hoşgeldiniz. Siz..." diyecekken sözü yarım kalmıştı. Açıkçası Sarp'ın o an kimseyle muhattap olmaya mecali yoktu. Tüm gücünü ve hırsını kendi kanına saklıyordu. Büyük malikanenin ışıkları kapalıydı. Gece saat 03.00'e geliyordu. O ise daha üzerindekileri bile çıkarmadan babasının yanına gelmişti. Peşinden gelen adamlara aldırış etmeden kapıyı adeta yumruklarcasına çalarak bağırdı.
"RASİM ALAZAR! AÇ KAPIYI !"
Kapıyı hıncını almak istercesine yumruklarken babasının sağ kolu olan Engin yanında bitti.
"Sarp bey yapmayın."
"Kapıyı aç Engin." dedi. "Sıra sanada gelecek ama önce babam o yüzden aç şimdi kapıyı." dediğinde Engin ne olduğunu anlayamamıştı. Uzun yıllardır Rasim'in yanında çalışıyordu Engin.
Rasim Alazar'ın en sağlam adamıydı. Zira ondan gizlisi olmazdı. Sarp onunda elinde büyümüş sayılırdı.
"Babanız bu tavrınızdan hoşlanmayacak."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAKİ YEŞİL
Ficción General"Beni olduğum gibi kabul eden tek yer, bana renkleri sevdiren tek yer kalbin sevgilim. Mislina... Kalbin evim."
