KURTLAR SOFRASI

KS - 9.Bölüm

🎵 Loreen - Tattoo

(Aslında aşırı sevdiğim veya sürekli dinlediğim şarkısı bu değil ancak yine de güzel buluyorum, ara sıra dinlerim yani. Ayrıca bu şarkının hem komik bir hatırası var, hem de bölümün temasına cuk oturan ismi taşıyor.)

⚠️ Multimedyaya eklediğim paylaşım bana ait değil, beğendiğim için önceden ekran görüntüsü almıştım. Bölümü paylaştığım tarih tam zamanı ve duygularıma da tercüman olduğu için paylaşmak istedim.

Eveeetttt artık sizi bölümle baş başa bırakabilirim.
İyi okumalar diliyorum 📚

⚠️ İyi okumalar yerine sabırlar dileyeceğim bölümlere az kaldı 😇

Yoğun uğraşlar sonucunda korkunç ve yorucu birkaç ay geride kalmış, Derya ve Oğuz Derya'nın ufacık dairesini dövme stüdyosuna çevirmişlerdi. Canları sıkıldıkça model bakıyorlar, birbirlerine fotoğraf gösterip duruyorlardı. Artık bütün ekipman tamamlanmıştı, ancak Oğuz Derya'nın ilk dövmesini birkaç malzeme eksikken yapmıştı ve zortlamışlardı...
İyileşmeden üstüne başka bir model yapmak mümkün değildi, Derya tiksinerek beklemeye başladı. Önünde sonunda icabına bakacaklardı nasıl olsa.

Aylar önce otobüste Oğuz'un: "Makinem olsaydı sana dövme yapardım." dediğini hatırladı. O zamanlar hiç inandırıcı gelmemişti, buna ihtimal bile vermemişti. Hele de Oğuz'un,
ona dövme makinesi almak uğruna yırtınacağı kadar yakın arkadaşı hatta kardeşi gibi olacağını gelecekten biri gelip söylese hönkürerek gülerdi.
Çünkü Derya, Ankara olaylarından sonra bir daha yollarının kesişmeyeceğini düşünmüştü.
Şimdiki hallerine bakıyordu da, hiç beklemediği şekilde, yolları bir daha ayrılmamak üzere birleşmişti...

Derya'nın zortlayan dövmesi bir kenara, ekipman tamamlandıktan sonra tekrar tekrar farklı modeller denemişlerdi.
Derya aylardan beri istediği dövmeyi Oğuz'a tarif etmişti, tasarım bile yapmışlardı hatta ama pek mümkün görünmüyordu çünkü birkaç farklı renk boya lazımdı. Derya da bu modeli kafasındaki bir başka motifle birleştirerek gayet de makul ve siyah boyayla yapılabilir bir dövme tasarladı. Dövme iyi hoştu ama, Derya'yı fena halde strese sokmuştu.
Normalde Oğuz'la problem yaşamamalarına rağmen o gün çok gergindi ve bu gerginliğinin sonucunda Oğuz'un çizdiği taslağı yamuk olmuş diyerek yırtıp atmıştı. Daha sonra Oğuz bu dövmenin taslağını onun çıkarmasını söyledi, Derya uğraştı uğraştı yapamadı. Güzel başlıyordu ama güzel bitmiyordu, yamuk yumuk oluyordu hep.
Bu his Derya'ya tanıdık geldi, daha çok sinirlendi ve kendi çizdiğini de hırsla yırtıp kalemi fırlattı. Oğuz baktı ki Derya keçileri kaçırıyor, kendisi çizdi.
Zar zor çizmişti çünkü orantıyı tutturması zor bir motifti.
Derya: "İlle de bu olsun." dediği için model önerisi de yapmamıştı.
Bağırış çağırışla da olsa nihayet taslak hazırlanmıştı, taslak bittiğinde ikisi de sinirden kudurmak üzereydi.
Sıra dövme yapım aşamasına gelmişti, Derya yine gerim gerim gerilmişti.
Bu dövmeyi ömür boyu taşımak zorunda kalacaktı, peki taşımayı kaldırabilecek miydi? Fazla uzun düşünmesine gerek kalmadı. Sonuçta asla hafızasından silemeyeceği o motif ve buzdağının görünmeyen kısmı, nefes aldığı sürece onunla yaşayacaktı. Ruhunun boğazını sıkan bu sebebi bedeninde de taşısa kaç yazardı ki?

Dövme yapılırken Derya boş boş tavanı izledi. Doğal olarak canının yanması gerekirdi ama yanmadı çünkü hissizleşmişti, sanki donmuştu.
Makinenin fiziksel tahribatını hissediyordu sadece o kadar.
"Bitene kadar bakmayacağım." demişti Oğuz'a. Oysa önceki dövmesinde sürekli fotoğraf isteyip süreci merak ederdi.
Bu sefer içinde en ufak bir merak ya da heves yoktu. Hatta aksine, bariz bir donukluk hakimdi. Duygularını bastırmıştı yine... çünkü bunu yapmazsa içindeki kıyametin dışarıya taşacağını biliyordu.
Çok da uzun sayılmayacak süre içinde Oğuz dövmeyi bitirmişti, Derya artık dövmesine bakabilirdi. Baktığında göreceği şeyin yalnızca bir dövme olmayacağını bile bile baktı. İçinde defalarca kez solup gittiği halde yeniden yeşertmeye çalıştığı çiçekler o an tekrar solmaya başladı...